In het land overleven en wonen met de huidige koers is niet makkelijk. Enkele mensen geven in gesprek met Dagblad Suriname aan, dat zij het diep van binnen niet aan kunnen, maar met kracht, doorzettingsvermogen en geloof proberen.
“Als ik naar mijn salaris kijk en mijn uitgaven, dan zit ik mezelf af te vragen hoe ik het moet redden. Maar, aan het eind van de dag probeer ik het, door niet alleen te kijken naar wat ik heb, maar wat ik meer kan doen”, zegt een alleenstaande moeder.
“Met de huidige koers wordt het wel veels te moeilijk voor mij, je hebt nog huurders die in dollars betaald willen worden. En dat is helaas ook in mijn geval. Keer op keer wanneer de koers stijg moet ik de huur ook voldoen naar de dagkoers. Als het dropt dan heb ik nog geluk. maar wanneer is het dan echt gedropt? Ik kan mij nog heugen dat ik US$ 250 betaalde voor de huur toen was de koers slechts 1 op 4, ik kon het toen nog met ogen dicht aan. Nu is het meer dan 30 en dan heb je ook een verhoging van de huur naar 350 US$, met de vaste lasten en dagelijkse uitgaven wordt het veels te moeilijk. Als ik geen bij hossel had, dan zou het mij helemaal niet lukken. Het dak boven mijn hoofd en die van mijn kinderen zou ik verliezen en een nu vinden is moeilijk. Voor een eenkamerwoning betaal je nu al tussen SRD 4.000 en SRD 5.000, je hebt wel enkele goedkope ertussen, maar die verkeren in een vreselijke en onveilige staat. Maar, ik vraag mezelf af hoe men verwacht dat wij het moeten overleven. Hoe doen de andere ouders het, die geen bij hossel hebben? Zelf met twee banen hebben los je problemen niet op, mijn bij hossel zelfs heeft zijn ups en downs”, aldus de alleenstaande moeder.
“Ik denk vaak genoeg om nog iets erbij te doen, maar hoe combineer ik dat? Nu heb ik al geen tijd voor mijn kinderen noch voor mijzelf. Hoe gaat het dan zijn als ik nog iets erbij doe?”, vraagt de bezorgde moeder zich af.
Een man geeft aan. dat hij in een jaar al vier locaties heeft moeten verwisselen dankzij de huidige situatie. “Bij de ene kon ik de huur niet aan, bij de andere werd ik beroofd, bij de derde verhoogt de huurder keer op keer de huur en bij de vierde verkeerde het huis in een verschrikkelijke toestand. Dat zag ik ook niet in het begin, pas als het begon te regenen, niets is erger dan dat je met meer dan vijftien bakjes moest zitten om water op te vangen. Nu woon ik in een studio appartement met mijn drie kinderen en mijn vrouw”, zegt de man.
“Als man zit ik dagelijks te stressen van hoe ik het moet doen, hoe ik een fundering voor mijn kinderen achter kan laten. Je zit met heel wat en dan heb je ook nog ellende om je heen. Ik denk soms het land te verlaten, maar daarachter heb je ook gevolgen. Je weet niet hoe en waar je moet beginnen en of het ook zal lukken. Het was enkele jaren terug wel moeilijk, maar wij hadden toch pret in ons leven, ik hoefde niet eens zoveel te stressen. Wanneer sta ik op uit deze nachtmerrie”, vraagt de man, echtgenoot en vader zich af.
TM
