Na de plunderingen, vernielingen en brandstichtingen in het centrum van Paramaribo vrijdag 17 februari, na een demonstratie gericht tegen de regering Santokhi-Brunswijk en na de bestorming van de Assemblee, werd door de gehele samenleving heen geschokt gereageerd op de uitbarsting van anarchie. Het volk is nu vooral woedend op de daders, die bijzonder veel schade hebben berokkend in het centrum, materieel en immaterieel. Velen vragen zich terecht hoe deze explosie van ongecontroleerd geweld heeft kunnen ontstaan. Waar waren de veiligheidsdiensten? Hadden ze hun werk wel goed gedaan?
Op de website van Dagblad Suriname werd een poll met de vraag “moeten de veiligheidsdiensten hun werk beter doen naar aanleiding van de gebeurtenissen van vrijdag 17 februari”, binnen korte tijd door 1.343 mensen – volgers en lezers van Dagblad Suriname – ingevuld. Daarvan hebben maar liefst 1.278 personen de optie, het antwoord, “Ja” aangevinkt (95 procent). Slechts 65 personen (5%) vindt dat de veiligheidsdiensten hun werk niet beter hoeven te doen en zijn kennelijk tevreden met hun werk.
De uitkomst van de spreekt spreekt boekdelen.
Moe, uitgeput
Natuurlijk, het volk lijdt onder de vele a la dol ingevoerde bezuinigingsmaatregelen en de alsmaar stijgende prijzen van producten en diensten. Er blijkt weinig begrip te zijn voor de maatregelen, die de regering wel moet treffen om uit een diep moeras van schulden te geraken. Maar, de rek is er nu echt uit. De mensen zijn lichamelijk en geestelijk moe, uitgeput. Vanuit die woede scandeerden vrijdagochtend demonstranten “Chan moet weg” en nu en dan was ook te horen “Brunsi moet weg”. Maar, daarmee – het opstappen van de regering – worden de financieel-economische problemen niet opgelost en kunnen zelfs verergeren.
Woede en vragen
Naast de begrijpelijke woede vragen vele mensen zich af waar de veiligheidsdiensten waren voorafgaand en tijdens de demonstratie en de daarop volgende anarchistische uitspattingen in het monumentale stadscentrum, een beschermd UNESCO stadsgezicht.
Mensen willen weten wat de veiligheids- en inlichtingendiensten hebben gedaan, preventief. Immers, het protest was van tevoren aangekondigd. De inlichtingendiensten hadden hun ogen en oren vanaf dat moment in het veld moeten gebruiken. Hadden ze een inschatting kunnen maken van wat er eventueel zou gebeuren die zwarte vrijdag?
Waar?
En, waar was de politie? Burgers, winkelend publiek, zagen tot hun ontzetting dat plunderaars ongehinderd door wie of wat dan ook hun slag konden slaan. Plunderaars, criminelen en dieven konden gewoon uit een zaak bromfietsen de straat op slepen en ermee vandoor gaan. Een oudere dame liep gewoon over straat met een grote flat screen televisie in kartonnen verpakking op het hoofd. Een paar vrouwen konden ongestoord geplunderde producten in hun auto laden. Waar was de politie?
Voor velen is het duidelijk: de veiligheids- en inlichtingendiensten hebben gefaald. De regering heeft ook in zachte bewoordingen erkend, dat alles beter had gekund. Hopelijk hebben alle betrokkenen hun les geleerd en zijn genoemde diensten een volgende keer beter voorbereid en is anarchie en chaos te voorkomen. Wat nu is gebeurd heeft Suriname wereldwijd te schande gezet…
Preventef
Er lopen figuren rond die het niet zo nauw nemen met democratisch tot stand gekomen wet- en regelgeving. Er lopen figuren rond die een vreedzame demonstratie aangrijpen om over te gaan met massale plunderingen en vernielingen. Het is nu de taak van de inlichtingendiensten om die figuren en bewegingen lijfelijk en op social media in de gaten te houden, te monitoren en indien nodig preventief te handelen.
PK
