Laatst hoorde ik een vrouw zeggen: “Dit volk zal nooit zelfredzaam worden. Het enige dat je uit hun mond hoort is, ‘lantie moet geven en helpen.’ Is dit wel waar en zo ja, wat is de oorzaak hiervan?
Elk land is er trots op als zij kan zeggen dat haar volk onafhankelijk en zelfstandig is. Jammer genoeg lukt het vele landen niet om dat voor elkaar te krijgen.
Na enige observatie, moest ik toegeven dat het gros van het Surinaamse volk zich erg afhankelijk opstelt. Dat is echter niet altijd zo geweest. Ik kan me nog de tijd herinneren dat mensen keihard werkten om hun gezin te onderhouden. Wat we nu zien is een afhankelijk volk dat continu roept, ‘lanti moet geven, uitbetaling kinderbijslag loopt achter, sociale steun is niet genoeg.’ Dit gedrag is er de laatste jaren langzaam ingeslopen. Men is lantie gaan zien als de zorgende moeder die altijd voor haar kinderen moet zorgen. Maar, zelfs in het echte gezin worden kinderen tenslotte volwassen en gaan ze voor zichzelf zorgen. Een regering moet alleen de dingen doen die het volk niet zelf kan doen. Most bad government has grown out of too much government.
Hoe komt het dat ons volk zo afhankelijk is geworden? President Venetiaan was bezig met hr Telting en Hildenberg om het land weer op de rails te krijgen. Wanbeleid van de vorige regering had ervoor gezorgd dat ons geld geen waarde meer had. Dit had nare gevolgen voor land en volk. Terwijl Telting en Hildenberg er hard aan werkten om ons geld weer waarde te geven, riep Bouterse tijdens de verkiezing dat hij de Kinderbijslag en de AOV zou verhogen. Het volk liet zich door deze zin inpakken en volgde Bouterse blindelings. De inzet van de twee mannen om ons geld weer waarde te geven, werd niet gewaardeerd.
Deze regering moet zich daarom geen illusies maken dat hun inzet om dit land uit de crisis te halen zal worden gewaardeerd. Men zal weer kiezen voor de politieke partij die met geld strooit, het volk pampert en afhankelijk houdt en niet voor de partij die ze richting zelfredzaamheid duwt. Toen men zag dat het volk ingepakt kon worden met woorden als geven en krijgen, werd deze strategie gehandhaafd. Gelukkig kwam het volk erachter dat het land failliet was en met torenhoge schulden zat. Zelfs de salarissen konden niet meer worden uitbetaald. De zogenaamde welvaart bleek dus nep te zijn. Men vraagt zich nog steeds af waar al die geleende miljarden aan zijn besteed. Pe`a monnie de`? Het volk was gewend geraakt aan handje ophouden, zich afhankelijk opstellen en leunen op lantie en kon deze klap niet aan.
Iedere keer als er mensen worden geïnterviewd, hoor je ze alleen maar klagen over achterstanden voor uitbetaling van steun, dat ze pakketten willen, er wordt gejuicht als Brunswijk zo nu en dan met geld strooit. Het komt niet in de mensen op om de krachten te bundelen en samen projecten op te zetten om hun dorp te ontwikkelen. Men klaagt en protesteert en wacht op steun van lantie.
Opvallend is dat ook parlementariërs meewerken aan deze afhankelijke houding bij het volk. Tijdens interviews wordt er geroepen, dat de regering niet genoeg doet voor het volk en vooral wat zij allemaal gaan doen voor het volk.
Het volk is keihard geconfronteerd met de harde maatregelen die genomen moesten worden namelijk geen subsidies meer, geen gepamper meer. Je kan niet straten en goten bevuilen en laten dichtslibben en dan roepen dat lantie het moet komen opruimen. Je kan niet roepen dat je opslag wilt, terwijl je weet dat het land diep in de schulden zit en failliet is.
Een deel van het volk blijft klagen en handje ophouden. Gelukkig zijn er ook mensen die begrijpen dat niet alleen Lantie zich moet inzetten voor de ontwikkeling van ons land maar dat ook wij onze verantwoordelijkheid moeten nemen en ons steentje bijdragen.
Jammer genoeg blijven velen nog steeds hun kop in het zand steken voor de realiteit. Ze klampen zich vast aan de oude leefwijze. Ze proberen zelfs met protestacties de regering te dwingen om de oude situatie van, lantie laten zorgen, te handhaven. Ze begrijpen niet dat protesteren chaos en stilstaan betekent, dus geen vooruitgang.
Als we dit land willen redden, zal het volk zijn opstelling moeten veranderen. Zo’n verandering kan niet in een paar weken worden gerealiseerd. Het vraagt tijd, inzet en vertrouwen.
Echter ook de regering moet haar opstelling veranderen. Zij die denken dat ze aardig gevonden moeten worden en daarom geen daadkracht tonen, zullen op elk moment over alles moeten toegeven of compromissen sluiten, dus nooit resultaten boeken.
“In a country well governed, poverty is something to be ashamed of. In a country badly governed, wealth is something to be ashamed of.” (Confucius)
Josta Vaseur
