Als er in een gezin eenheid en harmonie is tussen de ouders kan dat stabiliteit brengen in het gezin Er is dan ondersteuning en vertrouwen. Dat is ook mijn voorstelling van een coalitie. Samen werken, samen problemen aanpakken, kortom samen regeren.
Ik heb vele regeringen de revue zien passeren, maar het gedrag van de huidige coalitie, is nieuw. Egoïsme en eigenbelang is wat de klok slaat. Het volk krijgt geen prioriteit. Er wordt tegengewerkt in plaats van samengewerkt. Er worden problemen gecreëerd in plaats van samen naar oplossingen gezocht. Men valt elkaar continu op de man aan. Het gevolg van dit gedrag is, chaos en geen ontwikkeling.
Dat men tijdens de DNA-vergaderingen niet eensgezind is, is al erg genoeg. Maar dat men dit openlijk in de media demonstreert, is rampzalig. Er wordt tijdens interviews over genomen besluiten gesproken, alsof men geen deel van de regering is.
Vooral de vp maakt zich hier vaak schuldig aan. Hij hoorde over de toekomstige protestacties en distantieerde zich publiekelijk van de regering met de woorden: “A volk e`pina en dat kan zo niet langer, dit is niet wat we het volk hebben beloofd.”
Met deze woorden wilde hij benadrukken dat hij part noch deel had aan de genomen besluiten. Plots vindt hij dat alle genomen maatregelen ten koste gaan van het arme volk.
De vier coalitiepartijen nemen samen de besluiten en dragen samen de verantwoordelijkheid. Men hoort zich bij problemen niet te distantiëren en het zinkende schip te verlaten. Dat is onprofessioneel en laf.
Als men had kunnen voorzien dat leden van deze coalitie niet zouden samenwerken, maar tegenwerken, zou, er niet voor ze zijn gekozen. Met dit gedrag laten deze leden achteraf hun ware aard zien. In de toekomst zal samenwerken met zulke mensen moeten worden vermeden.
Gelukkig zijn er ook vertegenwoordigers van politieke partijen die zich correct opstellen als parlementslid. Bijvoorbeeld Cedric van Samson. Hij geeft eerlijk toe welke dingen goed zijn gegaan en welke voor verbetering vatbaar zijn. Dit parlementslid roept niet alleen wat niet goed is, maar hij komt ook altijd met mogelijke oplossingen. Daardoor laat hij zien dat hij niet bezig is met het voeden van zijn ego maar dat hij zoekt naar oplossingen voor het hele land. Hij spreekt fatsoenlijk en scheldt nooit, kortom hij is een voorbeeldfiguur met klasse.
Nog een fenomeen dat voor chaos zorgt is de vakbond. Een vakbond is een organisatie die opkomt voor de belangen van werknemers. (het afsluiten van cao’s, onderhandelingen over collectieve arbeidsvoorwaarden, hulp bij ontslag enz.) De bedoeling is dat het een goede verstandhouding tussen werkgever en werknemer moet teweegbrengen.
Jammer genoeg zijn de vakbonden in Suriname vaak destructief bezig. Er is veel geruzie, harie, troesoe en machtsmisbruik van de leiders. Een vakbond leiden is een vak op zich en vraagt om studie. Ik heb me vaak afgevraagd of de mensen die in Suriname een vakbond leiden, wel weten wat deze taak inhoudt. Hebben ze wel een opleiding hiervoor gevolgd of hebben ongeschoolde mensen zich opgeworpen tot vakbondsleider?
Een goede vakbondsleider streeft ernaar om de alom bekende conflicthouding los te laten en vakbonden en werkgevers te laten handelen als partners in het belang van land en volk. Om dit te bewerkstelligen, moet er worden gekozen voor dialoog. En juist dit laatste ontbreekt bij de vakbondsleiders in Suriname. Men zet wat eisen op papier en verwacht dat die eisen worden ingewilligd. Dat is geen dialoog.
De werkgever zit midden in die crisissituatie, draagt de verantwoordelijkheid, zoekt naar oplossingen en neemt besluiten en de vakbondsmensen gaan daartegen in, vaak in eigen belang of omdat men niet naar het hele plaatje kijkt.
Alleen een goede samenwerking en dialoog kunnen leiden tot een compromis. Jammer genoeg wordt er vaak gekozen voor protestacties, want dat staat zo stoer.
Vele mensen hebben geen inzicht in de crisissituatie van het land. Een vakbond zou kunnen helpen om ze de moeilijke situatie te laten begrijpen in plaats van onwetenden aan te zetten tot protest.
Waar er kennis is, komt er inzicht, en als er inzicht is, komt er begrip en als er begrip is, wordt er niet domweg geschreeuwd, maar aangepakt. If you can’t fly then run; if you can’t run then walk; if you can’t walk then crawl, but by all means, keep moving!
Conclusie, het gebrek aan eenheid bij de coalitie en de vakbond die naïeve mensen aanzet tot opruiing, zijn debet aan de chaos en destructie in het land. De ontwikkeling wordt belemmerd. De hamvraag is, brengt de protestactie ontwikkeling of nog meer chaos en achteruitgang?
Where do we go from here: Chaos or community? (Martin luther King)
Josta Vaseur
