Steeds meer blijkt dat de stembusuitslag van 25 mei 2020 het resultaat is van weloverwogen wegstemmen van de toen zittende politieke machthebbers, dan van een voorkeur voor de huidige machthebbers. Grote delen van de samenleving was de armoede en ellende in Suriname immers al beu en verlangde naar een duurzame oplossing van de immense problemen. Helaas is men bedrogen uitgekomen en is het vertrouwen in de politiek nagenoeg volledig vervlogen.
De slogan “wo set eng” en de beloofde paradijselijke groei en welvaart zijn na twee jaar nog steeds een illusie gebleven en nemen zowel nepotisme als partij- en persoonlijk belangen gestaag toe; Suriname zit muurvast in een sociaal-economische malaise en er is een sterk toenemende schaarste aan deviezen, lopen prijsstijgingen en criminaliteit de spuigaten uit, leven burgers in grote angst, onzekerheid en armoede en is er bovendien nog steeds geen zicht op spoedige verbetering van de erbarmelijke situatie.
Geen wonder dat de roep om vertrek van de huidige regeerders met de dag sterker wordt; de samenleving is de regering Santokhi – Brunswijk al zat en smacht naar lotsverbetering.
De grote vraag is echter of het Surinaamse volk al klaar is voor een dergelijke politieke omwenteling, in mei 2025 of eerder, en of er daarvoor al licht aan de horizon gloort. Weliswaar is de roep steeds luider om het tij te keren en uit een aantal hoeken wordt er ook al gesuggereerd om afstand te nemen van de oude politiek en een alternatief blok te vormen. Mijns inziens zou een solide alternatief blok wel degelijk soelaas kunnen bieden, ware het echter niet zo dat de doorsnee Surinamer nog steeds is geneigd om conservatief en vooral etnisch te stemmen; er wordt ook anno 2022 niet of nauwelijks gekeken naar haalbare partijprogramma’s, progressiviteit, integriteit, economische stabiliteit en de daadwerkelijke behoeften van de burgers!
Inmiddels is de samenleving zich wel degelijk ervan bewust dat er steeds meer sprake is van laakbare zelfverrijking, verkwisting van staatsmiddelen, a la dol reisgedrag, instelling van onevenredig veel omvangrijke commissies en ondeugdelijk benoemings- en bevorderingsbeleid, waartegen gerichte acties van de regering uitblijven, waardoor de roep naar zowel een beter en betaalbaar leven als een nieuwe regering steeds luider wordt.
In plaats van terstond met structurele maatregelen te komen, blijft de regering inmiddels al twee jaar beterschap beloven, terwijl adequate maatregelen maar uitblijven; de weinige maatregelen, die wel zijn getroffen, leggen geen zoden aan de dijk. Zo krijgt de minister van Economische Zaken, Ondernemerschap en Technologische Innovatie, mevrouw Rishma Kuldipsingh, nog steeds geen grip op de schrikbarend prijsstijgingen van goederen en diensten.
De vraag die zich thans terecht opdringt, is of een alternatief blok wel erin zou kunnen slagen om het land, gezien de steeds verslechterende sociaal – economische situatie, afdoende uit de armoede te halen en vooruitgang te brengen; dit geeft zeker veel stof tot nadenken.
Politieke combinaties
Politieke combinaties horen te worden gevormd, op basis van gelijkgerichte visie en overeenkomstige politieke beginselen en doelstellingen. Destijds hebben meerdere politieke partijen alternatieve blokken gevormd en zich op de “verkiezingsmarkt” begeven; helaas presenteerden deze zich als een alternatief voor politieke teleurgestelden en de zwevende kiezers, waardoor succes is uitgebleven.
Uit het verleden zijn de volgende combinaties te noemen: Derde Blok, VDP, NPK 1 en 2, A1- Combinatie, DA’ 91, A – Combinatie ( later verheven tot A Nyun Combinatie ), UPS, Middenblok, Alliantie, Millennium / Mega Combinatie, Het Front, Nieuw Front, Volks Alliantie, V 7, Het Mega Front en DNP 2000. Door het in 2019 ingesteld verbod op pre-electorale samenwerking tussen politieke partijen, is het echter voor kleine partijen moeilijker geworden om zetels te behalen; zo hebben van de 17 aan de verkiezing deelnemende politieke partijen, slechts 6 DNA-zetels op 25 mei 2020 gehaald.
Toch heeft de Surinaamse gemeenschap wel degelijk behoefte aan een gedegen alternatieve combinatie van politieke partijen, die zich daadwerkelijk wil inzetten voor welvaart van ons land. Politici dienen, bij het vormen van een politiek alternatief, echter ervan doordrongen te zijn, dat de kiezers van het wanbeleid van zowel de vorige als huidige regering hebben geleerd en niet langer knollen voor citroenen zullen aannemen; combinaties moeten de kiezers kunnen overtuigen van hun toegevoegde waarde voor land en volk, want Surinamers zullen echt geen genoegen meer nemen met minder.
Wellicht ten overvloede zij opgemerkt, dat Suriname beter is gediend met een grondige wijziging van ons kiesstelsel en -wetgeving, dan met een provisorische aanpak! Ter overdenking nog een citaat van George Orwell: “Een volk dat op corrupte politici, bedriegers, dieven en verraders stemt, is geen slachtoffer, maar medeplichtige”.
Roy Harpal.
