Terwijl jeugdzaken-afdelingen en andere onderdelen geen grip hebben en onzichtbaar zijn in de positieve beïnvloeding van de Surinaamse jongeren, zien we een ander fenomeen en bedreiging de kop opsteken in Suriname: jonge radicale christelijke straatpredikanten.
De jongeren in Suriname gaan door een heel moeilijk tijd in Suriname. Er is namelijk een bijzondere schaarste aan goede rolmodellen en ze gaan door een tijd van enorme armoede. Een deel van de jongeren komt niet uit stabiele gezinssituaties. Die kinderen moeten op straat overleven. Een ander fenomeen dat steeds duidelijker naar voren komt, als gevolg van de armoede, is het om de beurt slapen in de kleine volkswoningen die huishoudens van de regering hebben gehad. De percelen zijn soms klein zodat uitgebreid kan worden, maar soms zijn de middelen ook niet aanwezig zodat men kan uitbreiden. Het gevolg is dat dan een aantal mensen eerst gaat slapen en de anderen op straat gaan hangen en naar huis gaan als het hun beurt er is om te slapen.
We praten over herstelbetalingen en dan is het frappant dat de witte mensen denken aan een museum van 200 miljoen euro waar zij bezoekjes kunnen afleggen, maar ze denken niet aan het ondersteunen van de ontwikkeling en financiering van het appartementsrecht en een stevig sociaal woningbouwwezen.
Maar nu terug naar de straatpredikanten. Het is tegenwoordig vaker in Paramaribo te zien dat groepen jongeren met een microfoon staan, soms in groepsuniform, om een boodschap van Jezus te verkondigen. Soms hebben de groepen ook een zogenaamde ‘black awareness’ thema tegelijk. Wat wordt er dan gepredikt? Op zaterdag in de stad was op de hoek van de Domineestraat en de Maagdenstraat een van de boodschappen dat zwarte mensen geen wave en valse wimpers en nagels voor hun lichaam moeten zetten. Zwarte mensen zijn mooi zonder deze mode-accesoires was de boodschap.
We gaan het hier hebben over een groep die beweert dat ze geen Afrikaanse maar Israëlische afkomst hebben. Dus men beweert dat zwart mooi is, maar men wil tegelijk niet echt zwart zijn. Dat is een groep jongeren die hun peers flink in de war kunnen brengen. Een andere bewering was dat er onder ‘onze mensen’ er veel zwervers zijn, omdat men geen liefde heeft voor zichzelf maar probeert wit en westers te doen. Een andere oorzaak zou zijn dat men behoort tot de 12 verloren stammen waarvan in de Bijbel wordt gesproken. Daarom worden hun op de proef gesteld, het resultaat zou volgens de groep zijn de zwervers op straat. Een vreemde boodschap voor predikanten, maar tot dan frons je jouw wenkbrauwen nog niet.
En toen begon het gortig te worden: het is onnatuurlijk en tegen de ‘teachings’ van Jezus om ratten, honden en katten te eten en deze gelijk te stellen met kippenvlees. Dat is dus duidelijk een racistische boodschap gericht tegen bepaalde culturen die in Suriname voorkomen. We konden niet horen dat het eten van apenvlees en slangen ook tegen de leringen van Jezus is. Daar beginnen we dan twijfels te krijgen over de inborst en de intenties van deze jonge warriors van Jezus. Maar wat binnen een 20 minuten alles sloeg, en eigenlijk de aanleiding om dit stuk te schrijven, waren de uitlatingen gericht tegen de mensen met een niet-heteroseksuele geaardheid. De christenen namen in de microfoon herhaaldelijk het woord ‘bati boy’ in de mond.
De groep van circa 20 jongeren uitte haar goedkeuring aan de boodschap van de predikant, een jongen van circa 20 jaar. Zijn boodschap was dat het tegen de leringen van Jezus is dat mensen gay zijn. De predikant vroeg zich af, kijkend naar de jongedames in de groep, hoe het kan dat mannen zulke mooie vrouwen kunnen laten en voor mannen kunnen kiezen. Denigrerend werd toen het woord bait boy gebruikt, een term die in Jamaica wordt gebruikt om te discrimineren tegen gay mannen. Vele mannen die geweld aandoen aan gay mannen in de Caribbean en nu ook in Suriname, voornamelijk zwarte mensen, gebruiken denigrerend deze term.
Deze haatpredikanten van Jezus deden ons wel terugdenken wat aan een jongen recent in Zuid-Paramaribo is gebeurd. De jongen werd van voren gefilmd alsof hij een filmster was. Hij liep aldoor maar weg van een groep belagers die ook batti boy naar hem toe schreeuwenden. Toen hij alsmaar naar voren keek en zijn weg voortzette, werd hij gewoon van achteren aangevallen en mishandeld. De jongen moest medisch worden behandeld. Afkeurenswaardig is de tweede aanval die door de STVS-journalist Clayton Hiwat werd gepleegd om een mogelijke bijzondere seksuele geaardheid van deze jongen. Aan de jongen werd door Hiwat voor de rollende camera gevraagd of hij op ‘mannen’ valt. Hij dwong de jongen door zijn vraagstelling om te beweren dat hij van vrouwen houdt en dat hij normaal is. Daarmee heeft deze Hiwat dus eigenlijk goedgepraat dat mensen met een niet-heteroseksuele geaardheid mogen worden gepest. De STVS heeft dus deze jongen voor een tweede keer gemolesteerd door anti-gay opmerkingen.
Een paar dagen erna zou een jongen uit Noord zelfmoord hebben gepleegd, omdat hij op school werd gepest. Klagen bij zijn opa zou niets hebben geholpen.
We schrijven dit, omdat er geen overheidsinstituten zijn die een hartig woord tot de jongeren willen richten. Degenen die in de positie zijn, zijn niet geloofwaardig, omdat ze een elitair voorkomen hebben. Er worden zakken vol ontwikkelingsgeld in bepaalde zwarte volksbuurten gepompt maar er is geen enkel opzicht verandering te zien. Alle problemen staan er nog en zijn zelfs levensgroot geworden. Er zijn andere problemen juist bijgekomen. Deze uitgaven zijn het grootste voorbeeld van de ‘bodemloze put’ in Suriname.
Aan de politie en in het bijzonder de Bikers Unit van Zwartenhovenbrugstraat wordt een oproep gedaan om hun headphone uit hun oren te peuteren en tegen deze haatpredikanten op te treden. Alle jeugdzaken-afdelingen van de regering wordt gevraagd om eindelijk uit de lange winterslaap wakker te worden.
