Deze dagen houdt president Chandrikapersad Santokhi zijn nationale dialoog met allerlei maatschappelijke groeperingen, organisaties, vakbonden, burgers, activisten, advocatuur, universiteit, bedrijfslevenorganisaties, politieke partijen, enzovoorts, om van alle genodigden aan te horen wat de samenleving al weet.
Feitelijk is de nationale dialoog een herhaling van zetten. De president dacht er goed aan te doen om zo snel mogelijk na de onlusten en anarchie in het centrum van Paramaribo in gesprek te gaan met de ‘samenleving’ om te horen wat de problemen zijn.
Maar, het is niets meer een ‘gebaar’ naar het volk om te laten zien, dat de regering het volk serieus neemt en dat zij wil luisteren naar de noden in de samenleving. Luisteren, dat is het, niets meer en niets minder. Maar, het is luisteren naar cdś met vele krassen er op. De president weet heel goed wat de problemen zijn in de samenleving.
Immers, ieder weldenkend mens weet dat de regering aan de hand van al die gesprekken in de nationale dialoog haar beleid echt niet gaat aanpassen, laat staan volledig ombuigen. Dat kan de regering ook niet, want zij opereert onder het zware juk van het Internationaal Monetair Fonds, IMF, om uit de financieel-economische crisis te geraken.
Niets nieuws
De nationale dialoog is gewoon een ‘fake’ doekje voor het bloeden. Alle genodigden gooien deze dagen de eigen problemen en issues ter tafel en de president luistert. De genodigden hopen dat hun eigen problemen worden opgelost. Maar – dat kan niet vaak genoeg benadrukt worden – al die problemen en issues zijn al maanden bekend binnen de regering en bij de president en zeker ook bekend onder het volk. Er komt dus in de nationale dialoog eigenlijk niets nieuws op tafel.
Tevreden en ingenomen
En na ieder gesprek met een organisatie, instantie, bedrijf of persoon komt de voorlichtingsdienst van de regering met een persbericht dat steeds eindigt met de mededeling, dat de president tevreden is, de aangehaalde aandachtspunten meeneemt, ingenomen is met de bijdrage, etcetera, etcetera. Alleen maar zalvende woorden en wazige toezeggingen. Geen enkele concrete toezegging werd door president Santokhi na welk gesprek dan ook gedaan.
Velen in de samenleving vragen zich deze dagen in gemoede af wat de president denkt te bereiken met de nationale dialoog. Met deze dialoog wordt niet verwacht, dat binnen afzienbare termijn de noden van het volk worden verlicht. Daartoe heeft de regering nauwelijks financiële ruimte.
Geen koe van zondag
De regeringsleider hoopt dat met deze nationale dialoog de angel uit de onvrede en armoede in de samenleving wordt getrokken. Maar, die angel laat zich niet zo eenvoudig verwijderen. Die angel zit muurvast in het volk, dat geen vertrouwen meer heeft in het door de regering gevoerde beleid. Een volk dat lijdt, financieel, psychisch en fysiek, onder de a la dol elkaar snel opeenvolgende stijgingen van prijzen van producten en diensten.
Een volk dat geen koe van zondag is en weet dat er geen verandering van beleid zal komen, ook niet na het opvoeren van een klucht, de nationale dialoog. Nee, dat volk gaat wellicht vandaag of morgen weer getergd de straat op om ombuiging van het beleid te eisen, misschien tegen beter weten in. Maar, het volk moet iets, moet haar frustraties en woede kwijt.
Suriname gaat de wereld over. Afgelopen weekend nog werd in een uitzending van het NOS Journaal, met beelden, getoond dat het volk in Suriname de wanhoop nabij is en amper nog in staat is de gewone dagelijkse boodschappen te kunnen doen.
Harde noten kraken
Dr regering moet nu zelf in actie komen. De regering moet laten blijken, dat zij de noden van het volk werkelijk serieus neemt en gaat zorgen voor verlichtende maatregelen. Daartoe zal de regering ook harde noten moeten kraken met het IMF, om de strikte eisen en voorwaarden van deze organisatie van tafel te vegen en nieuwe afspraken te maken met het oog op de actuele financieel-economische situatie, ontstaan buiten de invloedsfeer van de huidige regering.
Deze week wordt de klucht nog opgevoerd en hopelijk zorgt de opvoering ervan voor snel, adequaat ingrijpen van de regering en overgaan tot enige ombuiging van beleid en verzachting van de pijn bij het volk. Maar, let wel, dromen zijn bedrog……
PK
