De naaste familie van Vincent Meiland (40) die in de vroege ochtend van 25 november 2021 werd doodgeschoten in een dancing in Paramaribo-Zuid, wil zo snel mogelijk verder kunnen gaan met haar leven, dat wordt verstoord door onduidelijkheid in het strafproces.
Verwerking van leed
Het misdrijf en de strafzaak hebben een flinke impact op de nabestaanden. Slachtofferbegeleiding en procesbewaking zouden naar hun mening beneden peil zijn, waardoor de verwerking van het leed verzwaard wordt en heling dwarsboomt.
Vertrouwen
De nabestaanden vertrouwen op het opsporingsbeleid, het gerechtelijk vooronderzoek en het strafproces. Er wordt vanuit gegaan dat de wet op neutrale en onpartijdige wijze wordt toegepast. Benadrukt wordt, dat bij waarheidsvinding de belangen van verdachten, slachtoffers en de maatschappij even zwaar wegen.
Leven in een veilig Suriname.
Het vertrouwen is gestoeld op rechtvaardigheid, rechtszekerheid en rechtsbescherming. Laten zien dat criminaliteit niet loont en mensen kunnen leven in een veilig Suriname. Rechtvaardig betekent, dat niet alleen de verdachte een eerlijk proces krijgt. Het belang van het slachtoffer en de nabestaanden moet ook gediend zijn.
Hoogdrempelig
Volgens de mening van de familie van de overledene is het Openbaar Ministerie (OM) een openbare instantie maar beslist niet laagdrempelig zoals het behoort te zijn. De toegankelijkheid, informatie en communicatie met de samenleving kan beter. Het verbaast de familie, dat zelfs advocaten in Suriname in gevallen als het hunne, buitenspel zijn, niets kunnen doen. In dit proces behartigt het Openbaar Ministerie de belangen van het slachtoffer, en vertegenwoordigt de familie en de samenleving.
Gesloten boek
Het OM laat zich niet in de kaart kijken. De politie laat in het belang van het onderzoek, geen informatie los. Het obductierapport en het resultaat van het forensisch onderzoek zijn ook niet voor de ogen van de familie bestemd. Verder kom je niet.
Nederlandse ambassade
De nabestaanden zijn Nederlanders. Op moeder Henna na, die zich in haar kinderjaren heeft gevestigd in Nederland, zijn alle geboren en getogen in Nederland. Maar, de ambassade van het koninkrijk heeft geen appetijt om zich in welke vorm dan ook in te laten met de kwestie.
Maatschappelijke dienstverlening
De Nederlandse staat, de politie en andere autoriteiten konden ook niet helpen met maatschappelijke dienstverlening, psychologische- en of andere begeleiding van vooral de moeder van het slachtoffer die zich, nadat het noodlot had toegeslagen, geestelijk ondersteboven uit Nederland naar Suriname spoedde.
Nederlandse nationaliteit
De familie woont in Nederland. Door de afstand is het heel moeilijk de rechtszaak te volgen. De moeder van het slachtoffer verklaart, dat zij op 1 december in Suriname is aangekomen. Zij is 8 maanden in Suriname gebleven om het onderzoek te volgen. Heeft de eerste twee zittingen van de strafzaak in het Tweede Kanton bijgewoond. Op een gegeven moment moest zij terug naar Nederland.
Kantonrechter
Het enige wat de nabestaanden kunnen doen is, het proces volgen, dat door Kantonrechter Maitrie Kuldip Singh wordt voorgezeten. Dat zij niet in Suriname wonen maakt het des te moeilijker om op de hoogte te blijven van de loop van het strafproces.
Tekortgedaan
De familie in Nederland voelt zich tekortgedaan. Er is hoegenaamd geen contact tussen het Openbaar Ministerie en de familie, die in het ongewisse verkeert. Geklaagd wordt, dat er inhoudelijk niets wordt uitgelegd. Vragen worden niet beantwoord. Door gebrek aan informatie hebben de nabestaanden geen toegang, weinig of geen inzicht in de opsporing en vervolging.
