Onderwijskundige Susan B. heeft een paar weken geleden met grote interesse geluisterd naar de jaarrede van president Chandrikapersad Santokhi, vooral toen hij heeft gezegd dat het onderwijs aan een algehele oriëntatie onderhevig gesteld moet worden. Dit is niet een nieuw verhaal, merkt zij op, want tijdens de afgelopen regeringen werd hetzelfde gezegd. Maar, niemand is hiermee begonnen en is het bij het doen van uitlatingen gebleven.
“Vanaf de jaren ‘90 is dit gezegd, dat wij gericht onderwijs moeten geven op basis van onze arbeidsmarkt, maar vanaf die tijd heeft niemand dit opgepakt’, zegt zij. Ook dit keer is het gezegd, maar er is nog geen enkel plan gepresenteerd dat tenminste een overzicht geeft in welke richting we willen gaan. Er kan niet eens in hoofdlijnen aangegeven worden wat er in de komende 5 jaren gedaan zal worden.
Terwijl de president aangeeft gerichter onderwijs te willen, laten wij kinderen overgaan met een bar slecht rapport.
Leerlingen met een ‘kerstboom’ (bar slecht) rapport niet laten doubleren maar toch laten overgaan of slagen (doorstromen), is een vorm van ‘positieve discriminatie’ (voorkeursbehandeling) onder het mom van gelijke kansen. Dit besluit van het ministerie van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur (minOWC) wordt door delen van de samenleving als bovenmatig ervaren: een ongerechtvaardigde en ongelijke behandeling.
Geen enkele stimulans dat kinderen hun best hoeven te doen want je gaat toch over en nog erger zij die wel hun best die de minder slechte ook overgaan.
De Hervormings en Vernieuwings Beweging (HVB) wil dat president Santokhi minister Marie Levens van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur, bedankt. Er moet per onmiddellijk een crisisteam worden ingesteld om het onderwijs te redden. Op een persconferentie hebben HVB-toppers Raymond Sapoen en Robert Peneux – beiden gewezen Onderwijs-ministers – met een stapel documenten aangegeven dat met de vernieuwingen die zijn doorgevoerd “het fundament van goed onderwijs totaal aan diggelen is geslagen.” HVB stelt dat er geen wettelijke basis is voor de vernieuwingen. Leerlingen die met een ‘kerstboom’ rapport toch overgaan of slagen. Geen verschil meer tussen MULO en LBO.
Het jammere is, dat de president de toegevoegde waarde van de minister van Onderwijs op zijn jaarrede als een “kip zonder kop” dan ook overneemt.
Waterhoofd
De president zegt vervolgens, dat het overheidsapparaat afgeslankt moet worden, maar dat de ambtenaren wel beter betaald moeten worden.
“Daar lag ik even plat van, want we weten al jarenlang dat het overheidsapparaat een waterhoofd is. Alle regeringen, geen enekle uitgezonderd blijf mensen aannemen, omdat ze de normale economie niet die veerkracht kan geven om banen bij de particuliere sector vrij te maken. Dus de staat is een opvangcentrum van werklozen, waarvan geen prestatie wordt verlangd.
We hebben 60.000 ambtenaren en ondanks dat merken we dat er niet veel goeds geschiedt binnen die dienstverlening. Het overheidsapparaat heeft veel mensen, maar bitter weinig geschoolde mensen die niet veel kunnen betekenen in het systeem.
Wij hebben nog geen 4% HBO-geschoolden in ons land. Dit geeft aan er geen ontwikkeling kan komen en er geen denk capaciteit is.”
De overheid zit vol lager kader
“Ze zitten opgehoopt binnen die overheid. Hoe ga je mensen dus beter betalen die niet presteren? We weten dat je bij de overheid niet betaald wordt op basis van prestatieplicht, maar op aanmeldingsplicht.
Als er dus eenmaal een verhoging komt, dan krijgt een ieder die verhoging, zowel die werkende als de luie man krijgen dat.”
Er is, volgens deze onderwijsgevende, dus geen impuls binnen die ambtenarij die zegt dat men extra zijn best zal doen, omdat er gewaardeerd gaat worden op basis van prestatie.
“Dat is er niet, dus levert men minimum prestatie en moet men genoegen nemen met afgedankte tot half producten vanuit die ambtenarij. De president koppelt dit alles aan het Public Reform project, wat betekent het afslanken van het overheidsapparaat. Dat is een eindeloos verhaal, dat ook sinds de ‘90 jaren is genoemd, maar nooit van de grond is gekomen.
Projectmatig zou dit project gefinancierd moeten worden en zou het invulling moeten geven in hoe jij het wilt saneren, wat je wilt doen en in welke tijdsplanning. Ook waar je de mensen wilt zetten die gesaneerd worden. Het is geen overnight operatie zonder dat je een gedegen plan hebt. Het enige dat nu gebeurt is, dat het ministerie van Binnenlandse Zaken een registratie van ambtenaren doet, maar dit valt niet onder public reform. Dat is gewoon een registratie, zodat men een beter overzicht heeft van wat ze allemaal in huis heeft.”
Erodering van de politiek
In de jaarrede heeft de president ook verwezen naar de politiek die over de jaren heen aan het eroderen is.
“Gezamenlijk moeten we discussiëren om dit vertrouwen te herwinnen, volgens hem. We hebben inderdaad gezien, dat het vertrouwen in de politiek in de afgelopen 10 jaar, onder de NDP-regeringen, sterk aan het eroderen is geweest, omdat de mensen continu wenselijkheden aan de bevolking hebben voorgehouden en steeds leugens aan het volk hebben voorgehouden. Hierdoor heeft het volk het vertrouwen verloren, wat zij ook aan die bewuste politieke partij kenbaar hebben gemaakt bij de verkiezingen van 2020 en derhalve de huidige president gekozen hebben om dit land te leiden.”
“Dus wanneer de president nu stelt, dat het vertrouwen in de politiek aan het eroderen is en vooral in de afgelopen 2 jaar, moet hij ook kijken wat hij niet goed doet”, vindt Susan.
“Hoe komt het dat hij soms mensen om zich heen heeft die geen enkele staat van prestatie hebben geleverd, want dat is uiteindelijk een weerspiegeling van wat de samenleving ziet. De president moet zich ook afvragen of hij naar bepaalde plaatsen moet gaan van personen die niet goed gezind zijn bij die samenleving en al dan niet in het verleden of het heden in opspraak zijn gekomen. Dus het vertrouwen begint bij de president en als hij met zijn mensen die geselecteerd zijn, goede karakter eigenschappen heeft, dan gaat het vertrouwen er zijn.
Hij moet dus voor de spiegel gaan staan en naar zichzelf kijken en achterhalen wat hij niet goed doet.”
“Wat moet ik doen om het vertrouwen te herstellen? Deze president wil voor alles een discussie, een commissie, cluster ministers en platforms instellen. Echter, dat is niet de oplossing. De oplossing begint bij de president zelf”, aldus deze onderwijskundige.
NK
