Ik wil niet te diep in de historie van het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV) gaan. Tussen 2000-2022 heeft slechts de minister van LVV drs. Stanley Raghoebarsing (2005-2010) jaarverslagen van het ministerie gepubliceerd. Alle andere LVV-ministers, Geetapersad Gangaram Panday (2000-2005), Hendrik Setrowidjojo (2010-2012) en verder de ministers Lekhram Soerdjan, Soeresh Algoe en Baba Rabinder Parmessar (die van 2012 tot en met 2020 het ministerie gedraaid hebben), hebben nimmer moeite gedaan om het beleid van hun ministerie op papier vast te leggen in de vorm van jaarverslagen.
De huidige minister, de heer Pahlad Sewdien
Deze minister zit al meer dan 2 jaar op het minister van LVV. Ik had tenminste van hem verwacht dat hij het beleid van minister Stanley Raghoebarsing (inzake de jaarverslagen ) weer zou oppakken en deze zou publiceren. Ik heb die jaarverslagen nooit gezien en ik denk niet dat deze minister van plan is om zijn beleid op papier vast te leggen (in jaarverslagen) en dit beschikbaar te stellen aan mensen die meer over de agrarische sector willen weten.
Minister Stanley Raghoebarsing (2005-2010) heeft een extra jaarverslag uitgegeven in 2010 (een korte samenvatting van de vijf jaren van zijn beleid). Ik zal met enkele tabellen duidelijk maken, dat S. Raghoebarsing, een zeer serieuze minister van LVV was en nooit bang geweest is om zijn beleid op papier vast te leggen. Wij praten elke dag over overbodige ambtenaren, maar geen enkele minister wil ons uitleggen hoeveel ambtenaren tussen 2010 tot en juli 2020 in dienst zijn genomen.
Wij horen allerlei cijfers van verschillende boerenorganisaties; van LVV-Nickerie en ook de minister van LVV komt vaak met andere productiecijfers die grote verschillen vertonen. Leg de cijfers goed vast waardoor deze cijfers voor elke Surinamer beschikbaar is.
Anno 2022 wordt er alleen in district Nickerie rijst verbouwd. In het verleden werd in alle districten rijst verbouwd. In het binnenland werd aan droge rijstbouw gedaan.
Hardeo Ramadhin heeft tussen 1956 tot en met 1960 op Moengo gewoond. In die omgeving van Moengo (Petondre; Happyland en op andere plaatsen) werd toen aardig wat aan droge rijstbouw gedaan. Ik hoor de mensen vaak klagen, dat rijst onbetaalbaar is geworden in het binnenland, begrijpelijk. De vrachtkosten (met het vliegtuig) zijn meer dan de prijs die de burger voor de rijst in Paramaribo betaalt.
Het district Coronie heeft meer dan 4.000 hectare aan rijst-areaal (lees scriptie Hardeo Ramadhin,1988; de ontwikkeling van de rijstbouw in Coronie).Een Chinese ondernemer verbouwde tot enkele jaren terug nog rijst in Coronie. Er zijn politieke coalitiepartijen die vaak op het podium zeggen. “Wij hebben het volk dit niet beloofd, terwijl zij deelgenoot zijn van de huidige regering en mede verantwoordelijkheid moeten dragen. “Probeer de burgers (kiezers) van Coronie weer in de rijstbouw te krijgen.” Mijn vriend Maikel Winter (districtscommissaris) heeft genoeg werk in Coronie te doen. Mooie verhalen brengen echt geen productie in een land.
Hardeo Ramadhin
