Dagblad Suriname praat regelmatig met mensen in de samenleving die zo hun eigen ideeën hebben over de politiek en hun mening daarover willen geven. Vandaag een bericht van Michel B. die het heeft over streepjes leiders.
Wat hebben streepjes leiders met elkaar gemeen? Ze zijn mensen die in een bepaalde rang komen als ze een streepje op hun schouder krijgen of al dan niet een bepaalde titel. We zien dat huidig president Chandrikapersad Santokhi ook uit de streepjes groep komt, want hij komt uit de politie en om te promoveren moet je meer strepen of knopen krijgen. Hetzelfde geldt voor Desi Bouterse, die ook komt uit een gewapend korps. Die heeft zichzelf meer streepjes gegeven dan hij waard was. En wat ze met elkaar gemeen hebben is het gevoel alsof ze minderwaardig zijn, een gevoel dat stijgt naar hoogmoedswaanzin, aldus Michel B.
“We weten dat Bouterse alles heeft vernietigd vanaf de jaren tachtig en toen hij tot tweemaal toe gekozen werd tot president, heeft hij een vernietiging structuur aangehouden waarbinnen hij niet kon promoveren naar het niveau van opbouwen. Als president zocht hij een plek in die regio of in de wereld zonder gepresteerd te hebben, omdat hij niet goed aangeschreven stond in de wereld vanwege zijn wrange geschiedenis. We moesten dus lid worden van Unasur. De Unie van Zuid-Amerikaanse Naties (UZAN) is een intergouvernementele organisatie die op zijn hoogtepunt twaalf Zuid-Amerikaanse lidstaten telde. De unie integreert Mercosur en de Andesgemeenschap alsook Chili, Guyana en Suriname. Terwijl het niet onze beurt was als staat om de leiding te nemen in Unasur hebben we dat toch gedaan alleen zodat Bouterse zich kon profileren als voorzitter van iets, behalve van zijn eigen partij. Unasur is totaal mislukt. In april 2018 schorten de zes Argentinie, Brazilie, Chili, Colombia, Paraguay en Peru hun lidmaatschap op en in augustus 2018 stapte Colombia volledig uit de UZAN, gevolgd door Brazilië en Ecuador in maart 2019 en Argentinië, Chili en Paraguay in april 2019. In 2022 zijn alleen Bolivia, Guyana, Suriname en Suriname nog lid.”
“Doordat Bouterse een functie had als Unasur-voorzitter mocht hij soms op internationaal fora zijn plaats nemen. Zo ging hij naar de begrafenis van Nelson Mandela in Zuid-Afrika. Heel opmerkelijk toen was het feit, dat hij geen goede sitting kreeg. Ook had hij gedacht om namens de regio het woord te voeren, echter heeft hij dat niet gekregen. De grote wereld heeft hem verkast waar hij thuis hoorde. Onze politici proberen zich op te dringen als te zijn grote regionale of een internationale leiders en worden deze verhalen omkleed met massa propaganda, zodat de lokale bevolking die niet internationaal geschoold is, het gevoel krijgt dat de leider wordt gedragen door de wereld. Die hele show is voor die lokale consumptie. De internationale gemeenschap weet wel beter, omdat ze op de hoogte zijn van je staat van verdienste in eigen land.”
“We zien min of meer dezelfde trekken bij de huidige president, Chandrikapersad Santokhi. Hij is momenteel Caricom-voorzitter voor de duur van 6 maanden, terwijl hij deze functie niet hoefde te nemen. Het Caricom-voorzitterschap is geen verkiezing binnen de regio waarbij regeringsleiders worden gekozen. Het is gewoon op basis van toerbeurt. Het was de toerbeurt van Suriname in mei 2020, maar toen had Bouterse dit niet geaccepteerd vanwege het feit dat Suriname de verkiezingen in ging.
Na twee jaar heeft Santokhi het opgepakt hoewel Suriname reeds twee jaar haar beurt voorbij was. Het is dus duidelijk. dat ook dit weer voor de lokale consumptie bestemd is. Want alle verhalen van Caricom voorzitters en de vergaderingen die men bezoekt, haalt hij zelf de kleinste kranten binnen regio of Caricom-verband niet. Dat betekent dat je niet belangrijk bent. Je hebt binnen die regio die toegevoegde waarde niet kunnen halen, laat staan die grote internationale media van het buitenland. De echte regeringsleiders van de Caricom zijn voormalige Britse koloniën en die zitten nog in de British Commonwealth. Ze kennen elkaar vaak genoeg al van de schoolbanken en komen in taal, dat is Engels, overeen. Wij zijn een buitenbeentje in deze organisatie.”
“In ons land, waar we in een default situatie zijn, wat betekent dat wij onze schulden niet kunnen betalen, niemand ons geld wil lenen en op de 160ste plaats staan van de Ease of doing business in de wereld, dan zou je juist niet zo moeten presenteren. Je kan je pas zo presenteren als je iets waardevol hebt gedaan in eigen land. Waar moet de regio naar opkijken als de toerbeurt voorzitter praat? Ze kennen de data van ons land. Die zijn alles behalve mooi. Ook zijn ze op de hoogte van alle schandalen en corrupte zaken. Alleen zeggen ze niets, want dat zou men snel inmenging noemen. Het voorzitterschap nemen, juist in een periode waarin je land in problemen zit, kost je land ook geld. Iedere keer wanneer de president op reis gaat als Caricom-voorzitter, want er gaat een hele delegatie mee wat allemaal geld kost. Dezelfde streepjes show heeft Bouterse ook gedaan.”
“Wat deze twee mannen dus met elkaar gemeen hebben is niets anders dan hoogmoedswaanzin. Ze proberen zich ergens te plaatsen waar ze nog niet zijn en het ook niet verdienen. In die regio verdienen we het niet, omdat geen enkele politieke leider van ons iets regionaal heeft betekend binnen de Caricom. Men wil zich opdringen middels foto’s, filmpjes. Protocollair gaan ze je netjes ontvangen, maar wanneer je weg bent, ben je gewoon die president van een default staat. Een duidelijk verschil te zien in regeerstijl en -gedrag van streepjes presidenten ten opzichte van een niet streepjes president, is Ronald Venetiaan. Herken zelf het verschil.”
