Er is in de samenleving commotie ontstaan rond het bezoek van het staatshoofd aan India. In het algemeen is het zo, dat landen eigenlijk niets van andere landen moeten aannemen en dat presidenten dus niet op kosten van andere landen op dienstreis moeten gaan. Want anders kan het zijn, dat die bepaalde regering dan bevooroordeeld is naar dat bepaalde land en geneigd zal zijn in het voordeel van dat land te praten. Voor de absolute onafhankelijkheid is het van belang dat landen niets van elkaar aannemen en regeringsleiders dat ook niet doen.
De vraag rijst nu wel of in de internationale politiek er landen zijn die volledig afhankelijk zijn en dus noch vrienden noch vijanden hebben. Wij zien in de internationale politiek dat landen bij elkaar samenklitten en elkaar steeds op allerlei fora en in hun eigen land ondersteunen en goede vriendschappelijk banden onderhouden.
De vraag rijst nu of India nu zo een land is waarmee Suriname banden moet onderhouden en samen met het land moet optrekken. Zijn er bezwaren die kleven aan een eventueel vriendschappelijke band met India? Het zou kunnen. Meestal zijn er bezwaren wanneer het gaat om algemene mensenrechtenschendingen in een bepaald land of de vervolging van bepaald groepen in het land. Nu weten we dat in India moslims worden vervolgd. Wij denken niet dat het mogelijk is dat een land zich compleet onafhankelijk opstelt, omdat in deze tijd landen met elkaar optrekken. Wij vinden het wel wenselijk dat onze regering zoveel mogelijk gesponsorde dienstreizen afwijst als het de onafhankelijkheid van ons land niet ten goede komt en onze standpuntbepalingen ten nadele zou beïnvloeden.
Echter moeten wij ook stellen dat er een groep mensen in Suriname is, voornamelijk vanuit een bepaalde politieke hoek, die argwanend is naar alles wat vanuit India komt. Men heeft algauw dan een conspiracy theorie klaarliggen. En dan gaat het van diaspora-studiebeurzen beleid tot grants en zelfs bezoeken van artiesten uit dat land hier. Er wordt op social media beweerd dat de president geen giften mag aannemen volgens de eed of belofte die hij ingevolge artikel 93 van de Grondwet heeft afgelegd en dat is wel zo.
De vraag rijst nu wat onder gift moet worden verstaan. Het is in de eerste plaats een materieel of immaterieel goed dat aangeboden wordt in ruil voor een tegenprestatie van de ontvanger waarbij hij gebruik of misbruik maakt van zijn positie en bevoegdheid. Is dat hier het geval? Het komt wel voor dat dat staatshoofden, ministers en hoge ambtenaren en zelfs gewone burgers door andere staatshoofden en regeringen worden uitgenodigd, op kosten van het ontvangende land, om staats- of werkbezoeken af te leggen. Dan moet er wel een diplomatieke band te zijn tussen de twee landen en de bezoeken in het kader zijn van de internationale samenwerking tussen die twee landen. Er zijn landen die op dit stuk speciale regels hebben en gesponsorde dienstreizen niet toestaan. Suriname heeft administratieve regels voor gesponsorde dienstreizen waar regeringsmensen dan veel minder daggeld ontvangen. Gesponsorde dienstreizen zijn dus niet verboden, omdat er speciale regels daarvoor bestaan. Of ze politiek wenselijk zijn, is een andere overweging. Het kan dat de dienstreis naar India politiek onwenselijk was.
Onze president is nu 7 dagen op kosten van de Indiase overheid in India. We weten allemaal hoe de Indiase premier heeft gereageerd op de inauguratie van de Surinaamse president 2 jaren terug. Het heeft te maken met erkenning en diasporabeleid van India. Het bezoek van de Surinaamse president betreft de Pravasi Bharatiya Divas, de Indiase internationale diasporadag. De president van Suriname nu heeft alle reden om op zo een uitnodiging in te gaan. Het zou niet steekhoudend zijn als de president op deze uitnodiging niet in zou gaan, omdat een deel van de Surinaamse bevolking argwanend is tegen hem of tegen India. Het zou overigens misschien geen goed teken zijn als de president niet in zou gaan op zo een uitnodiging. Het zou het signaal geven dat er geen gelijkheid is tussen de verschillende bevolkingsgroepen in Suriname en dat er sprake is van onderdrukking van bepaalde groepen naar anderen toe.
Op de diasporadag is de president de ‘special guest of honour’. Eerder was de Surinaamse vp Ashwin Adhin ook op dit niveau uitgenodigd.
Een tweede reden voor het bezoek aan India is de Global Investor’s Summit. Deze investeerders summits hebben toe nu toe Suriname niets opgeleverd dus waarschijnlijk zal dat op den duur overbodig blijken te zijn.
Wat wel frappant is, is dat met de president ook ondernemers uit Nederland (10 – 12 personen) meereizen. Het verband tussen Nederlandse ondernemers en het Surinaams belang kunnen wij niet inzien. Is het ooit voorgekomen dat in de delegatie van een Nederlandse premier, Surinaamse ondernemers meereizen en onderdeel zijn van de delegatie? We dachten het niet.
De president zal verder deelnemen aan de Voice of South Summit en zijn ontmoetingen gepland met de president en premier van India. Hier weten we niet wat er precies op de agenda is. Er worden verschillende meetings gehouden maar er rollen geen concrete samenwerkingsprojecten uit voort die gericht zijn op de behoeften van Suriname. Waar Suriname nu behoefte aan heeft is schuldsanering en –verlichting en investeringen die exporten van het land diversifiëren en een boost geven via de sectoren landbouw, veeteelt, visserij, toerisme, vergroening van de economie en exploratie van andere mineralen en grondstoffen. Er zijn werkbezoeken aan olieraffinaderijen en farmaceutische fabrieken, maar dat lijkt wel meer een symbolisch ding.
We zien dat in de delegatie vertegenwoordigers van de hindoegemeenschap zijn opgenomen, maar waarom niet van de moslimgemeenschap? Is het niet zo dat zowel moslims als hindoes in behoorlijke aantallen naar Suriname zijn gemigreerd als contractarbeiders? Of heeft het te maken met de vervolging van de moslims in India wat plaatsvindt onder het regime van premier Modi?
