Het was vrijdag 17 februari weer eens een zwarte dag in de geschiedenis van Suriname. Wat een vreedzame protestactie had moeten worden tegen het beleid van de regering, mondde uit in plunderingen, vernielingen en brandstichting in het centrum van Paramaribo. Mensen hebben misbruik gemaakt van de vreedzame demonstratie die niet goed geleid en begeleid werd door een goed functionerende organisatie of persoon.
De plunderingen vonden verspreid plaats, hetgeen duidt op een van te voren geplande actie.
Op die bewuste dag hebben veiligheidsinstituten gefaald om die plundering te voorkomen. Naar eigen zeggen hadden ze het niet zien aankomen. Zelfs het Nationaal Leger was niet in staat om de veiligheid te brengen nadat de plunderaars reeds 3 tot 6 uren lang bezig waren.
Dus de verantwoordelijke instanties hebben faliekant gefaald om rust te brengen, wat zij achteraf ook hebben toegegeven. Echter, ze hebben geen consequenties verbonden aan hun falen.
Na de plunderingen werd wel massaal de jacht geopend op de plunderaars.
De regering heeft gesteld, dat anarchie en bandeloosheid nimmer geaccepteerd of toegestaan zal worden in ons land. Daarin krijgt de regering de volle ondersteuning. Maar, ze schiet ook volledig te kort waarom ze al de signalen die al sinds het afgelopen jaar worden gegeven heeft genegeerd.
Productievermogen opvoeren
President Chandrikapersad Santokhi heeft vorige week tijdens de voortzetting van de begrotingsbehandeling aangegeven, dat het productievermogen en de verdiencapaciteit opgevoerd zullen worden.
Ook heeft de president een bezoek gebracht aan de bedrijven die schade hebben geleden door de plunderingen en vernielingen en ook bracht hij een bezoek aan gewonde agenten en militairen.
Er werd gewaarschuwd dat allen die verantwoordelijk zijn voor de plunderingen worden opgespoord, aangehouden en in verzekering gesteld.
De afgelopen dagen is inderdaad een groot aantal van de plunderaars gearresteerd.
Het systeem faalt echter, nu enkele van de gearresteerde plunderaars vrij zijn gelaten, omdat ze ‘in the heat of the moment’ zouden hebben deelgenomen aan de plunderingen. Dat is uiteraard een volstrekt verkeerd signaal naar grote delen de samenleving. Tenminste moet men het Openbaar Ministerie kijken naar mogelijkheden om die opgepakte plunderaars – die van ‘in the heat of the moment’ – in ieder geval gestraft worden met een taakstraf en niet zo snel alweer naar huis mochten gaan.
Het is nog niet klaar
Dit alles betekent echter niet, dat de onrust voorbij is. Het lijkt erop alsof mensen opzettelijk voor die onrust willen zorgen. Er zijn mensen die bewust onrust willen zaaien en wachten op het moment dat zij weer kunnen toeslaan. Protesteren mag altijd, alleen moet het georganiseerd zijn en op een nette manier gecoördineerd zijn. Wat zich heeft afgespeeld op 17 februari was complete wanorde, anarchie zelfs, en de veroorzakers daarvan moeten allemaal opgespoord worden. Tevens moet de overheid, en overige veiligheidsinstituten, bij zichzelf te rade gaan waarom ze niet adequaat hebben kunnen opereren en een interne correctie moeten brengen.
Protesten die geleid zijn in het verleden door vakorganisaties zijn altijd in goede banen geleid. Echter, bij het protest van 17 februari was het een samenraapsel van mensen en groepen die langs elkaar heen hebben geopereerd met allemaal hun eigen agenda en de organisator had daar grip op moeten hebben en de onlusten hebben moeten voorkomen.
Grote economische druk
Wat we ook moeten meenemen is dat de economische druk groot is op iedereen in de samenleving. De samenleving is in een klap ruim 54% armer geworden. Heel simpel gezegd, niemand komt meer financieel rond.
De regering kan dit niet oplossen door alleen te zeggen, dat zij meevoelt met de samenleving. Je kunt overigens niet meevoelen als je zelf niet “arm” bent en niet in het midden van de samenleving staat.
Je kunt het pas voelen, als je geen geld hebt in je portemonnee, terwijl je nog een reeks aan vaste lasten hebt die je moet betalen. Je kunt het pas voelen, als je niet voor je kinderen kan zorgen of als je geen toegang hebt tot een goede gezondheidszorg.
Politici en regeerders voelen die pijn niet, dus kunnen ze onmogelijk voelen wat de gewone burger voelen.
Laat die politici en regeerders allemaal eens proberen rond te komen met SRD 3.000, dan moet ze praten.
Nu zijn velen wederom beloond met lonen die ze niet verdienen vanwege een laag denkvermogen, maar meer vanwege politieke loyaliteit.
Land technisch failliet
De regering zegt ook, dat zij de productie versneld zal verhogen, maar dat is onmogelijk. De productie is een proces dat genoeg tijd en geld vereist. Overigens, je hebt investeerders nodig, die momenteel niet in de rij zullen staan om te investeren in Suriname.
Ook heeft de president niet aangegeven hoe hij die verdiencapaciteit zal verhogen.
We weten dat het land technische failliet is, dus hoe gaat de president dat alles waarmaken? Het is leuk om mooie woorden te uiten, maar je moet invulling geven aan die woorden en dat zien we niet gebeuren. Men denkt dat men nog in de verkiezingstijd is, met “gebakken” lucht verhalen. Als men niet met beide benen terugkeert op aarde, dan zal het blijven mislukken.
De mislukking zit in de aard van de mensen en niet in de ideeën.
NK
