Onlangs won hij de Heineken kunstprijs groot 100.000 Euro. Omdat hij “tradities uit meerdere culturen combineert’. Zodanig dat zijn werk middels de nieuwe dynamische alternatieve kijk die hij op het begrip identiteit ontwikkelde de toeschouwer aanzet tot nadenken over onze relatie tot de ander van verscheiden ras, cultuur en godsdienst.
Een formulering die verwijst naar de grote installatie ’Visiting Deities’ die deel uitmaakte van zijn presentatie op de Biënnale van Venetië 2019. Het is immers opgebouwd met geometrische elementen uit de marroncultuur, een reinigingsritueel uit de Wintireligie – de Kabra Tafra – en elementen uit het modernisme van Mondriaan. Begin van dit jaar had hij een grote overzichtstentoonstelling in het Stedelijk Museum Amsterdam. In kort tijdsbestek dus groot succes die twee vragen deed rijzen: waar hij de inspiratie vandaan haalde om bovengenoemde uitzonderlijke installatie te maken? En welke internationale omstandigheid de afvaardiging van Jungerman en Kensmil naar Venetië begunstigde?
Desgevraagd gaf kunstenaar, art – promotor en kunstfilosoof Luciël Becker van WildcoastArt in gesprek met Dagblad Suriname als antwoord, dat hij als art – promotor al in 1980 probeerde kunstenaars te inspireren steevast uit te gaan van het eigene c.q. een groepsspecifieke kunstuiting of nationale bron van creativiteit. Ongeacht uit welke culturele hoek ze komen. Waarbij ze de Euro/Nederlandse beeldcultuur niet overboord hoefden te gooien.
En dat hij als kunstenaar al in 2016 aan de Nederlandse beeldcultuur ontleende elementen verwerkte in een collage. Vermits hij de Nederlandse kunst evenals die uit Afrika, Azië en eigen continent beschouwt als deel van onze diversiteit. Een bevrijdende postkoloniale gedachte die ook is vastgelegd in het WildcoastArt manifest ”A new Approach a new Result”, een alleenstaande reactie op de door Jungerman als curator in 2009 georganiseerde historische expositie ‘Wakaman drawing lines – connecting dots’ te Fort Zeelandia.
Op 29 januari 2010 gedistribueerd tijdens de presentatie van het zwarte Wakaman kunstenaarsboek in Zus & Zo. Waarin ook staat dat de inspiratiebron van Wakaman deels ligt in het multicultureel kunstcentrum Suriname en deels voornamelijk in West – Europa, waar vandaag de dag de burger als moslim, hindoe of als atheïst enz. tegelijkertijd Europees kan zijn. Verder dat binnen het mondiale perspectief van hedendaagse kunst moet worden vastgesteld dat de Nederlandse kunstenaar met Surinaamse roots ook inspiratie put uit het land waar zijn ouders vandaan komen of daar waar ze geboren en/ of opgegroeid zijn.
Dat deze kunstenaar zich echter ook intensief heeft te verstaan met zijn directe dagelijkse leef – en werkomgeving .Dat dus hedendaagse Surinaamse kunst culturen met elkaar in verband moet brengen. Volgens Becker een gedachten-complex dat de inspiratiebron was voor Jungerman, terwijl de visie van wijlen de beroemde Nigeriaanse curator Okwui Enwezor – waarmee Jungerman ooit een onderhoud had – de afvaardiging van hem en Iris Kensmil naar Venetië begunstigde. Enwezor was in 2002 curator van de grootste Europese kunsttentoonstelling Documenta. Hij was van mening, dat het discours over cultuur en globalisering te eenzijdig werd bepaald door de Amerikaans/ Europese hegemonie. Dat de eenentwintigste eeuw ontwikkeling van structuren vereist, waarin kritische debatten worden gevoerd met zinvolle bijdragen uit gebieden die ten onrechte buitengesloten werden.
Welnu, de kunst van de Nederlandse kunstenaar Jungerman met roots uit Suriname – een traditioneel buitengesloten gebied – bood in 2019 Nederland de gelegenheid Jungerman naar Venetië af te vaardigen om serieuze kritische debatten te voeren over identiteit, kunst en cultuur in het Nederlands paviljoen op de reeds bestaande internationale structuur van de Biënnale van Venetië . Waarvan Jungerman verwacht dat de debatten zullen leiden tot herschrijving en verrijking van de Nederlandse cultuur – en kunstgeschiedenis. Wat met zijn overzichtstentoonstelling, de prijstoekenning en de voorwaarde die in het belang van de Internationale Nederlandse kunst hieraan verbonden werd, het bedrag deels te besteden aan een tentoonsteling of publicatie, bewaarheid wordt.
Luciel Becker, kunstfilosoof
