“Ja, dat is het nu en daarover wordt niets gezegd. Alleen dat de democratie is vertrapt”, zegt een vrouw tegenover Dagblad Suriname verbitterd.
“Ik praat die plundering absoluut niet goed. En ze kunnen die idioten voor wat mij betreft, de rest van hun leven laten opdraaien voor de kosten. Geef ze geen gevangenisstraf. Laat ze werken en elke cent terug stoppen in de wederopbouw van de stad. Maar, laten we terug gaan naar het aanpakken van die slechte economie van het land. Wat gaat de regering precies doen om de problemen op te lossen, want SRD 4 betalen voor één puntje is belachelijk voor woorden”, vraagt deze vrouw zich af.
Na die rampzalige dag van 17 februari, waar plunderaars de vreedzame protestmars hadden overgenomen, is de situatie wat rustiger geworden. Suriname was min of meer geschokt over de wending welke de protestmars had genomen. Inmiddels is een aantal van de plunderaars in verzekering gesteld, waaronder ook protestleider Stephano ‘Pakittow’ Biervliet. Na zijn verhaal over het gebeurde op die dag, heeft hij zich gemeld bij de politie. De meningen rond zijn betrokkenheid zijn echter verdeeld.
‘Oem sroto a mang. Hij heeft samen met de ghetto jongeren dit alles veroorzaakt. Een ieder weet dat ghetto mensen luie, niet geschoolde jongeren zijn, waar je niets goeds van mag of kan verwachten”, waren enkele harde reacties.
“Terwijl enkelen geloven dat dit mogelijk een scenario was dat door een bepaalde groep is georkestreerd. Dit is niet de eerste protestmars die Pakittow heeft georganiseerd. En nooit is het zo eraan toe gegaan. Vindt niemand het vreemd, dat het plotseling zo is gegaan? Niemand hoeft mij iets uit te leggen hoor, ik gebruik mijn verstand en die hele situatie stinkt. Wat ik weet, is dat persoonlijkheden al een poosje proberen onrust te veroorzaken in het land om de aandacht van een zeker proces af te leiden. Was het niet recentelijk, dat onverlaten een aanslag hadden gepleegd op het gerechtsgebouw? En nu hebben ze hun kans schoon gezien bij die protestmars”, stelt Antoon, een burger die de ontwikkelingen heeft gevolgd.
Wat het ook mag wezen, de schade is reeds aangericht. De protesten hebben hun doel gemist en de grote samenleving is verdeeld. Er is opgeroepen tot normalisatie, echter weet men niet wat de toekomst met zich meebrengt. Hoe verder met Suriname?, vragen velen zich af.
NK
