In de Wall Street Journal is recent aangegeven, dat de VS bezig zou zijn om met Suriname de opvang van Afghanen op te vangen. Het gaat niet om vluchtelingen, maar om mensen die weg moeten, omdat ze onveilig zouden zijn. Deze zaken waren niet bekend in Suriname, we moeten het van buiten horen. Maar, het zou blijken dat de Afghanen niet in Suriname willen komen, door de crime en door de economische situatie. De regering heeft nagelaten om eerst goede besprekingen te voeren nationaal. De Afghanen zijn decennia lang in oorlog geweest, men is in oorlog opgevoed. De mensen die hier komen, moeten dus gescreend worden. Het aantal is klein, maar wat is klein.
We zouden eerder Haïtiaanse vluchtelingen hier opvangen achter Zanderij, maar dat is niet doorgegaan. Wij hebben praktisch geen ervaring met het opvangen van vluchtelingen in groepen, waar cultuur en religie een belangrijke rol spelen. De harmonie in Suriname kan onder druk komen te staan. De war on terror moeten we niet binnen ons land toelaten.
Ook in Suriname zijn er goede dingen voortgevloeid, in het belang van het Surinaamse volk, uit deals die in de marges van internationale meetings zijn beklonken. Dan denken we in de eerste plaats aan technische assistentie en grants vanuit internationale organisaties. Maar niet alle meetings in de marges zullen vruchtbaar zijn, vooral als ze totaal af te raden en niet noodzakelijk zijn. Wanneer je bij deze meetings in de marges niet oppast, kan het zijn dat deze meetings tegen je werken. Waar de deal voor de Afghanen is beklonken is onduidelijk, het kan in de marges van meetings of het kan nationaal hier zijn gekomen via de Amerikaanse ambassade. Landen dienen altijd voorzichtig te zijn in diplomatiek overleg.
Landen kunnen een agenda hebben waarmee men slachtoffers onder de zwakke landen zoekt om hun vuil werk te laten doen… in ruil voor een paar miljoen dollars. We zeggen dit, omdat we het in hemelsnaam niet kunnen plaatsen hoe ‘out of the blue sky’ opeens de VS aan Suriname vraagt om Afghaanse vluchtelingen op te vangen. Suriname heeft alle carriere diplomaten op de reservebank gezet en reist met een aantal ‘kennissen’ naar allerlei landen en conferenties. Zo moet nog duidelijk worden wat de input van de dienstreizen van leden van de regering aan Dubai is geweest. Dat maakt dat men ‘pir borsu’ zonder bescherming en dekking is allerlei bilaterale meetings met geslepen diplomaten van grote landen gaat. Aan het eind van de dag kom je van een koude kermis thuis, ben je zelf de problemen gaan opzoeken. Suriname heeft gebleken op internationale fora, maar ook thuis, zeer zwakke benen te hebben.
Men laat zich leuren in allerlei deals waarvan men later, bekomen van de roes, enorm veel spijt heeft. We hebben bijna een diplomatieke rel in de making met ons vrijpostig buurland Guyana, maar wij zijn de problemen zelf gaan opzoeken. De issue van de Afghanen zijn wij ook zelf gaan opzoeken. We staan heel naïef in de diplomatieke wereld, zonder een goede inschatting wat ‘vriendschap’ in de diplomatieke wereld inhoudt.
De situatie met de Afghanen is als volgt. De Amerikaanse regering heeft zonder na te denken over de gevolgen in het land, hals over kop alle troepen uit het land terug getrokken. Men heeft daarbij geen rekening gehouden met de vele Afghanen die daar voor de Amerikanen hebben gewerkt en waarschijnlijk door de volgende regeerders als landverraders en buitenlandse spionnen zullen worden aangemerkt. De regeerders die in de leegte die gelaten werd met het vertrek van de Amerikanen sprongen, waren de Taliban. Voor de Taliban zijn de Amerikanen de grootste vijanden, de belichaming van Satan.
We kunnen ons de beelden van Afghanen herinneren die zuch vastklampten aan vliegtuigen die aan het opstijgen waren. Op 30 augustus is de VS uit Afghanistan vertrokken, na jarenlang een niet-succesvolle strijd tegen het islamitische fundamentalisme. Het is een lage en laffe daad van de Amerikanen geweest om hun tolken, gidsen, chauffeurs, koks, huishoudelijke hulpen en administratieve krachten gewoon in de steek te laten om te worden gemolesteerd en misschien vermoord door de Taliban. Het gaat om bijna 100.000 personen. Nu is er internationaal druk vanuit de wereldgemeenschap op de landen die daar hals over kop de zaak hebben verlaten, en hun werknemers in de steek hebben gelaten, om het personeel toch over te laten komen.
Wij weten dat er in veel landen een immigratiedruk en een anti-immigratielobby aanwezig is. Mensen zijn al in bepaalde landen opgevangen, ook Nederland en in onze regio Mexico.
