In de politieke filosofie is monopolie op geweld of een monopolie op het legale gebruik van geweld het eigendom van een staatsbestel dat de enige entiteit (Instituut, lichaam) in zijn jurisdictie is die legitiem geweld gebruikt, en dus de hoogste autoriteit van dat gebied.
Max Weber definieert een staat als een menselijke gemeenschap die (met succes) het monopolie claimt van het legitieme gebruik van fysieke kracht binnen een bepaald gebied en plaats het recht om geweld toe te passen bij instituten als de politie en de krijgsmacht, om de orde te handhaven. [politics as a vocation 1919, Leviathan Thomas Hobbes, Les Six livres de la Republiek Jean Bodin, States monopoly on violence André Munro].
In de Republiek Suriname is geweldsmonopolie van de Staat.
De politie
Dit Grondwettelijke Instituut is onderdeel van het Staatsbestuur dat bijzondere bespreking verdient, omdat de samenleving daarin altijd op de meest nadrukkelijke wijze de uitvoerende macht tegenkomt.(vdr Pot/Donner blz 392/J.W. HAARMAN/K.N.KRANENBURG.).
De politie oefent haar taken uit op grond van de Grondwet (art. 178) en alle wettelijke regels.
Velen menen de politietaken te kennen, omdat ze in het bezit zijn van geweldige diploma’s óf toevallig een bepaalde positie bekleden. Zij weten te vertellen hoe zij het politiewerk beter dan de geroepenen aankunnen. Dit is geen verhaal. Dezen treffen we aan in alle lagen van de samenleving en vooral in onze DNA. Daar vinden wij de echte politie filosofen en politie sociologen. Ik heb in alle boekhandels hier te lande lopen zoeken naar 1 velletje over politie wetenschap en politiekunde aan de hand van deze politie wetenschappers. Raad maar, ik heb “0” gevonden.
Én, het is juist één enkeling uit deze groep (DNA-lid) die in ’tackle’ (robbertje) raakte met opsporings ambtenaren in de rechtmatige uitoefeningen hunner ambt. Menigeen heeft dit ervaren op 17 februari dezes. Niet tijdens een onderlinge borrelpartij, maar tijdens de handhaving van de extreme, gevaarlijke Al’Qaida achtige verstoring van de democratische rechtsorde op de voor het openbaar verkeer tijdelijk afgesloten weg de H. Arronstraat onder andere (de straat, het mythische domein, “de Universiteit in Wijsbegeerte voor Politie”) waar zelfs doden hadden kunnen vallen. Foei toch!
Het incident kwam bij mij over alsof betrokkene bewust wederrechtelijk overdreven ageerde (gemene provocateur intellectual) tegen de opsporingsambtenaren.
Ja, dan moet je toch mogelijke pijnlijke tegenreacties, noem het maar klappen verwachten, en niet alleen. Neen, er was aanleiding genoeg om te (aan te houden) verwijderen (artikel 117 Wsv) en tot de afloop van alle grondwettelijke ambtsverrichtingen in verzekering gehouden worden. Decadent gedrag moet worden afgestraft.
Dit geldt iedereen. 0ok voor zij die menen te staan op één immuniteit die weldegelijk is begrensd. Ongeacht de hoedanigheid moeten bevelen van opsporingsambtenaren in de rechtmatige uitvoering hunner Grondwettelijke taken stipt worden opgevolgd zonder tegenstrijdige opstelling, handelingen belemmering noch in woorden en daden.
Dit is de realiteit en niets anders.
Je moet erin zitten om te weten wat deze Grondwettelijke organisatie is en waarvoor die staat.
Je moet niet aan de kantlijn zitten en blèren van hoe het moet, én, als nieuwsgierige kantlijnkijker de lakens komen uitdelen.
Geen enkele politieman / -vrouw heiligt geweld.
Wetshandhaving, de handhaving in de ruimste zin des woords, handhaving van het strafrecht met andere woorden opsporing van overtreders en van criminelen is slechts een fractie van de vele functies die de politie vervult. Ik ben ervan overtuigd dat dit nog steeds niet tot de samenleving is doorgedrongen. De Grondwettelijke functies van de Surinaamse politie, zowel mondiaal, zit vol spanning en omvatten een mondvol.
De politie is 24 uur all in / all out beschikbaar en bezig. Zwaar belast met handhaving van Staatsveiligheid en oplossen van de misdaad curves, breidt contact met het publiek uit en moet nu ook worden geconfronteerd met deze wederrechtelijke verhindering in de uitvoering van hun wettelijke taken. Politiemensen zitten thuis ook met hun problemen. Bij wie moeten zij aankloppen! Niemand bekommert zich erom, ach neen “it’s a choice they made, so be it. But Factors determines what the police do”. Allereerst, beseffe goed: “De Staat is een Machts Instituut “. De autoriteit om geweld te gebruiken stempelt het politiewerk met een uniek karakter dat zich onderscheidt van andere werkterreinen. Kracht omvat het recht om dodelijk geweld te gebruiken, mensen te arresteren, en, fysiek geweld te gebruiken na nadrukkelijke aanmaning binnen wettelijke kaders.
Hoe de politiemissie ook wordt benadrukt – of het nu gaat om het controleren van verdachte aggressive personen of zware misdadigers – de politie is getraind en moet uiteindelijk bereid zijn met geweld te dreigen en te bedreiging met actie. Politiemensen kennen hun discretionaire bevoegdheden. Discretie laat een stempel achter op alle politiegebieden. De politie is vaak vrij om te kiezen tussen alternatieve handelwijzen, repressiviteit, preventief liteit of passiviteit. Ze vertrouwen routinematig op hun eigen ervaring, Opleiding, Gezond Verstand, tact en moed en oordeelt om beslissingen ter plekke te nemen over het leven en de vrijheid van burgers.
Voorbeelden zijn enorm veel.
In alle situaties bepaalt de individuele politieman/-vrouw of ze al dan niet een beroep kunnen of moeten doen op de macht van de wet. Vele factoren hebben invloed op discretionaire beslissingen van de politie functionaris bij aanhoudingen namelijk: gedrag van de verdachte, ernst van de misdaad, de kracht van het bewijs. Hoe ernstiger de misdaad en hoe sterker het bewijs, hoe groter de kans dat een functionaris gaat aanhouden. Hoe meer respectloos en / of minder respectvol een verdachte jegens een agent handelt, hoe groter de kans is dat die agent geweld gebruikt.
Tot slot: de politie is overal gewenst en moet aanwezig zijn ter bescherming van de constitutionele garanties en voor de bevordering en instandhouding van de algemene democratische rechtsorde. “It’s give and take.”
Wanneer allen snurken, president, vicepresident,,alle ministers en parlementariërs incluis, is die éne politieman/-vrouw op post. Laat de politie haar taken conform de Grondwet verrichten en betaal ze goed voor ons en uw veiligheid.
[Gew. docent Staatsrecht Pol.Opl.]
J. Beck.
