“Mi no wang kier mie srefie, ik wil leven, maar hoe doe je dat nu?”, vraagt een vrouw zich af. Ze geeft in gesprek met Dagblad Suriname aan dat alles duurder is geworden. “Als je aan het eind van de maand zonder geld zit, red je het toch niet met de gestegen prijzen, dan kan je toch niets met je centjes kopen.”
Niet alleen deze vrouw, maar ook enkele anderen zeggen, dat zij bang zijn dat het veel erger zal worden. “Nu kan ik het al bijna niet redden, dan hoe ga ik het verder doen”, zegt een andere vrouw.
“Het is de tweede schooldag en ik heb al meer dan SRD 500 uitgeven voor deze twee dagen, alleen aan vervoer en voeding, dus brood en warme maaltijd. Hoe red ik het dan de komende dagen met met maar SRD 700 op zak? Mijn kinderen moeten dagelijks naar school, maar hoe ga ik dat doen?”, vraagt de vrouw zich af.
“De maand is pas begonnen en dan heb ik niets bijna op zak, SRD 700 is wel geld, maar vergeleken met de situatie is het bijna niets. Ik zit letterlijk met mijn handen in het haar en hoop dat er een oplossing komt.”
Carla die dagelijks over straat is geeft aan, dat zij haar kinderen gisteren niet naar school heeft gestuurd. “Vandaag zullen zij weer gaan, want gisteren heb ik toch wat gekregen van hun tante. Ik ben de ondersteuning heel dankbaar, maar ik voel me heel klein op zo een manier. Als tante neem ik het aan, maar ik ben iemand geweest die altijd met haar hoofd opliep. A situatie mek mi zaka mi srefi, dat ik zelfs anderen moet vragen om me te ondersteunen”, aldus Carla.
“Zo is het een feestmaand en dan ben ik ook niet zeker of ik wat ga kunnen doen voor mijn kinderen. Ik hoop echt dat de prijzen gaan zakken.”
TM
