Uit een poll op de website van Dagblad Suriname blijkt overduidelijk, dat de bevolking bezorgd is over de lokale gezondheidszorg. Op de vraag of men zich zorgen maakt over de gezondheidszorg werd maar liefst door 574 van de in totaal 613 personen die de poll invulden, ‘Ja’ aangevinkt, 94%. Slechts 39 personen (6 procent) vinkte de optie ‘Nee’ aan, met andere woorden, zij maken zich geen zorgen over de gezondheidszorg.
Natuurlijk is de uitkomst van de poll geen verrassing. Iedereen leest welhaast dagelijks berichten over allerlei uiteenlopende problemen in de gezondheidszorg. Is het geen tekort aan medicamenten, dan is het wel defecte apparatuur. Artsen, specialisten en verpleegkundigen komen met de regelmaat van de klok in het geweer om actie te voren, om aandacht te vragen voor hun problemen, voor achterstallige betalingen, niet-betaalde toelagen, voor het ontbreken van voldoende materiaal, enzovoorts. Operaties moeten zelfs worden uitgesteld vanwege het ontbreken van werkende apparatuur en/of medicamenten.
Burgers worden doodmoe van de vele problemen waar zij tegen aanlopen bij een bezoek aan de dokter of een ziekenhuis. Lange wachtrijen, uren wachten, bijbetalen voor bijna alles. En dat alles in een tijd dat veel mensen halverwege de maand al ‘skeer’ zijn, de bodem van hun portemonnee zien.
De minister van Volksgezondheid, Amar Ramadhin, lijkt aangeschoten wild. Hij wordt steeds gebombardeerd met klachten en uiteenlopende problemen. De man moet constant in actie komen om de gemoederen te sussen, om personeel in de zorg gerust te stellen, om medicamenten en apparatuur in te laten vliegen van heinde en verre. Nu en dan worden met veel dank medische en financiële donaties van landen ontvangen, zoals van Japan en Nederland. Nederlandse artsen en verpleegkundigen vliegen over om de nodige steun te verlenen. Artsen uit Cuba zijn aan het werk en ook wordt weer gewerkt aan de mogelijke komst van verpleegkundig personeel helemaal uit de Filipijnen. Lokaal personeel verdwijnt naar het buitenland vanwege de slechte werkomstandigheden en betaling in Suriname. Artsen en verpleegkundigen zoeken hun heil in vooral het Caribisch gebied en in Nederland.
Wanneer er geen noodzaak toe is, vermijdt de doorsnee lokale burger het ziekenhuis. Iemand gaat sowieso niet voor zijn of haar lol naar een ziekenhuis. Nog afgezien van de redenen voor een bezoek, wordt de burger geconfronteerd met lange wachtrijen en zelfs met het op dat moment zelfs niet beschikbaar zijn van de arts die iemand moet bezoeken, op afspraak. Het is ergernis alom.
De gezondheidszorg verkeert in een acute staat van faillissement. Patiënten moeten vaak bij opname in een ziekenhuis hun eigen handdoeken, water en toiletpapier meenemen….. Dat is de teloorgang van de lokale gezondheidszorg.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat zovelen bezorgd zijn over de lokale gezondheidszorg.
PK
