Tijdens de VN Klimaattop COP27 in Egypte heeft president Chandrikapersad Santokhi aangezeten met president Nicolás Maduro van Venezuela en de recent gekozen president van Colombia president Gustavo Petro. Santokhi zat met dit duo in een debat om een alliantie te vormen om het Amazonegebied, het grootste tropische gebied ter wereld, te beschermen. “Op zich lijkt deze setting onschuldig, maar deze specifieke setting is verre van onschuldig”, zegt Ramon B. in gesprek met Dagblad Suriname.
“President Maduro is een geïsoleerde president voornamelijk geïsoleerd door de Verenigde Staten en door de Europese Unie. Gustavo Petro is een links georiënteerde president. Dat betekent dat hij op de sporen zit van linkse presidenten in de regio die een groot deel vormen, omdat het rechtssysteem faalt in Latijns Amerika. Dus in tegenwoordigheid verkeren van deze twee presidenten lijkt onschuldig, maar het gaat eigenlijk om het feit, dat een rechts georiënteerde president gesprekken aan het voeren is met twee linkse presidenten, waarvan één niet gewild of gewenst is door de VS.”
Hyperinflatie en tekorten veroorzaakt door een politieke crisis hebben ertoe geleid dat vier miljoen Venezolanen de afgelopen jaren hun land hebben verlaten. 1,3 miljoen van hen bevinden zich in Colombia.
Sinds de Venezolaanse autoriteiten begin juni de grenzen weer openden, migreren er elke dag duizenden mensen naar Colombia. Het is de op één na grootste migratiestroom ter wereld, na Syrië.
Na 7 jaar gaat de grens tussen Colombia en Venezuela weer open voor handel. De heropening was een belangrijke campagne belofte van de linkse Colombiaanse president Gustavo Petro, die vorige maand aantrad. De twee landen herstelden vervolgens de diplomatieke betrekkingen.
In 2019 liepen de spanningen tussen de twee landen op nadat de Colombiaanse regering probeerde vrachtwagenladingen hulp aan de Venezolaanse oppositie te leveren.
Colombia zou zijn herstelde diplomatieke betrekkingen met Venezuela kunnen gebruiken om de mensenrechtenschendingen in zijn buurland, aldus belangenorganisatie Human Rights Watch, te beteugelen.
Terwijl de betrekkingen met de regering van de Venezolaanse president Nicolas Maduro worden hersteld, moet de linkse regering van Colombia zich ook blijven concentreren op het helpen aanpakken van de mensenrechten en de humanitaire crisis in Venezuela, aldus de rechtenorganisatie.
In september ontdekte de International Independent Fact-Finding Mission voor Venezuela van de VN, dat de inlichtingendiensten van de staat onder leiding van Maduro de oppositie hadden onderdrukt door willekeurige detenties en martelingen die neerkwamen op misdaden tegen de menselijkheid.
“Hoe zal dit verder uitpakken?”, vraagt Ramon zich af. “Hoe komt het naar de wereld over, wanneer Santokhi Maduro voorheen niet heeft erkend als president, maar nu hij president is wel? En bovendien nu bezig is gesprekken te voeren met twee linkse presidenten ongeacht of het nu gaat om ’s lands belang of bescherming van het Amazone gebied.
Het lijkt onschuldig, maar zo onschuldig gaat de wereld dat niet zien. Het valt nog te zien hoe de VS hierop zal reageren.”
President Santokhi heeft de VS nodig, gezien de invloed die zij heeft binnen de Bretton Woods instellingen. Mocht de VS dit anders vertalen, dan kan Suriname moeilijke tijden verwachten.
“Wij hebben dit ook gezien in de handelingen van de VS naar Guyana in de jaren zestig. Hoewel de PPP onder Chedi Jaggan de grootste partij was, heeft de VS de regering van Burnham ondersteund. Dit was, omdat Jaggan een linkse oriëntatie had. Uiteindelijk hebben wij in Guyana gezien, dat dat de regering Burham Guyana naar de afgrond heeft gebracht, wat de VS niet hinderde. Heden ten dage zit de VS op de schoot van de PPP in Guyana onder leiding van president Ali, niet uit liefde voor het land en volk, maar omdat het land nu olie heeft.”
“Aan de relatie zelf met Colombia heeft Suriname niet veel. We hebben geen sterke handelsrelatie met Colombia met uitzondering van enkele commerciële importen na en onofficiële illegale drugsimporten voor doorvoer naar Europa. Colombia is ‘s werelds grootste illegale drugs land en het land van Pablo Escobar.
Venezuela kan wel belangrijk geacht worden, omdat we weten dat olie op de internationale markt in prijs aan het stijgen is en dat we onze olie rekeningen niet kunnen betalen en Venezuela dus olie heeft. We kunnen dus iets daar, doen tenzij de VS dat niet toelaat. Hetzelfde geldt ook voor kunstmest. Venezolaanse olie aan kleine Caricom-landen gaat niet gratis, je moet ook hun doctrine overnemen welke die Hugo Chavez werd ingeluid.
Het gaat erom dat deze setting misschien onschuldig lijkt, maar binnen diplomatieke kringen anders vertaald kan worden.”
Vandaar dat Ramon wil weten alofs onze president wel weet wat voor impact zijn besluiten en of handelingen zullen hebben op internationaal gebied en in het bijzonder voor Suriname.
NK
