Wanneer is Suriname een schoon land om trots op te zijn?
Het ministerie van Regionale Ontwikkeling en Sport (ROS) wil het zogenoemd probleem rond vuilophaal in met name in de districten Brokopondo, Coronie, Marowijne, Para en Sipaliwini duurzaam oplossen.
Bij het ministerie werd dinsdag presentatie verzorgd over een haalbaarheidsstudie vuilophaal en -verwerking. De coördinatie en monitoring van vuilophaal tot en met de verwerking van afval vinden heel gebrekkig plaats in een aantal districten.
Onderzoek
In het kader hiervan is een onderzoek uitgevoerd door personeel van het Onderdirectoraat Districtsbestuur en Decentralisatie (ODDD) naar hoe dit probleem duurzaam op te lossen is, zo wordt bericht door de voorlichtingsdienst van de regering, CDS (Communicatie Dienst Suriname).
Begroting
Volgens de CDS is de voornaamste reden voor ‘dit fenomeen’ het tekort aan financiële middelen bij de districts commissariaten. De uitgaven voor vuilophaal worden bekostigd uit de districtsbegroting.
Met het zogenoemde vuilzakkenproject bekostigden de districten de vuilophaal uit eigen middelen. Maar, omdat de kosten zijn gaan oplopen, is het niet meer haalbaar om dit uit eigen middelen te doen, zo schrijft de CDS. “Een concrete oplossing hiervoor is om meer
middelen op te nemen in de begroting van het ministerie om vuil op te halen, want dat gebeurde niet”, aldus onderdirectrice Jennifer Wachter. Dit beleidsprogramma is nu expliciet opgenomen in de begroting van de Staat over het dienstjaar 2023.
Opmerkelijk
Het is opmerkelijk, dat de verantwoordelijke autoriteiten al zovele jaren niet in staat zijn gebleken om te zorgen voor een adequate vuilophaal in alle districten. Om de zoveel tijd verschenen en verschijnen er berichten met foto’s in de media van opgehoopt afval langs straten in districten, omdat het simpelweg niet is opgehaald. Veelal krijgen lokale bewoners dan te horen, dat het vuil niet wordt opgehaald, omdat de aannemer die dat moet ophalen niet wordt en is betaald voor zijn diensten en daarom het werk heeft gestaakt.
Dat zogenoemde vuilniszakkenproject, met mooie gekleurde zakken, was leuk – burgers moesten een paar SRD’s betalen voor zakken, welk geld dan zou belanden in de kas van een district om daarmee de vuilophaal te kunnen financieren – lijkt volkomen mislukt te zijn. Maar, feitelijk zou het ministerie van ROS – en eventueel bijgestaan door het ministerie van Openbare Werken (OW) – moeten zorgdragen voor een adequate vuilophaal in districten en niet de commissariaten. De commissariaten kunnen zouden slechts moeten toezien of het vuil overal wordt opgehaald.
Slechts kwestie van goed organiseren en plannen
Vuilophaal lijkt slechts een kwestie van goed organiseren en plannen en zorgen dat er voldoende financiële middelen voor worden begroot. Vuilophaal zou bekleidsprioriteit moeten zijn, omdat iedereen toch graag in een schone omgeving leeft, woont en werkt, zonder geconfronteerd te worden met opgehoopte en kapotgetrokken stinkende vuilniszakken – waar honderden maden krioelend hun weg in kunnen vinden – langs straten en op hoeken van straten.
Verbranden en begraven
Er zijn nu nog steeds dorpen in het binnenland waar bewoners gedwongen zijn om hun vuil te verbranden of te begraven met alle gevolgen voor de volksgezondheid en biodiversiteit vandien. Geen vuilophaaltruck te zien.
En dan hebben we het nog niet eens over grofvuil. Her en der in het binnenland – maar ook langs afgelegen straatjes in de stad, Paramaribo – liggen gedumpte kapotte koelkasten, vrieskisten, wasmachines, televisies, gasfornuizen en zelfs auto’s. Al dat afval ligt weg te roesten en is een prooi voor de natuur. Wie heeft niet beelden gezien van wegroestende auto’s waar het wied overal doorheen groeit en de auto’s een heerlijke prooi lijken te zijn voor de natuur.
Duurzaam?
Hoe het ministerie van ROS nu denkt het afvalprobleem op een duurzame wijze te kunnen oplossen is een groot vraagteken.
Overigens, afval is in algemene zin een groot probleem in het land. Wie bijvoorbeeld door de stad loopt ziet met regelmaat de overvolle vuilnistonnen en alle rotzooi ernaast en in de straten. Wie door buurten en wijken loopt en de overvolle trenzen ziet – de thuishavens voor gedumpte petflessen, plastic zakken en andere rotzooi – weet dat het land een groot probleem heeft. En het zijn niet alleen de lokale bewoners die met al dat stinkende afval worden geconfronteerd, het zijn ook de reizigers, de bezoekers, de toeristen.
Wanneer wordt en is Suriname een schoon land om trots op te zijn?
PK
