Het Surinaamse volk is een getergd volk. Suriname komt heel vaak in de top 10 landen van de wereld met de hoogste voedselinflatie. In een recent uitgegeven top 10 komen prijken we weer op plaats nummer 9 met een nominale voedselinflatie van 40%. De andere landen in de top 10 van de Wereldbank zijn Zimbabwe (321%), Libanon (208%), Venezuela (158%), Turkije (99%), Argentinië (87%), Sri Lanka (86%), Iran (84%), Rwanda (41%) en Lao PDR (30%). We zien dat in de top 10 Suriname het enige Caribisch land is. Zimbabwe, Libanon, Venezuela, Argentinië en Sri Lanka zijn samen met Suriname landen die zich niet los kunnen maken van economische stagnatie, een zwalkende instabiliteit van de nationale munt en een voorthollende wisselkoers. Deze landen zijn in een spiraal beland die steeds meer vergt van de bevolking.
Er is recent door een regeringspartij gezegd dat het Surinaamse volk telkens veerkracht heeft getoond, maar dat is niet waar. Het Surinaamse volk veert niet op, maar zakt steeds verder af en berust zich dan daarin. De rust die er is, komt niet door veerkracht van de bevolking, maar door lijdelijkheid en gebrek aan massaprotesten. De betrouwbare leiders die op kunnen roepen tot protesten zijn al op in Suriname. Leiders die oproepen tot protesten hebben vaak een eigen verborgen politieke agenda, waarvoor ze een protesterende massa nodig hebben. Suriname zit met een structurele stagnatie in de economie.
De regering heeft geen notie van wat er op de vloer gebeurt. De top is niet in staat om de situatie te analyseren 20 treden onder de top.
Voedselinflatie betekent dat de bevolking het steeds moeilijker heeft om voedsel voor zichzelf te kopen. Het meest basale om in leven te blijven komt dan in gedrang. We hebben een persconferentie van de regering gehad en er worden maatregelen aangekondigd die over enkele weken afgekondigd zullen worden. We vragen ons af waarom de regering weken moet wachten om maatregelen af te kondigen. Wacht men een meting of een onderzoek af? Het is toch niet zo dat men voor economische maatregelen chemische processen of medische onderzoekingen moet afwachten? Of wacht men op adviezen of appraisals van het buitenland of een extern instituut?
Frappant is wel, dat de VHP en de andere partijen zwaar hebben gepleit voor het berekenen van de koers op basis van vraag en aanbod, dus dat bij schaarste vanwege de staat dat de cambiohouders bepalen wat de koers is.
We zien dat precies als de vorige regering, ook de huidige regering de schuld geeft aan personen die de koers manipuleren. Deze stelling van de vorige regering aan het einde van hun regeertermijn werd door de huidige regeringspartijen en met name de VHP afgedaan als nonsens. Nu zien we dat men zaken in een bandbreedte wil plaatsen en dat de centrale bank de koers moet bepalen. Dus de filosofie is veranderd. We zien onder de maatregelen dat de regering geen specifieke ideeën heeft om de bevolking die lijdt onder de prijzen tegemoet te komen.
Intussen daalt de populariteit van met name de VHP met een vrije val. Om een voorbeeld te geven, een kilo kip kost SRD 80 met slachtafval erbij. Daarvoor moet een burger 4 uren werken. Intussen lijkt het minimumloon ook al zwaar te zijn achterhaald. Zo gaan we steeds achter de feiten aanhollen. Zolang Suriname ook het probleem van de productiviteit niet oplost zal er geen houden zijn aan inflaties. We zien dat er een public sector reform wordt uitgevoerd, maar de minister van BiZa heeft geen structurele maatregelen getroffen om vervuiling van het apparaat tegen te gaan. Wij zeggen dat dit bewust is gedaan, om mensen die niet nodig zijn in dienst te nemen.
De Surinaamse bevolking is nu op een punt beland dat het niet goed kan eten en er zijn nog geen maatregelen van de regering. De regering zegt dat er toestemming is van het IMF voor een sociaal programma, maar dat is niet waar, immers Suriname is niet onder curatele van het IMF.
Het IMF is met Suriname overeengekomen om een sociaal programma uit te voeren. Suriname en met name SoZaVo is niet bereid om dat sociaal programma uit te voeren. De ambtenaren werken niet mee, de minister is niet in staat om de boel aan de praat te krijgen. Eigenlijk is de minister van SoZaVo mede oorzaak van het lijden dat nu gaande is.
Bij de persconferentie zijn maatregelen afgekondigd die concreet zijn, maar die zullen alleen het leven van alledag duurder maken. Er zijn zware economische lobby’s van kapitalisten die maken dat de regering geen maatregelen kan doorvoeren die de koers in bedwang kunnen houden. Ondernemers worden benadeeld en een ander deel bevoordeeld. We zien echter niet dat de ondernemers met elkaar in clash komen. Gesteld moet worden dat veel landen in de wereld voedselinflatie hebben meegemaakt o.a. door de oorlog in Europa. Echter is de voedselinflatie in Suriname structureel en het heeft een geschiedenis van ver voor de oorlog.
