Onlangs publiceerde Dagblad Suriname een artikel waarin zij de noden van enkele winkeliers en ondernemers heeft belicht. Deze groep bestaat in Suriname veelal uit Chinezen die zich hebben gevestigd in Suriname op zoek naar een beter leven.
Haïtianen, Cubanen en Venezolanen
Enkele geïnterviewden gaven aan het leven en werken in Suriname niet meer te zien zitten. Het blijkt dat dit niet de enige groep is die het niet meer ziet zitten. Reeds jaren zijn diverse groepen naar Suriname gekomen en hebben hun krachten aan het land gegeven. Grote groepen Haïtianen, Venezolanen en Cubanen hebben echter weer besloten weg te trekken uit het land. Een van de primaire redenen waarom zij wegtrekken is, omdat de verdiencapaciteit niet meer toereikend is. Deze mensen verzorgen niet alleen zichzelf hier, maar meestal ook de familie en of gezin die zij in land van herkomst hebben achtergelaten. Het geld dat zij hier verdienen, omgerekend komt dat op ongeveer US$ 125 is niet genoeg om zichzelf hier te onderhouden laat staan hun geliefden in hun thuisland.
De Cubanen en Venezolanen kiezen vaak voor Brazilië of Guyana om van daaruit hun uiteindelijke bestemming, Amerika, te bereiken. Sommigen vervolgen zelfs een reis naar Mexico in de hoop dat ze via daar de VS binnen kunnen komen.
Haïtianen kiezen dezelfde of meerdere routes om Amerika te bereiken maar kiezen via ons land ook de Franstalige landen en eilanden.
De gemiddelde Surinamer die dankzij deze groepen veel minder zware arbeid verrichten zal door de trek van deze groepen de ‘zware jobs’ weer zelf moeten aanpakken.
Het tekort is merkbaar op de arbeidsmarkt. Vele Surinamers zijn niet bereid zware arbeid te verrichten en zoeken een baan bij de overheid.
Er is dus in Suriname een tekort aan mensen die zware arbeid willen verrichten.
Geluk en beter leven elders zoeken
Zonder veel tamtam merken we ook, dat veel Surinamers wegtrekken uit het land om hun geluk en een beter leven elders te zoeken.
Dat is een fenomeen dat vanaf feitelijk al de onafhankelijkheid bekend is. Dat mensen wegtrekken uit het land, omdat de situatie aan het verslechteren is. Surinamers kiezen voor Nederlandstalige landen zoals St. Maarten, Aruba, Curaçao, Bonaire en of voornamelijk Nederland. Men gaat weg, omdat men geen hoop meer heeft en de vooruitzichten er heel somber uitzien. Zeker voor de komende 5 jaren ziet men geen perspectieven dat er iets in deze situatie kan veranderen. Met het gevolg dat Suriname juist alle kennis en capaciteit verliest om het land goed te kunnen draaien.
Ongekend dieptepunt
De onderwijscijfers liegen er niet om als het gaat om onze kennis capaciteit.
De politiek heeft sinds de onafhankelijkheid het land verscheurd en niemand heeft het tot grotere hoogten kunnen brengen.
Als nu zelfs de vluchteling weer vlucht, geeft dat aan dat wij een ongekend dieptepunt hebben bereikt.
NK
