De vorige regering onder leiding van Bouterse heeft veel schulden gemaakt. Een van deze schulden is de schuld bij Oppenheimer. Bij deze organisatie zijn twee grote leningen genomen een van $ 125 miljoen tegen een rente van 9.87% en een tweede lening van $ 550 miljoen tegen een rente van 9.25%. In totaal zijn deze leningen op een bedrag van $ 675 miljoen zonder rentetoeslag berekening.
Na de overname door de regering Santokhi-Brunswijk was al snel duidelijk, dat we niet in staat zouden zijn deze schulden te betalen volgens gemaakte afspraken. De regering was genoodzaakt door gebrek aan geld en vertrouwen in zee te gaan met het IMF, Internationaal Monetair Fonds, waarbij de schuldeisers ook op andere afspraken zijn gekomen met de regering. Een van de afspraken met de bondholders van Oppenheimer was geweest, dat zij tot een ‘stand still’ komen wat betekent, dat zij vooralsnog geen beslagleggingen doen op staatstegoeden en eigendommen. Weliswaar houdt het niet in dat de rente ook stopt. De schatting van de schuld met rente staat nu inmiddels op $ 801 miljoen.
Het onderhandelingsteam. toen onder leiding van Achaibersing, had de bondholders een haircut (korting) gevraagd van ruim 70% op het bedrag. Dat was een belediging aan het adres van de organisatie die jouw geld heeft geleend om naar zo’n grote korting te vragen. Er is toen niets uit de bus gekomen, maar de rente blijft doorgroeien naarmate de tijd doorloopt. De bondholders hebben geen haast. Een van de primaire redenen is dat deze aandelen niet op default zijn, zijn sterke aandelen op de beurs, de internationale rente neemt toe op de internationale markt en uiteindelijk weten ze, dat Suriname meer gaat betalen dan wat er is geleend.
Voor de zoveelste keer zijn de besprekingen weer in een impasse geraakt, er wordt geen vooruitgang geboekt. Men is dus niet tot een afspraak kunnen komen met de bondholders over wanneer Suriname zal beginnen met betalen. Een van de grootste nadelen die deze regering heeft ondergaan is het gaan samenwerken met het IMF en zolang we een samenwerkingsverband hebben, geen geld mogen lenen van andere organisaties. Dat betekent dat je zelf je eigen schuld niet zou kunnen uitkopen met een andere lening met een hogere rente. Vandaar dat we geen kant op kunnen in de economie.
Het onderhandelingsteam, dat nog in onderhandeling is met de bondholders, heeft gefaald en het is te adviseren dat de regering deze groep verwisseld met mensen met een andere gedachtegang en nieuwe invalshoeken. Het is niet duidelijk hoeveel de Franse Lazard groep uitbetaald krijgt voor haar diensten als het ingehuurde advocatenbureau. Deze werken zeker niet gratis. Het maakt niet uit welke financiële afspraak er met hun is gemaakt, ze worden betaald ook voor niet geleverde prestatie. Als ze een vaste vergoeding per maand krijgen hebben ze geen haast met een oplossing. Hoe langer het duurt, hoe meer ze verdienen. Onduidelijk is ook of ze een x procent krijgen aan het eind als er een overeenkomst wordt bereikt. Als dat zo is, dan zal dat in de miljoenen US dollars zijn. Ook van Surinaamse zijde is het niet duidelijk of zij ook een vaste uitkering krijgen, wat men een retainer vergoeding noemt. Dus ook zij hebben geen haast met een oplossing. De regering is zeer onduidelijk hierover.
De bondholders weten dat Suriname over enkele jaren zal overgaan tot exploitatie van haar oliefondsen. Ze weten dat Suriname een x percentage aan royalty’s zal krijgen uit deze oliefondsen. Oppenheimer heeft dus geen haast, omdat ze weet dat de aandelen sterk zijn op de beurs, de rente steeds groeit, je termijn van betaling moeilijker wordt en beslag kunnen leggen op de inkomsten van jouw olie van de staat. Als de staat denkt voordeel te zullen hebben aan de royalty’s gehaald uit de eerste paar vaten olie, dan zal ze er bekaaid van afkomen, omdat de schuldeisers direct hun geld zullen opvragen. We zullen dus met een vernieuwde overeenkomst moeten komen.
Wat vooralsnog niet bekend is gemaakt, is hoeveel de mensen die voor het bedrag van $ 675 miljoen hebben onderhandeld, verdiend hebben aan commissie of onderhandeling vergoeding. Veelal zijn de schattingen voor dit soort onderhandelingen in de marge van 5 – 10% op het bedrag. De mensen die ervoor gezorgd hebben tijdens de regering Bouterse, dat we zulke grote schulden hebben, hebben dik eraan verdiend. De regering moet ons vertellen wie deze mensen zijn, behalve ex-minister Hoefdraad. Zolang de regering ook hierover zwijgt ontstaat het vermoeden, dat het ook personen zijn die de huidige coalitie hebben gefinancierd en daarmee hun zwijgen heeft afgekocht.
Het is belangrijk dat Suriname zo snel mogelijk tot een overeenkomst komt zodat je de financiële instellingen kan tonen dat je geen pariastaat bent. Dat gaat je als land weer ruimte geven om te lenen op de internationale kapitaalmarkt. Als je grote schulden niet oplost, gaat niemand je meer geld lenen.
Kortom de onderhandelaars hebben gefaald en hebben geen onderhandelingscapaciteiten. Het onderhandelingsteam is inmiddels gekapseisd, want minister Achaibersing heeft bedankt evenals zijn adviseur Wirin Ajodhia. Het is belangrijk dat president Santokhi nieuwe mensen overweegt als onderhandelingsteam, mensen met een breed internationaal inzicht, maar zeker geen mensen die reeds betrokken zijn in minder goede zaken. De politiek is bekend met deze mensen en als ze weer minder goede mensen kiest….zoekt ze zelf weer nieuwe problemen.
Roney Grootoogst