Spreekrecht
De nabestaanden staan op de uitvoering van hun rechten. Willen geïnformeerd zijn over de strafzaak en andere rechten. Een gesprek met de Officier van Justitie, meer informatie, betere communicatie en begeleiding worden nodig geacht. Nabestaanden hebben spreekrecht of kunnen gebruik maken van een schriftelijke verklaring, of het houden van een slachtoffergesprek. Gedurende het onderzoek en het strafproces zijn zij niet eens geïnformeerd over de verschillende stappen van het vervolgings- en strafproces.
De Officier van Justitie
Officier van Justitie Roline Ravenberg heeft de leiding van het opsporingsonderzoek en de vervolging van de daders in handen. De familie wil niet komen aan de bevoegdheid en de verantwoordelijkheid van de Officier van Justitie. Zij leidt het onderzoek, bepaalt wie wordt opgespoord, aangehouden en voor de rechter geleid. De strafvordering komt ook van haar kant. De nabestaanden nemen aan, dat justitie en politie naar behoren werkt.
In het onzekere
De familie van het slachtoffer behoedt zich ervoor om wie dan ook te beschuldigen of verwijten te maken. Maar, kan het niet bevatten dat er in deze zaak maar één persoon is aangehouden. Dit terwijl uit de feiten, getuigenissen, stille getuigen, het forensisch onderzoek en het obductierapport blijkt dat er meerdere personen betrokken waren bij het incident.
Wapens en schoten
Er is uit verschillende richtingen geschoten. Een manspersoon die ‘Kleintje’ wordt genoemd, moet meer van de zaak weten. Tijdens de schotenwisseling zeeg politieagent Watson neer. In deze positie zou hij zijn geslagen en geschopt zijn door een manspersoon die als ‘Boeroe’ bekend staat. Er zijn meerdere patroonhulzen aangetroffen op de plaats van het delict. Welke zijn afkomstig uit de politiewapens.
Schoppen en slaan
Uit verklaringen van getuigen blijkt, dat de verdachte Roberto ook getrapt en geslagen heeft nadat hij het wapen van agent Watson had bemachtigd, die klik, klik, klik hoorde en dit associeerde met dat van een vuistvuurwapen, dat omdat het geblokkeerd is, niet afgaat.
Tegenstrijdige verklaringen
Het is de nabestaanden opgevallen, dat getuigen tijdens het vooronderzoek verklaringen hebben afgelegd die afwijken met wat er tijdens de terechtzitting naar voren is gebracht. Zo zou agent Watson bij de politie hebben verklaard, dat hij schoot op het moment, dat hij een steekvlam zag komen uit de richting van Weiland. In de rechtszaal getuigde hij, dat hij bij de kraag en ketting werd gegrepen, de handen van de aanvaller weg sloeg en op dat moment een schot hoorden, die hem in zijn buikstreek trof.
Hoe kan dat?
De nabestaanden vragen zich af hoe hun zoon en broer, die rechtshandig is, Watson bij de kraag en ketting kan hebben gegrepen. Dat hij het wapen met zijn linkerhand bediende is niet logisch. Het moordwapen is niet gevonden.
Opsporing en aanhouding
De familie stelt niet te willen komen aan de bevoegdheid en de verantwoordelijkheid van de Officier van Justitie. Zij leidt het onderzoek, bepaalt wie wordt opgespoord, aangehouden en voor de rechter geleid. De strafvordering komt ook van haar kant. Maar, in een moordzaak waarbij een dode is gevallen, twee agenten van politie betrokken en zwaargewond raakten, mag er best wat dieper gegraven worden. Tot zover voor het moment.
(Bijschrift foto: Het slachtoffer Vincent Meiland, zijn moeder Henna Levant zijn zus en broer.)
HD
