Hoewel wij ook verantwoordelijk zijn voor ons eigen lot helpt het IMF, Internationaal Monetair Fonds, niet echt mee. Het gebrek ligt niet alleen bij het IMF, maar ook bij de regering die zwakke onderhandelaars zet tegenover de counterparts van het IMF. De IMF-mensen behoren niet tot de sterkste economen in de wereld, maar de zwakste, anders zouden ze geen slecht betaalde baan nemen bij een bureaucratisch instituut. En als onze regering ze niet aan kan geeft dat aan dat wij nog slechter zijn.
Misleid door pseudo experts
De regering heeft het probleem groter gemaakt door gebrek aan concrete ideeën.
Ze heeft zich laten misleiden door pseudo experts in ons land en die wat basistermen kennen. Pseudo experts die mogelijk hebben beloofd dat Nederland en de Verenigde Staten gaan bij staan. Dat doen ze inderdaad, maar brengen verband aan in een poging het bloeden te stoppen.
Dat heeft mogelijk indruk gemaakt bij de president, die geen zakenman is en nog minder een financieel denkend persoon.
Wat te doen?
De regering heeft geen duidelijk idee meer samen met het IMF, wat ze doen moet met Suriname en het volk.
Het blijft maar op één thema hameren: dat de economische crisis in Suriname het resultaat is van fiscale losbandigheid, het resultaat van een regering die boven haar stand leefde. Het benadrukt dus de noodzaak voor Suriname om te bezuinigen op de begrotingsuitgaven.
Naarmate de crisis in Suriname verergert, waar de productie reeds is ingestort en gepaard gaat met stijgende werkloosheid, blijft het IMF vragen om meer bezuinigingen.
Dit is zoiets als de medische praktijk in de 18e eeuw, waarin doktoren koortsige patiënten ‘behandelden’ door bloed bij hen af te nemen, waardoor de patiënten nog verder verzwakten en vaak hun dood bespoedigden.
Deze IMF-benadering werd zo’n zeventig jaar geleden tijdens de Grote Depressie losgelaten in de rijke landen. Toen de productie afbrokkelde als gevolg van een diepe bank- en financiële crisis (gekoppeld aan de ineenstorting van de goudstandaard), kelderden de belastinginkomsten in de VS en Europa en probeerden conservatieve regeringen de begrotingsuitgaven te verlagen om de begrotingstekorten te beperken. Terwijl ze bezuinigden, daalde de productie verder en nam de economische ellende toe. In 1936 demonstreerde John Maynard Keynes de zinloosheid om te proberen de begroting in evenwicht te brengen te midden van een economische depressie.
Het IMF, alsook de regering, negeert tragisch genoeg deze logica in Suriname.
Groeiend begrotingstekort
Het groeiende begrotingstekort van Suriname is voornamelijk het gevolg van de economische ineenstorting sinds 2020, niet de oorzaak ervan.
Onze economie is niet in een recessie beland door internationale factoren maar, ja, er bestaat budgettaire verspilling, maar het is niet de oorzaak van een extreme macro-economische crisis.
Koers devaluatie
De grote economische crisis werd niet veroorzaakt door begrotingsuitgaven, maar eerder door de scherpe devaluatie in ons land.
De regering heeft toen het besluit genomen tot een harde devaluatie van een koers op de US dollar van rond SRD 7,50 naar SRD 21.
Ook heeft ze gekozen voor een zwevende koers en sleept de bevolking verder in een “bloedige” neergang.
Investeerders op de vlucht
Investeerders zijn het land uitgevlucht uit angst voor verdere devaluatie. Iedereen dumpt de Surinaamse dollar nu. Iedereen zoekt een veilige haven voor hun geld in betere landen met betrouwbare banken.
De regering heeft zich onbetrouwbaar gemaakt, daar de politieke partijen van deze regering – de VHP, NPS, PL en ABOP – luid hebben gezegd, tijdens het vorig bewind geen IMF.
Hun woorden zijn drijfzand en maken ze nu even onbetrouwbaar als de regering Bouterse. Wie gelogen heeft en een verborgen agenda heeft gehad zal nooit herstel en voorspoed kunnen brengen. Ze hebben zich geplaatst op een lijn van leugenaars .
Nog erger, als wij te doen hebben met een pathologische leugenaar met het kenmerk van een ‘ziekelijke’ leugenaar.
Stop speculeren over devaluatie
De juiste benadering om de problemen van Suriname en nu op te lossen, moet zijn om speculaties over devaluatie te beëindigen.
Echter is de kans daarop heel gering, door onbetrouwbaarheid van woorden van gezagdragers en de zwevende koers die de Surinaamse munt verder naar beneden zal slepen.
Het zal niet verwonderlijk moeten zijn, dat men naar meer dictatoriale besluiten zal gaan in een paniek situatie. De regering zal de komende vijf jaren zeker het vertrouwen in de SRD niet kunnen herwinnen, omdat er geen plan is en investeerders niet komen. Alleen de regering verkoopt luchtbellen in de hoop dat mensen gaan geloven. Een herhaling van het “horror” movie tijdperk van Bouterse.
Dollarisatie
Een manier om speculaties over devaluatie te beëindigen is dat men de benadering van “dollarisatie”, oftewel het vervangen van de SRD door de Amerikaanse dollar, gaat bestuderen en daarmee een einde maken aan de angst voor een toekomstige verandering van de wisselkoers.
Het bloeden zal anders onder deze regering onverkort door gaan.
Dhr. Ronial Uiterloon
