“Vroeger kon je nog werken en het beste ervan maken. Nu moet je werken om het te kunnen overleven”, zegt een vrouw in gesprek met Dagblad Suriname.
“Ik denk dat een ieder ziet, dat alles duurder wordt, maar er wordt helemaal niets aan gedaan. De situatie is zo erg, dat jongeren zelfs een baan willen om hun ouders te helpen of om het zelf te kunnen overleven. Je hebt mensen die het niet breed hebben en met de prijzen in de winkel maakt het de mensen nu lichamelijk zwak en langzamerhand geestelijk zwak. Wat hebben ze deze mensen zo aangedaan dat wij zo gestraft worden? Als burger hebben we onze stem gegeven, maar aan ons wordt niets teruggeven dan ellende, er wordt met onze levens gespeeld. Wanneer komt er een eind aan het lijden?”
“Je moet nu veel meer hebben voor een complete maaltijd”, zegt Junes. “Een maaltijd dat vroeger simpel en goedkoop was, kan men nu niet meer bereiden. Daarnaast heb je ook gevallen waarbij de prijzen bij enkele winkels verschillen.
“Sardien dat bijvoorbeeld EHBO was, is nu een dure grap. Een groot blik is nu meer dan SRD 62 en zelfs bij anderen voor SRD 71 te vinden, het wordt bij anderen nog duurder verkocht. Je moet nu letterlijk en figuurlijk meer dan SRD 500 op zak hebben om goed te kunnen eten. En dan komen er nog meer valse beloftes op ons af en meer ellende, dus je wordt van alle kanten gestoken. Hoe verwacht men dat de toekomst van morgen dan stampe moet zijn”, benadrukt Junes.
“Je hebt enkele ouders die zelfs niet kunnen eten en hun kinderen slechts een keer per dag kunnen eten. Over het ergste wil ik het helemaal niet hebben, ik hoop echt niet dat het erger wordt.”
TM
