Elk mens is op zoek naar een prettig en veilig leven. Als dat in hun eigen land geen haalbare kaart is, probeert men het te krijgen in een ander land. Vele leiders van nu kunnen die veiligheid niet aan hun volk geven vandaar de vele vluchtelingen.
Suriname is altijd lekker veilig geweest. We keken vanuit dit veilige plekje naar de wereld en zagen geweld, oorlog, destructie, discriminatie, bommen die alles op hun weg vernielden, mensen die hun land uitvluchten, armoede, hongersnood, natuurrampen, corrupte leiders die zich verrijkten en hun volk lieten creperen, mensenhandel, moderne slavernij en nog veel meer. We keken naar dit alles en dachten: “gelukkig is dit alles ver van mijn bed, hier in Suriname zijn we gelukkig verschoond van al deze rampen”.
Langzamerhand is hier verandering in gekomen. Eerst werden we geconfronteerd met een oorlog in eigen land waarin kondreman kier kondreman, toen volgde de ene economische crisis de ander op. Het volk maakte kennis met armoede. In de afgelopen tien jaar deed de maffia zijn intrede in Suriname, de gevaarlijkste wapens kwamen in omloop en werden en worden nog steeds gebruikt om roofovervallen te plegen, mensen te bedreigen en te intimideren.
Het instituut ‘de politie ‘ die het volk moet beschermen, neemt deze taak niet meer serieus, maar schaart zich steeds meer onder de noemer van criminaliteit.
Corruptie is ingeworteld in de samenleving en is niet meer van plan om te vertrekken.
Ook bij de burgers is er een verandering te bespeuren. Vroeger hield een burger de straat voor zijn huis schoon, onkruidvrij en keurig aangeharkt. Nu wordt er afval op straat en in de goten gedumpt en verwacht men dat de staat die troep opruimt. De burger van nu is meer gefocust op eigen belang.
Het lijkt wel een besmettelijke ziekte die het land is binnen geslopen en in zijn greep houdt. Uit de naburige landen komt er van alles de grens over om mee te profiteren van de inkomstenbronnen van het land. Er is geen discipline en controle dus begint Suriname langzaam bekend te staan als het land waar alles kan en alles mag.
Het land werd en wordt overstroomd door dieven, criminelen, maffia, drugsdealers en profiteurs. Zelfs China heeft op zo’n grote afstand geroken dat hij van dit land kon profiteren en heeft toen plannen gemaakt om toe te slaan, zich van alles toe te eigenen, zich macht te verschaffen en zijn overbevolking naar hier te verplaatsen.
Als men een blik werpt in het Suriname van nu, kan er geconcludeerd worden dat al het externe gif nu ook Suriname is binnen gesijpeld en het volk heeft aangetast. Niet alleen het Surinaamse volk heeft daar last van maar ook de buurlanden. Bijvoorbeeld Frans Guyana roept al een poos dat het kaf uit Suriname nu ook hun grenzen en land onveilig maakt, dat hun gevangenissen vol zitten met criminelen uit Suriname. Dit is nog een extra probleem op het bord van de regering. Regeringen van toen hadden minder zware problemen tegelijk op hun bord. Maar de huidige regering wordt doodgegooid met de zwaarste problemen die zich nota bene tegelijkertijd aandienen.
Als er in ons land minder corruptie was, had dit aangepakt kunnen worden. Maar, juist de mensen die hier tegen moeten optreden, hebben hun belangen in criminele activiteiten en houden daarom openlijk of gedekt deze criminele handelingen in stand. Men heeft zijn handlangers op strategische punten zitten zoals bij de politie, de douane enz. Dus dit willen aanpakken is vechten tegen de bierkaai.
Het volk lijdt onder de negatieve ontwikkelingen en wil ervan af. Ze ontvluchten hun land niet zoals in andere landen maar blijven in eigen land ertegen vechten. Ze doen dit met de gebruikelijke scenario’s van verwijten, protesteren en ‘wijze’ adviezen geven aan de regering. Iedereen verwacht dat de veranderingen van anderen komen maar niemand wil bij zichzelf beginnen. Be the change that you wish to see in Suriname.
Dit gedrag van hebben en krijgen en eigenbelang is al zo diep geworteld dat het niet gemakkelijk meer weg te krijgen is. Mensen beseffen niet dat de toekomst pas verandert als het gedrag van de mensen verandert. Ze blijven zich vastklampen aan het zogenaamde goede dat ze hebben. Ze kunnen echter beter nu uit zichzelf veranderen dan te moeten worden gedwongen. Change before you have to. Just give up the good and go for the great.
De aanwas van buitenaf komt slechts om te profiteren en te halen. Van hen hoeven we dus geen liefde voor het land te verwachten maar van het eigen volk mogen we dat toch wel verwachten.
Blijven we meewerken aan de verpaupering van ons land of gaan we eindelijk de liefde tonen die we zeggen voor ons land te voelen.
“ Change will not come if we wait for Some other person or Some other time. We are the change that we seek”
Josta Vaseur
