“Dit is geen democratie”, waren de woorden van Curtis Hofwijks die bekend staat als activist binnen de Surinaamse samenleving. Er werd door een groep activisten een “krutu” avond gehouden waar werd gekeken naar mogelijkheden die werden geponeerd door verschillende burgers om protestacties uit te voeren tegen het gevoerd beleid van de regering.
“Free Pakittow en andere activisten”
Een van de belangrijkste begrippen die werd besproken die “krutu” avond was het begrip mensenrechten. De wijze waarop Stephano Pakittow Biervliet is aangehouden werd afgekeurd door de aanwezigen. Als de samenhang van democratie en het mensenrechtensysteem wordt bekeken, dan kan geconstateerd worden dat democratie een kernbegrip is in de verschillende mensenrechtenverdragen. Suriname is deel van mensenrechtenverdragen. Het recht op vrijheid van meningsuiting betekent dat je mag zeggen en schrijven wat je wilt, dat je mag lezen, luisteren en kijken wat je wilt, en dat je overal informatie mag verzamelen, want op basis daarvan kun je je een mening vormen.
Mensenrechten zijn zelden absoluut
Het is goed om te weten dat mensenrechten geen absolute rechten zijn. Dit betekent dus kort gezegd, dat er wel beperkingen kunnen zijn. Als hetzelfde voorbeeld van het recht op vrije meningsuiting wordt gebruikt, dan blijkt dat het recht op vrije meningsuiting wordt beperkt wanneer het gaat over opruiend bezig zijn, discrimineren en mensen in de gemeenschap van welke laag of graad dan ook beledigen.
Het gaat immers bij alle mensenrechtenverdragen om het algemeen belang. Alle mensen worden beschermd, en deze verdragsregels kunnen door ieder mens worden gebruikt, wanneer die denkt dat zijn of haar recht wordt geschonden. Daarom zijn mensenrechten afdwingbaar gemaakt, je kunt in geval van een schending een eis stellen bij de rechter tegen de wederpartij. Verder zijn mensenrechten ook gericht op het voorkomen van wreedheden. Een meerderheid wordt niet de gelegenheid gegeven om een geviseerde minderheid te willen uitroeien. Mensenrechten worden daarom ook gezien als de minimumrechten en vrijheden die een staat haar inwoners moet garanderen, opdat ze allemaal in waardigheid zouden kunnen leven.
Weinig kennis over mensenrechten
De dunne grenslijnen tussen het gebruiken van de afdwingbare mensenrechten en de grens waar dit absolute recht stopt, is voor vele burgers moeilijk te begrijpen. Daarom waren er mensen bij de “krutu” die van mening waren dat er speciale sessies gehouden moeten worden door professionele sprekers die de bevolking bewuster moeten maken.
“De regering zou in het kader hiervan zeker moeten werken aan het realiseren van een bewuste samenleving wanneer het komt op mensenrechten. Zo staan zowel de burgers als de regering op een lijn en zou voorkomen kunnen worden, dat er onnodige spanningen ontstaan, omdat burgers ervan uit gaan dat hun rechten geschonden zijn terwijl het een gepasseerde“, aldus een deskundige op het gebied van mensenrechten aan in gesprek met de redactie van dagblad Suriname.
GW
