Vanwege de actie gisteren en vandaag, vrijdag 17 februari, hebben veel kinderen geen school. Enkele ouders gegeven aan, dat zij de actie ondersteunen en het de situatie in het land al zat zijn, maar aan het eind de kinderen er toch weer onder lijden.
“Hoeveel scholen sluiten hun deuren, omdat leerkrachten in actie zijn, hoeveel tranen moeten er nog vloeien zodat men ons hoort en hoeveel acties moet men nog houden om een verandering te brengen”, vraagt Peter zich af. Hij is vader van drie en geeft aan, dat hij de actie ook ondersteunt, maar zijn kinderen toch voor de dagen thuis zitten.
“Mijn kinderen zijn als het waren de hele week thuis. Door wateroverlast en nu met de actie. Ik heb moeten vragen naar een oppas en heb uiteindelijk de kinderen alleen thuis gelaten, omdat ik niemand heb”, zegt Peter.
“Mijn vrouw had twee dagen verlof genomen en is intussen op het werk. Ik kan het helemaal niet, dus de twee minderjarige kinderen van vijf en zeven zijn met hun vijftienjarige zus thuis. Ik vertrouw haar wel, maar zo een taak kan je niet achterlaten. Bij mij gaat het niet alleen om de oppas, maar dat de kinderen dan weer achter zijn met hun leerstoffen. Ik vraag me echt af of men wel een gehoor geeft aan de burgers. Keer op keer wordt er aangegeven, dat wij het leven op zo een manier niet meer aankunnen en dan nog geen verandering. Op zo’n manier wordt dan bewezen, dat men alleen aan zichzelf denkt en hun voordelen. Hoeveel acties gaat er nog moeten gehouden worden voor er een verandering komt aan deze ellende”, vraagt Peter zich af.
PK
