De protestmars die stichting Wan Okasi op donderdag 8 december heeft gehouden waarbij aandacht werd gevraagd voor de positie van de mens met een beperking in Suriname heeft nog niet geleid tot het gewenste resultaat. Dit laat Aniel Koendjbiharie, de voorzitter van Wan Okasi – de organisatie die opkomt voor de belangen van mensen met een beperking -,weten in gesprek met Dagblad Suriname.
Koendjbiharie merkt op dat het hierna “heel rustig” is geweest. De groep wilde aanvankelijk de samenleving informeren over de stand van zaken op 27 december via een persconferentie, maar dit is verdaagd naar maandag 2 januari 2023.
Zorgvervoer
De doelgroep trok begin december naar De Nationale Assemblee (DNA) en het Kabinet van de President om een petitie in te dienen bestaande uit 18 punten. Een van de eisen is een verhoging van de maandelijkse uitkering van SRD 1.750 naar 4.500. Een andere is het binnen zes maanden beschikken over een beleid voor het zorgvervoer. Want juist het niet landelijk betaalbaar en beschikbaar zijn van zorgvervoer zondert de doelgroep, volgens Koendjbiharie, de mensen af van de maatschappij.
Feestdagen
Hij voert aan dat vooral tijdens de feestdagen zorgvervoer een grote ‘bottleneck’ is. “Als het vervoer betaalbaar is, dan kunnen de mensen uit huis om hun boodschappen te doen, zorgvervoer is nu duur en het moet landelijk beschikbaar zijn.” Koendjbiharie noemt het een donkere Kerst. Hij licht toe dat “mensen niet eens behoorlijk voor zichzelf kunnen zorgen en niet over eenvoudige producten kunnen beschikken”.
Vraag
Hij zegt verder dat het “hopen” en “bidden” is dat iemand een portie eten, wat lekkers of een pakket bezorgt. “Dat is de situatie nu, maar de vraag is of iemand met een beperking op deze manier door het leven moet gaan?”, vraagt hij retorisch. Vandaar dat hij nadruk legt op ‘lotsverbetering’ van de doelgroep en daarvan is betaalbaar zorgvervoer een van de eerste levensbehoeften.
Pinautomaten
De dagen voor Owru Yari maar zeker ook voor Kerst zijn drukke dagen in het verkeer. Zelfs voor mensen zonder beperking is het een uitdaging om een werkende pinautomaat te kunnen vinden. Voor een gemiddelde rolstoelgebruiker die het huis uit moet om te kunnen pinnen is de dagelijkse realiteit een bittere werkelijkheid en Koendjbiharie zegt over vele voorbeelden te beschikken van mensen die deze ‘stress’ ervaren bij de geldautomaten. Een rolstoelgebruiker had de volgende klacht: “Als je met de taxi bent en de pinautomaat doet het niet dan moet je op zoek naar de volgende pinautomaat, maar dat heeft geen zin, omdat je al het geld wat je van plan was te pinnen aan de taxi moet betalen.”
Beleid
Daar komt nog bij dat verschillende organisaties zich bezighouden met zorgvervoer zonder dat er hiervoor beleid is, stelt Koendjbiharie. “Je kan naar een carcenter stappen om een rolstoelbus te kopen en je noemt jezelf zorgvervoer”, licht de voorzitter van Wan Okasi toe. “Er is geen regelgeving hiervoor, terwijl het om een gevoelige doelgroep gaat.” Vandaar dat Wan Okasi niet alleen pleit voor de betaalbaarheid maar ook voor de regelgeving van het zorgvervoer.
RB
