De vicepresident van de republiek bewijst keer op keer dat hij totaal ongeschikt en incompetent is voor elke bestuursrechtelijke functie. De man denkt dat Suriname een plek is waar de wet van de jungle geldt. Onze vp heeft totaal geen benul van wat staatsinrichting, scheiding der machten, de democratie en de rechtsstaat en rule of law betekenen. Hij kijkt van deze begrippen vreemd op alsof hij Grieks hoort. De vp is constant bezig de regering waarvan hij deel uitmaakt, te schande te zetten. Implicite is hij ook steeds bezig het gezag van de president te ondermijnen en de regering te saboteren. Daarbij maakt het men niet uit dat de bevolking aan het eind van de dag de dupe wordt.
Waarschijnlijk heeft onze vp geen moeite met het vernielen van nuttige instituten. Dat heeft hij in het verleden ook gedaan door scholen en infrastructuur tijdens de binnenlandse oorlog kapot te schieten. Die zijn tot op de dag van vandaag niet hersteld. De vp doet net een zuipende echtgenoot die plain publiek zijn echtgenote en zijn huwelijk in verlegenheid brengt door dronkenschap. De vp is gewoonweg bezig om de huidige regering kapot te maken. In feite zeggen de ABOP en de andere partijen dat ze wat deze regeerperiode betreft, klaar zijn met regeren. Dat betekent dat van alle niet-VHP-regeringen er niet veel zal komen.
De situatie van de regering is nu dat alle ministeries ingezet zullen worden voor puur partijpolitieke zaken en wel gericht op de verkiezingen van 2025. Het meest schaamteloze van deze regeringstermijn, de meest schaamteloze van allemaal sinds 1987, is dat partijen klaar zijn met een politiek akkoord, elke dag elkaar het wantrouwen aanzeggen, maar weigeren om uit het huwelijksbootje te stappen. Zo een situatie zou geen dag duren in landen met een volwaardig ontwikkelde democratie als Nederland. In dit land zou de regering al maanden terug zijn gevallen. Het bewijs hier is geleverd dat de Surinaamse politicus afkomstig van de grote politieke partijen over het algemeen niet eerlijk en corrupt is. Waarvoor ze in de politiek zijn, zijn de privileges van functies en goed betaalde banen en de mogelijkheid van het verlenen van concessies en vergunningen en het verkrijgen van allerlei ontheffingen.
Alles van de politici is erop gericht om de staatskas leeg te zuigen. Door de verkaveling van de regering is het duidelijk dat deze regering niet meer over de gehele breedte bezig is om staatszaken te behartigen. De vp doet nu alles in het openbaar, communicatie met de president gaat via de media en op podia. Eigenlijk heeft de vp de samenwerking al opgezegd en is er geen sprake meer van een regeerakkoord. Hoe kan een regering functioneren zonder een regeerakkoord? De vp denkt dat hij stoer overkomt als hij zogenaamd in opstand komt tegen de president. Hij protesteert in het openbaar om straks te kunnen zeggen op podia: alles wat fout is gegaan: ano mi, na Chan, a man no beng arki mi.
Nu zegt de vp dat er gekozen moet worden tussen de vp en veiligheidsadviseur Linscheer. De vp wil dus voor de president bepalen wie hij in dienst moet nemen voor functies. De vp heeft geen respect voor de grondwettelijke taak van de president. Wat ons betreft moet de president niet capituleren onder de druk van de vp: zo zit een politieke samenwerking niet in elkaar. De vp protesteert tegen de vervolging van vermoedelijke criminelen door het Openbaar Ministerie. Dit hebben we niet gehad onder andere regeringen. Het OM heeft maatregelen getroffen en zal meer openbaarheid geven van zijn vervolgingsbeleid via een website.
Intussen zien we dat de NPS zich ook gedistantieerd heeft van de regering. De PL die totaal geen bijdrage heeft geleverd aan de ontwikkeling van het land onder een corrupte leider, die zegt nu al dat ze samen met de ABOP in de verkiezingen zullen gaan. Er worden al voorbereidingen getroffen voor de komende verkiezingen. Dit pact kan als een pact van de duivel worden genoemd. Suriname is op koers op weg naar totale vernietiging. Voor degenen die kinderen hebben en die niet in staat zijn om iets wezenlijks aan de kinderen na te laten, is het aangeraden om te denken aan de toekomst van hun kinderen. Die toekomst ligt waarschijnlijk niet in het land waarvan men zoveel houdt.
Suriname is een politieke democratie, waar politieke partijen een belangrijke rol vervullen, maar waar er een totale schaarste is aan goede kundige politici. Die worden niet meer opgevoed. De politici die opkomen en door demografische ontwikkelingen straks de macht in handen zullen hebben, kunnen niet eens een huishouden draaien, laat staan een land.
De toekomst van Suriname ziet er niet al te rooskleurig uit, omdat er geen politiek alternatief zich aandient. We zien onder de mensen die toch stappen ondernemen, heel onrealistische en overbodige doelen zoals recent dis van de politieke organisatie 597. Deze organisatie zegt dat netwerken de oplossing is voor Suriname, maar we zijn daar het totaal niet mee eens. Suriname heeft al via het VN-, OAS- en Caricom- en diplomatiek systeem een uitstekend netwerk. Die netwerken zijn altijd bereid om Suriname bij te staan.
Maar, zolang Suriname geen visie heeft wat het concreet wil en wat de impact en uitkomsten moeten zijn, zal geen enkel netwerk ons kunnen helpen. De manier waarop het nu werkt is: we gaan jullie helpen zodat jullie jezelf kunnen helpen. 597 is dus door zijn benadering en zeer marginale en enge benadering geen politiek alternatief. De kritische stemmer heeft vooralsnog maar 1 keus bij het gaan naar de stembus: blanco stemmen. Misschien dat dit als protest moet uitgroeien tot een beweging: de Blanco Stemmen Beweging (BSB).
