Minister Krishna Mathoera van Defensie heeft in het parlement aangegeven, dat de Tigri-kwestie hoge prioriteit geniet en serieus wordt genomen door de regering. Zij reageerde op opmerkingen uit de NDP-fractie in ’s lands vergaderzaal dat Guyanese militairen in de afgelopen periode handelingen hebben gepleegd in het bezette gebied.
De bewindsvrouwe gaf aan, dat de regering haar stem laat horen. Zij benadrukte, dat Tigri Surinaams grondgebied is en dat Guyana sinds 1969 probeert het gebied te claimen. Mathoera zei ook, dat de regering meteen actie heeft ondernomen door exact vast te stellen om welk gebied het gaat. Volgens haar is de Grenscommissie geïnformeerd en is er ook informatie opgevraagd bij de Guyanese regering.
Dispuut
Het dispuut is ontstaan bij de bepaling van de grens tussen Suriname en Guyana. De grens wordt gevormd door de Corantijnrivier die in zijn geheel aan Suriname behoort. Guyana gaat ervan uit dat de Coeronie- en de Kutaririvier de voortzettingen zijn van de Corantijnrivier In werkelijkheid is het de Boven-Corantijn die de Guyanezen de New River noemen. De Guyanezen hebben de positie overgenomen van de Britten die tijdens de koloniale periode de Coeronie als grens hadden aangegeven. Sinds 1969 wordt het gebied bezet gehouden door Guyanese troepen. In 1971 zijn op Trinidad onderhandelingen geweest tussen de toenmalige Surinaamse premier Jules Sydney en de Guyanese leider Burnham. Vanaf toen is het een erkend geschil tussen beide landen..
Gevoelig onderwerp
De bezetting van Surinaams grondgebied door Guyana is een gevoelig onderwerp, zegt Armand, deskundige op het gebied van internationaal recht. “De bezetting begon in 1969, toen Guyanese troepen het gebied binnendrongen. Suriname heeft altijd zijn zorgen uitgesproken over de bezetting en heeft herhaaldelijk diplomatieke stappen ondernomen om de bezetting te verzetten. De kwestie is controversieel, omdat Guyana beweert dat het Tigri Gebied historisch gezien een deel is van Guyana, maar Suriname beweert dat het grondgebied deel uitmaakt van Suriname. Er is nog steeds geen oplossing voor de kwestie en beide landen blijven hun claim op het gebied handhaven. Er zijn diverse pogingen gedaan om de bezetting te verzetten, waaronder de instelling van een Grenscommissie in 1968, maar tot op heden heeft geen van deze pogingen succes gehad. Er bestaan grote verschillen tussen Guyana en Suriname over hun claims op het gebied.”
Grond conflicten internationaal
Armand stelt verder: “Grensconflicten worden meestal opgelost door middel van internationaal recht. Als beide landen het niet kunnen eens worden, dan kunnen ze een beroep doen op internationale organisaties, zoals de Verenigde Naties (VN), de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS) of het Europese Hof voor de Rechten van de Mens. Deze organisaties hebben het vermogen om onafhankelijke en bindende beslissingen te nemen, waardoor de kans groter is dat de partijen een oplossing vinden. Daarnaast kunnen de landen ook in de rechtbank stappen als ze niet tot een akkoord kunnen komen. In dat geval zal een rechter uiteindelijk een oordeel vellen en een oplossing voorstellen.”
Geen buitenlandse hulp
De deskundige stelt verder; “Er zijn verschillende redenen waarom zowel Guyana als Suriname de internationale organisaties niet hebben benaderd voor een oplossing. Ten eerste hebben beide landen al een lange geschiedenis van onderhandelingen over hun grensgeschillen, en hebben ze hun eigen diplomatieke strategieën ontwikkeld om hun conflict op te lossen. Ten tweede hebben beide landen een sterke nationale identiteit en zijn ze terughoudend om de hulp van buitenaf te accepteren. Ten derde hebben beide landen diepgewortelde historische banden met elkaar en hebben ze daarom hun eigen mechanismen ontwikkeld voor het oplossen van hun grensgeschillen.”
