Ondanks dat velen in de samenleving nu niet echt positief gestemd zijn over de politiek in het algemeen en het optreden van Assembleeleden in het bijzonder, gaat toch rond de helft van het aantal stemgerechtigden zijn of haar stem uitbrengen bij eerstvolgende verkiezingen. Dat blijkt althans uit een onlangs gehouden poll op de website van Dagblad Suriname.
In de poll werd de vraag gesteld hoe waarschijnlijk het is dat men gaat stemmen bij de eerstvolgende verkiezingen. 49 procent (374 stemmen) van de totaal aantal uitgebrachte 766 stemmen gaf aan zeker te zullen gaan stemmen. 186 personen (24 procent) stelt niet te gaan stemmen, 12 procent geeft aan het niet te weten (95 stemmen), 68 personen (9%) stellen waarschijnlijk niet te zullen gaan stemmen en 43 stemmers hebben ‘de meeste kans om te stemmen’ aangevinkt en dat is zes procent.
Dat er toch zo veel mensen zijn die nu al zeggen bij eerstvolgende verkiezingen te gaan stemmen is opmerkelijk. Immers, het algemene beeld dat men heeft van de politiek is niet echt positief te noemen. Veel kritiek is welhaast dagelijks te horen en te lezen op vooral social media.
Veel mensen hebben het gevoel dat hun stem niet wordt gehoord in ‘s lands vergaderzaal. Assembleeleden prediken vooral voor eigen parochie en voor zichzelf, zo is de algemene indruk. Slechts een enkel Assembleelid zegt met regelmaat dat hij/zij op het pluche zit namens het volk en verkondigt wat hij/zij zoal hoort in de samenleving, wat gehoord wordt over de vele uiteenlopende issues en problemen die burgers ervaren. Maar, over het algemeen bekruipt bij de gewone burgers het gevoel, dat hun stem niet echt in de vergaderzaal te horen is. Ook is de veelgehoorde kritiek dat in aanloop naar verkiezingen politieke partijen en politici allerlei beloftes doen, maar dat uiteindelijk blijkt – wanneer regeermacht is verkregen – die beloftes loze beloftes blijken te zijn geweest. Beloftes gedaan, slechts om stemmen, om zieltjes, te winnen. Niets meer en niets minder. Dat gevoel overheerst bij die gewone burgers.
Daarnaast ziet en hoort de doorsnee burger in de vergaderzaal vooral onderling gekibbel en geschreeuw tussen de parlementariërs. De een schreeuwt nog harder dan de ander om zijn of haar gelijk te krijgen. Inhoudelijke politiek en oog en oor voor wat leeft in de samenleving worden vaak uit het oog verloren. Politiek in de vergaderarena lijkt te zijn verworden tot één cliché.
Dat 49 procent van het aantal personen dat via de poll heeft aangegeven zeker te gaan stemmen, mag positief worden genoemd en menig politicus, menig Assembleelid, zal toch een zucht van verlichting slaken bij het lezen van de uitkomsten van de poll.
PK
