Er blijkt niet echt veel animo te zijn onder burgers in de samenleving om vrijdag 17 februari deel te nemen aan een protestactie met de kort-door-de-bocht slogans ‘Weg met Chan’ en ‘Alles Plat’. Deze actie is op Facebook aangekondigd door activist Pakittow Stephano Biervliet.
Dat er niet veel animo voor is kan geconcludeerd worden uit een poll op de website van Dagblad Suriname. In die poll is aan lezers en volgers van de krant gevraagd ‘gaat u deelnemen aan een aangekondigde protestactie van 18 februari ‘Alles Plat’?’
De poll werd binnen een dag of twee ingevuld door 1.515 personen. Daarvan hebben 773 personen de optie ‘Nee’ aangevinkt, 51 procent, en de optie ‘Ja’ werd door 601 mensen aangevinkt (40%). De optie ‘Misschien’ werd aangevinkt door 141 personen, 9 procent.
Dat velen de optie ‘Nee’ hebben aangevinkt is eigenlijk niet zo vreemd. Immers, een protestactie die als slogans heeft ‘Weg met Chan’ en ‘Alles Plat’ getuigt van de nodige kortzichtigheid en gebrek aan enige kennis van zaken. Daarenboven zou de organisatie van het protest moeten weten, dat werkelijk alle voorgaande demonstraties gericht tegen de regering en het gevoerde beleid op debacles zijn uitgelopen. Slechts weinigen namen aan die demonstraties deel.
Met schreeuwen worden problemen niet opgelost
Veel burgers begrijpen kennelijk, dat je door te schreeuwen ‘weg met Chan’ en ‘alles plat’ de problemen van vandaag de dag niet oplost. Iedereen snapt en begrijpt dat een uit een door de vorige regering achtergelaten grote schuldenlast omhoog kruipen, niet van vandaag op morgen mogelijk is, dat neemt tijd. De regering werkt hard om schuldherschikkingen voor elkaar te krijgen en is daarmee op de goede weg. Dat door de huidige financieel-economische situatie en het overleg met het IMF (Internationaal Monetair Fonds), allerlei bezuinigingsmaatregelen moeten worden doorgevoerd die zeer zwaar drukken op het volk, is onvermijdelijk. De maatregelen zijn noodzakelijk.
Een eventuele nieuwe regering zou het niet anders kunnen doen
Om uit het schuldenlast-moeras te klauteren is de regering gedwongen om stappen te zetten die niet altijd goed uitpakken voor de burgers. Het zij zo, het is niet anders, iedereen moet door die zure appel heen bijten. in het besef dat de samenleving door de regering in de richting van betere tijden wordt gebracht. Een eventuele nieuwe regering zou het niet anders kunnen doen.
De uitkomst van de poll lijkt er op te duiden, dat de burgers de werkwijze van de regering begrijpen. Met geschreeuw en demonstreren kom je geen stap verder, dan slechts het uiten van persoonlijke frustraties van mensen die werkelijk niet begrijpen hoe financieel-economisch beleid en het oplossen van een forse schuldenlast tot stand komen.
Emo-activisten
Tot nu toe hebben activisten van alle gevoerde protesten in het verleden nooit alternatieven aangedragen voor het gevoerde beleid en voor de regering. Natuurlijk niet, Die activisten hebben een bekrompen gedachtenwereld en hun wijze van actievoeren blijft beperkt tot het geschreeuw van korte slogans. Feitelijk zijn het emo-activisten. Activisten die, net als iedereen, zien hoe velen nu moeten hosselen en pinaren om iedere maand weer financieel rond te kunnen komen. Kennelijk worden de activisten daardoor, net als iedereen, emotioneel geraakt en komen hun protesten vooral voort uit emotie en sociale bewogenheid en niet uit enig politiek en bestuurlijk besef.
Tot vandaag de dag heeft geen enkele activist de stap gezet om in overleg te treden met de regering. Natuurlijk niet. Wat kunnen activisten de regering voorstellen: ‘Weg met Chan’? Immers, tot zover gaat hun politiek en bestuurlijke vocabulaire.
PK
