Velen in de samenleving blijken behoefte te hebben, om na het interview van Faried Pierkhan met de president van Suriname Chandrikapersad Santokhi in het RBN-tv programma Kal Aaj Aur Kal van afgelopen zaterdag, hun reactie te geven op en mening over hetgeen de president zoal naar voren heeft gebracht.
Er is in dit kader door de redactie van Dagblad Suriname weer een gesprek gevoerd met één zo’n burger, meneer Vikash, die wenst te reageren op enkele zaken die de president naar voren heeft gebracht.
“Onlangs keek ik naar een uitzending van RBN, waarin de presentator enkele vragen heeft gesteld aan president Chandrikapersad Santokhi. Het was vooral het deel over het financieel traject van de regering dat mij heel erg bezighield. Ik heb daarna commentaren gelezen van derden die min of meer een negatief beeld hebben gecreëerd over hetgeen de regering doet.”
“Maar, men vergeet, dat deze enorme grote ellende niet veroorzaakt is door deze president. Deze president heeft een ravage overgenomen van tien jaren regering Bouterse.
De regering Bouterse heeft in tien jaren de in mei 2020 nieuw gekozen regering op een tijdbom geplaatst en ze wast haar handen in onschuld.
De huidige parlementariërs van de NDP zijn mede verantwoordelijk voor hetgeen zij destijd allemaal hebben goed gepraat.
In deze tien jaren zijn er schulden gemaakt die Suriname nooit eerder heeft gekend. Het is ongekend in de geschiedenis van Suriname. We moeten Santokhi toch wat credit geven, dat hij in een moeilijke periode de uitdaging is aangegaan, om deze taak op zich te nemen met alles tegen zich”, aldus Vikash.
“Deze regering is gekozen in een Covid-pandemie, een ware pandemie waardoor men veel thuis moest blijven, er een avondklok ofwel lockdown was en men met maskers voor mond en neus moest rondlopen. Het bedrijfsleven heeft daaronder enorm geleden en enkelen hebben zelfs voorgoed hun deuren moeten sluiten met alle gevolgen van dien’. Dat is de fase waarin Santokhi is gekomen. Het is een pluimpje waard dat deze regering de samenleving door deze periode heen heeft geleid, en in het bijzonder de minister van Volksgezondheid Amar Ramadhin.”
Vikash benadrukt verder, dat de regering nog steeds in een enorme financiële ellende zit. “Nog net kwamen we uit die Covid-periode toen medio februari dit jaar Rusland buurland Oekraïne en een wrede oorlog ontketende die ook zo zijn gevolgen heeft voor de wereld en de wereld economie.
De vooruitzichten zien er heel somber uit en het is niet bekend wanneer er weer rust zal komen op internationale economische en financiële markten.
Los van het feit, dat in de Covid-periode de prijzen van diensten en producten gestegen zijn, mede door de hoge transportkosten, en de regering kan daar jammer genoeg weinig aan doen.”
“Suriname is voor 95% afhankelijk van de import, wat betekent dat je vreemde valuta moet neertellen. En die vreemde valuta heeft men niet in voldoende mate. Desondanks doet de regering moeite om de schulden die ze moet betalen te herschikken bij de schuldeisers. Tot nu toe heeft men bereikt dat de schuldeisers tot een zogenaamde stilstand zijn gekomen, met andere woorden, ze eisen de schulden niet onherroepelijk op. Als ze dat zouden doen zou dat betekenen dat de schuldeisers op alles wat van de staat is eventueel beslag zou kunnen leggen. Wat kan leiden tot een compleet failliete staat. Dat de schuldeisers dit niet hebben gedaan is te danken aan de regering en dankzij gedane onderhandelingen. Schuldeisers hebben hierdoor ook indirect kenbaar gemaakt dat ze vertrouwen hebben in Santokhi, wat echter niet betekent dat wij niet hoeven te betalen.”
Vikash gaat ook in op het feit dat de regering met de Paris Club heeft kunnen afspreken dat een deel van de schuld, zo rond USD 100 miljoen, op een langere termijn betaald mag worden. “Dit alles geeft de regering ruimte om meer te kunnen doen”, zegt Vikash.
De regering doet wel moeite naar mijn inzicht, maar men moet begrijpen dat schuldeisers hun geld willen hebben en men kan alleen tot een eventuele herschikking komen, als er vertrouwen is in de regering. Het blijkt tot nu toe, dat zij vertrouwen hebben in deze regering ondanks het feit dat zij miljarden moet betalen aan schulden.”
Viskash: “Door de gezichtsuitdrukking van de president, heb ik kunnen zien dat hij het jammer vindt, dat de bekendmaking van de taxatiewaarde van de oliemaatschappijen, van hoeveel olie ze hebben gevonden en wanneer ze ze het boven water gaan halen, door de Franse oliemaatschappij Total en het Amerikaanse Apache verschoven is.
Het is inderdaad een teleurstelling, omdat als die mededeling zou zijn gedaan, je een opleving zou krijgen in de samenleving alsook binnen het bedrijfsleven van Suriname, en dat daardoor ook een aanzienlijke bijdrage geleverd zou kunnen worden aan werkgelegenheid in Suriname.
Die teleurstelling is voor ons allemaal, dat we nog steeds moeten wachten op die Franse oliemaatschappij en of zij het wel of niet zal doen. Zolang die taxatie niet is gedaan, is het moeilijker voor de regering die spin off te geven wanneer er eventueel een economische opleving kan komen.”
Maar, Vikash zegt wel enig licht aan het einde van de tunnel te hebben gezien, “nu de president ook heeft gezegd naar andere vormen van investeerders te kijken, zodat we toch die groei mee kunnen maken”. “Hij zoekt dit vooral in die landbouw sector. Er is dus hoop, maar er bestaat in dit soort aangelegenheden geen quick fix.”
“Ik heb mensen gehoord die vaak commentaar leveren, maar er is door geen van hen een oplossing geboden om vooral die schulden te kunnen herschikken. Want daar ligt het aan. Het ligt niet aan die groei, maar meer aan die schuld, omdat elke dollar die je gaat verdienen je een x% moet betalen aan de schuldeiser. Al draai je een kwartje miljoenen keren om, het wordt geen Amerikaanse dollar tot je die zelf hebt verdiend.”
“Vooralsnog vind ik het jammer, dat de regering beschuldigd is van zaken die niet correct zijn geweest. Maar, die grote zaken, als de financiële oplossing en hoe het land kan komen aan meer valuta om de importen te kunnen dekken, is nog door niemand op tafel gegooid.
Vandaar dat ik Santokhi nog steeds ondersteun, omdat er niemand in de rij staat die een oplossing heeft. En als er niemand in de rij staat met dergelijke oplossingen, dan moet je die man die daarmee bezig is de ruimte geven om zijn werk te doen”, aldus meneer Vikash tot slot.
NK
