De redactie van Dagblad Suriname trekt vaak erop uit om de opinie van de gewone man en vrouw te horen over brandende issues die invloed hebben op zijn en haar dagelijks leven. In deze reeks is ook gesproken met Marion, leerkracht van beroep, over het IMF-programma dat nu wordt uitgevoerd in Suriname.
Het geloof in het IMF-programma hangt af van verschillende factoren, zoals politieke overtuigingen, economische situatie en persoonlijke ervaringen. Over het algemeen hebben sommige inwoners mogelijk vertrouwen in het IMF-programma, omdat het kan helpen om de economie van het land te stabiliseren en de schuldenlast te verminderen.
Anderen kunnen echter sceptisch zijn, omdat het IMF-programma kan leiden tot bezuinigingen op overheidsuitgaven en kan leiden tot prijsstijgingen van producten en diensten voor consumenten. Dat laatste is in de afgelopen tijd pijnlijk zichtbaar geworden met alle gevolgen vandien.
Het is echter belangrijk op te merken, dat elk land en elke economische situatie uniek is, en dat er geen one-size-fits-all-oplossing is voor economische problemen. Het is aan de Surinaamse regering en de bevolking om te beslissen of ze vertrouwen hebben in het IMF-programma en of het de beste optie is voor hun economie.
Geen vertrouwen
Een web poll onlangs op de website van Dagblad Suriname toont, dat ruim 72% van de personen die de poll heeft ingevuld aangeeft geen vertrouwen te hebben in het IMF-programma dat alleen maar zorgt voor armoede en ontneemr de bruger zijn en haar levensvreugde.
Veel Surinamers lijden armoede
“Suriname heeft inderdaad te maken met veel armoede. Hoewel Suriname in het verleden economische groei heeft doorgemaakt, is het land de afgelopen jaren geconfronteerd met economische en financiële uitdagingen, zoals hoge inflatie, valutadevaluatie en schuldenlast, die hebben bijgedragen aan een verhoogd risico op armoede”, begint Marion haar relaas.
“Armoede kan zich op verschillende manieren manifesteren, waaronder onvoldoende toegang tot basisbehoeften zoals voedsel, huisvesting, gezondheidszorg en onderwijs, alsook ongelijke kansen op economische en sociale mobiliteit.”
Er zijn verschillende initiatieven opgezet door de overheid en verschillende maatschappelijke organisaties om armoede te bestrijden en de levensomstandigheden van mensen te verbeteren. Sommige van deze initiatieven omvatten programma’s voor sociale bescherming, armoedebestrijding projecten, investeringen in onderwijs en gezondheidszorg en het creëren van banen en ondernemersmogelijkheden.
Marion gelooft in dit kader, dat het belangrijk is om te erkennen, dat het aanpakken van armoede een uitdaging blijft die een lange termijn engagement vereist van alle belanghebbenden, waaronder de regering, het bedrijfsleven en de burgers.
Marion deelt ook de mening, dat de regering de afgelopen jaren niet heeft bewezen zelfs de tering naar de nering te zetten. Dit was te merken aan de vele kostbare buitenlandse reizen van de president en zijn entourage. De reizen, waarvan het rendement pover is geweest ten behoeve van het land.
NK
