“Papa, mama waar is mijn cadeau?”
In deze precaire tijd waarin velen zich bevinden is het moeilijk om de kinderen te voorzien van al het gewenste speelgoed en snoep dat ze gewend waren te krijgen, omdat het de tijd van kerst is.
Kerst tijd is onmisbaar
In de wereld worden na 5 december alle nodige voorbereidingen getroffen om het jaarlijks terugkerend festijn kerst in te luiden. Kerst is nu meer dan een christelijk feestje waar familie en vrienden bij elkaar komen. Vele ondernemers zien deze periode als een periode van geven, maar anderen schroeven de prijzen lekker omhoog, omdat de vraag hoger dan normaal is. Cadeautjes hier en cadeautjes daar, in Suriname is de vraag voorlopig: cadeautjes waar? Iedereen maakt zich klaar om dit festijn zo leuk als mogelijk in te luiden en het nieuwe jaar met een glimlach te beginnen.
De economische situatie baart mensen zorgen
Het is al meer dan bekend dat het door de situatie steeds moeilijker wordt om de gewenste spullen te kopen die op je wensenlijstje stonden. “Neef heeft op hetzelfde moment nog iets nodig voor zijn studie. Nicht auto gaat kapot, dus die moet een ander krijgen. Alles gaat mis, daar zit je dan als tante/oom die dacht dat de slag (het geld dat je moet ontvangen) groot zou zijn gezien er midden december bonus verdeeld, wordt bij bepaalde instellingen. Het kan ook gewoon, omdat je het heel jaar door gespaard hebt. Dat alles kan dus ook niet doorgaan, iedereen voelt het, sommigen door de eigen dagelijkse onkosten, maar anderen om het feit dat ze veel anderen helpen met het nodige“, zegt Amanda.
Hoe gaan ouders ermee om?
In gesprek met Amanda, die moeder van drie kinderen is, geeft ze te kennen aan de redactie van Dagblad Suriname, dat het voor haar moeilijk is om al haar kinderen te voorzien van speelgoed en cadeautjes. Op de vraag hoe ze denkt het goed te maken met de kinderen, die toch wel iets verwachten, zegt ze: “Nou, ik zal nog erover nadenken.”
Dit is in tegenstelling met wat Ricardo aangeeft, een duidelijk verschil. Ricardo zegt dat hij het dit jaar innovatief zal gaan doen. Hij zegt: “Niet het dure is goed, maar het goede is duur.” Ook stelt hij, dat hij met het kleine beetje dat hij heeft, zal gaan kijken om de kinderen blij te maken. Ricardo vindt dat het wat moeizamer gaat om kinderen over te halen, dat de tijd het niet toelaat om een snoepje te kopen.
Hij zegt verder, dat het beste wat hem te binnen schiet een manier is om met heel weinig veel te doen. Op de vraag hoe hij dat zal doen zegt hij, dat hij normaal heel wat klein speelgoed en snoepjes zal kopen en die dan mooi zal verpakken, zo lijkt het ook op veel. Zijn kinderen zijn gauw tevreden, bij het zien van alle cadeautjes zullen ze volgens hem de glimlach die ze altijd hebben tijdens kerst zeker behouden.
Ricardo gaat er dus in tegenstelling tot Amanda positief mee om, hij zoekt in de moeilijke situatie een oplossing. “Misschien zou het goed zijn als vele andere ouders of verzorgers dat ook zouden doen”, geeft hij aan het eind van het gesprek met de redactie te kennen.
GW
