Het bezoek van de Surinaamse president aan India heeft nationaal veel tongen losgemaakt, waarvan een deel niet op de ratio is gebaseerd. Suriname heeft als land een diplomatieke relatie met India op een behoorlijk hoog niveau. Alleen vinden wij dat het rendement beschamend laag is. Dat heeft te maken met een zekere vrees binnen bepaalde delen van de politiek om de deuren voor onder andere business wagenwijd open te zetten voor dit wereld grootmacht. Die vrees is er bijvoorbeeld niet wanneer het gaat om China. Die vrees is er geweest onder de NPS-regeringen, maar ook onder de NDP-regeringen.
Op de radio is kritiek geuit op religieuze activiteiten die door de president zouden zijn verricht in India. Daarover valt wat te zeggen, omdat de Indiase regering onder de BJP een rechts hindoe-nationalistisch beleid voert waarbij minderheden een moeilijk leven hebben. Van premier Narinder Modi wordt gezegd dat hij zijn hoofd niet heeft uitgestoken om aanvallen vanuit zijn partij naar de minderheden toe de kop in te drukken. India zou als het aan bepaalde delen van de partij van de premier ligt, weg moeten van de seculiere samenleving waar kerk en staat zijn verdeeld. Daarom wordt gezegd dat de president voorzichtig had moeten zijn met religieuze activiteiten in India onder hoede van de huidige regering, omdat dat de indruk kan wekken dat hij als Surinaams staatshoofd zich vereenzelvigd met de wijze van politiekvoering van het huidig bewind onder Modi.
Interessant is aan het bezoek aan India wat ons betreft het business-gedeelte. Suriname kan heel veel winnen op het gebied van de economie in een samenwerking met India, alleen zijn achtereenvolgende ambassadeurs en de ministers van BuZa/BIBIS, LVV, Volksgezondheid, Onderwijs en HIT/EZ niet voldoende doordrongen geweest van de economische mogelijkheden die legio zijn. De nadruk ligt nog steeds teveel op de culturele samenwerking en dat is een zware minpunt in de diplomatie.
Het is gebleken dat er in de politiek geen krachten aanwezig zijn die vrij en onbevreesd de samenwerking kunnen verdedigen en trekken met het Aziatisch land. Tekenend voor de economische samenwerking met India is hoe het vergaan is met de Indiase landbouwonderneming FFF die in de palmolie-industrie wilde investeren. Het is zwaar mislukt door een bepaalde houding naar Indiase investeerders die de Surinaamse politiek typeert.
Volgens het Internationaal Monetair Fonds (IMF) was de Indiase economie in 2021 de zesde grootste economie in de wereld op basis van marktwisselkoersen en de op twee na grootste qua koopkrachtpariteit (PPP). Met een gemiddelde jaarlijkse bbp-groei van 5,8% in de afgelopen twee decennia en 6,1% in de periode 2011-2012 is India een van ’s werelds snelst groeiende economieën. Belangrijke landbouwproducten van India zijn: rijst, tarwe, oliehoudende zaden, katoen, jute, thee, suikerriet en aardappelen. Belangrijke industrieën zijn onder meer: textiel, telecommunicatie, chemicaliën, farmaceutica, biotechnologie, voedselverwerking, staal, transportmiddelen, cement, mijnbouw, aardolie, machines en software. In 2021 was India de negende grootste importeur ter wereld en de zestiende grootste exporteur. De belangrijkste exportproducten zijn onder meer: aardolieproducten, textielproducten, sieraden, software, technische goederen, chemicaliën en gefabriceerde lederwaren. De belangrijkste importproducten zijn: ruwe olie, machines, edelstenen, kunstmest en chemicaliën. India was in het kalenderjaar 2013 na China de grootste textielexporteur ter wereld.
De mogelijkheden voor samenwerking met Suriname zijn immense. Hoe ziet India de samenwerking met Suriname?
India zelf vindt dat ze nauwe, warme en vriendschappelijke betrekkingen onderhoudt met Suriname. Deze banden worden versterkt door cultureel en mens-tot-mens contact, overbrugd door de komst van de Indiase diaspora die teruggaat tot 142 jaar. Meer dan 2.30.000 personen van Indiase afkomst afkomstig uit het oosten van Uttar Pradesh en Bihar, en ongeveer 50 Sindhi-families die in Suriname wonen, dragen aanzienlijk bij aan de economie, het ambtenarenapparaat, de technocraten en het samengestelde culturele milieu van Suriname. Er is een gemengde commissie India-Suriname, maar er zijn geen concrete samenwerking uit de verschillende missies van politici naar de wederzijdse landen. Wel zijn er in de afgelopen periode enkele kredietlijnen en andere leningen geweest voor Suriname die samen een bedrag van circa USD 180 miljoen benaderen en dus minder zijn van wat er van China is geleend door onze regering. De leningen hebben betrekking op waterpompen, helikopters, irrigatie en elektrificatie. Ook zijn er schenkingen geweest in het kader van de overstroming laatste, upgrading van s’ Lands Hospitaal mortuarium en aan Natin.
De handels- en economische banden tussen India en Suriname zijn bescheiden. Indiase export naar Suriname bestaat uit ketels, machines, ijzer en staal, elektrische machines en apparatuur, geluidsrecorders, farmaceutische producten, textiel, voertuigen, koffie, thee en specerijen, rubber, papier, tabak, organische chemicaliën, meubels, tapijten, keramische producten , schoeisel en gedrukte boeken; Indiase import bestaat uit onder meer hout en aluminium en elektriciteit.
Er is dus veel ruimte en potentie in het Surinaams belang om met India samen te werken. De overheid moet faciliteren en ondernemers aanmoedigen ook en daarna is het aan de ondernemers die met incentives van de Surinaamse regering aan de slag moeten.
