De Algemene Bevrijdings- en Ontwikkelingspartij, ABOP, lijkt nauwelijks nog potentiële kiezers aan te kunnen trekken. Althans, dat blijkt uit een poll op de website van Dagblad Suriname. In de poll werd lezers de vraag gesteld of zij op de ABOP zouden stemmen indien er tussentijdse verkiezingen zouden worden gehouden.
Eigengereide voorzitter
Binnen korte hebben 647 mensen hun stem uitgebracht door ‘ja’ of ‘nee’ aan te vinken. Maar liefst 93% (603 stemmen) mensen vinkten ‘nee’ aan. Slechts 44 personen zouden nu op de ABOP van partijvoorzitter en vicepresident Ronnie Brunswijk stemmen (7 procent). Dat lijkt een klap in het gezicht voor de partij. Kennelijk is het gros van de potentiële kiezers niet echt geïnteresseerd in de partij en wat die tot heden bijvoorbeeld in de Nationale Assemblee en op het pluche van de vicepresident heeft gepresteerd. Een partij met een eigengereide voorzitter – en vicepresident – waar niet iedereen van gecharmeerd is.
Onzichtbare fractieleden
Natuurlijk zal hij ongetwijfeld zijn best doen, maar als politicus en vicepresident maakt hij nog niet echt indruk. Voor velen blijft hij de voetballer, de ondernemer, de goudzoeker, de man van het binnenland. Dat – niet echt indruk maken – geldt ook voor zijn Assembleeleden, van wie een paar volstrekte onbekenden zijn. Denk aan Fogatie Aserie, Ramon Koedoemoesoe en de met het nodige tamtam binnengehaalde inheemse politicus uit de Trio-gemeenschap Kwamalasamutu Renet Wahki. Ze zijn onzichtbaar en je kunt je afvragen wat ze iedere dag doen en of ze alle stukken en conceptwetten wel (kunnen) lezen en begrijpen. Politiek uitoefenen is een vak, waarvoor kennis en kundigheid vereisten zijn.
De ABOP’ers in het parlement die wel regelmatig te horen zijn, zijn Josafat Kanape – die meer weg heeft van een voordrachtkunstenaar en filosoof dan van een politicus -, Genevievre Jordan die vooral op een mooie en gedreven manier opkomt voor de bewoners van haar eigen district Commewijne en natuurlijk de jonge Edgar Sampie die zijn stem vaak laat horen, maar niet altijd de juiste ‘toon’ weet aan te slaan.
Oh ja, en niet te vergeten uiteraard Edward Belfort. De eigenzinnige politicus, die zijn eigen weg gaat, doet wat zijn hart hem zegt en vooral wat het volk tegen hem zegt. Door dat eigenzinnige gedrag is zijn positie binnen de fractie wel aan het wankelen. Maar, hij houdt stand en blijft zijn hart en het volk volgen. Hij zou het voorbeeld moeten zijn voor een paar van zijn zwijgende fractiegenoten.
Formeel valt Assembleevoorzitter Marinus Bee natuurlijk ook binnen de ABOP-fractie-gelederen.
Het zijn natuurlijk de gedragingen van de fractieleden en de vicepresident die uiteindelijk doorslaggevend zijn voor het stemgedrag van de kiezers. De ABOP, de parlementsleden en de vicepresident hebben nog zo’n twee jaren te gaan om te laten zien, dat ze het waard zijn om op 25 mei 2025 weer gekozen te worden.
PK
