Er zijn twee heel interessante ontwikkelingen die onze bijzondere aandacht hebben en ook van de burgerij. Ten eerste is er de zaak van de gelekte olie op de Surinamerivier waarop we binnenkort iets dieper ingaan. Daarnaast heeft de rechter in de zaak van CLO een zeer belangrijk vonnis gewezen, namelijk dat de uitdager van Ronald Hooghart, zijn boezemvriend en voormalige strijdmakker, Michael Miskin, zich niet mag voordoen als de voorzitter van de CLO. Met de uitspraak van de rechter is het duidelijk geworden wie de voorzitter van de CLO is en wie het rechtmatig bestuur uitmaakt.
Intussen weten we dat Hooghart, die niet populair is bij deze regering, geweerd is door de huidige regering in een aantal organen van sociaal dialoog en dat Miskin is erkend als te zijn de leider van de CLO. De regering van Suriname erkent de CLO nog steeds als de vakorganisatie om de zaken van algemene rechtspositionele aard de bureauambtenaren rakende, te bespreken met hun vakcentrale de CLO. De CLO is gesprekspartner van de regering en nu is het duidelijk, dat de regering niet meer verder in zee moet gaan met Miskin, maar met Hooghart. Het probleem dat we krijgen is dat de regering niet blij is met de positie, nu bevestigd door de rechter, van Hooghart. De voorzitter van de CLO is, verbitterd na zijn NPS-ervaring en –behandeling, op de schoot van de vorige regering onder Desi Bouterse gaan zitten, niet alleen, maar hij werd een NDP-politicus bij zogenaamde gratie van zijn achterban.
Hooghart sleepte een zeer schraal aantal stemmen in de wacht bij zijn verkiezing, en hij was daaromtrent zwaar teleurgesteld. De mensen die eens achter hem aanliepen en die dagelijks zijn kantoor plat hebben gelopen, staan niet in verhouding tot het aantal stemmen dat hij bij de verkiezingen kreeg. Hooghart kwam in DNA terecht bij gratie van in principe de NDP, niet met overtuigend electoraal draagvlak. De partij kocht zo de rust in op het arbeidersfront. Vanwege de politieke kleur van Hooghart, bestaan er zelfs theorieën die zeggen dat de paleisrevolutie in de CLO, een verraad tussen strijdmakkers en patroon en beschermeling, aangesticht is door de huidige regering, ter eliminatie van een niet goed gezinde vakbondsleider en ter verzwakking van een vakcentrale die ook een nagel aan de doodskist van de regering kan zijn. De rechter heeft wel dus tot het oordeel kunnen komen dat Miskin en zijn bestuur zich onrechtmatig uitgeven als voorzitter en bestuur, maar hoe kon de president en de regering niet tot dat inzicht komen?
Men heeft zeer duidelijk het democratisch proces in vakbonden, die volgens de Grondwet langs democratische weg moeten zijn ingericht, onderschat. De rechter heeft zijn oordeel zonder twijfel gegeven op basis van de statuten van de vakbond en wat in het verenigingsrecht gangbaar is en misschien heeft de rechter ook gekeken naar de internationale regels die er op dit stuk. De vraag rijst nu wat de regering zal doen nu de rechter zijn uitspraak heeft gedaan. Wordt Miskin uit alle organen etcetera weggehaald waar hij in zit? Of zal de regering ertoe overgaan om een concurrentieorganisatie van de CLO te laten openen onder Miskin die men wel vertrouwt? Mag een democratische regering dat wel doen?
In elk geval zal de uitspraak van de rechter een golfeffect hebben in de wereld van de arbeidsverhoudingen waar CLO altijd wordt meegenomen. Een interessante vraag is ook wat de houding van Hooghart, nu hij duidelijk paars gekleurd is, zal zijn tegenover de oranje/gele regering die we nu hebben. Het is in elk geval een positieve zaak dat de rechterlijke macht in staat is geweest om in een zeer belangrijke case een uitspraak te kunnen doen. Het vonnis is zo, omdat de groep van Miskin, zeer waarschijnlijk ervan uit is gegaan dat als men overheidsdekking heeft, dat een negeren van de statuten en het verenigingsrecht, zal worden gedoogd. En inderdaad zal dat worden gedoogd als de leden van die bond niet kritisch zijn.
De regering heeft zeer waarschijnlijk baat gehad bij een meewerkende en constructieve houding van een vakbondsleider die met de organisatieregels in de hand, geprobeerd heeft het roer in de bond over te nemen. We hebben eerder onze gedachten met u gedeeld met betrekking tot de manier waarop alles eraan toe is gegaan en de wijze waarop de kameraden elkaar hebben bejegend en vooral de patroon.
Uit deze zaak zijn er lessen te trekken door andere vakbondsleiders die denken op de schoot van een toevallige regering te gaan zitten, de voordelen te ervaren in ruil voor arbeidsrust en naar de macht te grijpen zonder acht te slaan op de statuten. Het is dus gebleken, dat er ondanks de chaos en het ogenschijnlijke amateurisme er toch sprake is van bedekte orde. Deze orde is dus door de rechter bevestigt en dat geeft hoop voor een ordelijke samenleving.
