Er was een uitzending gaande op de televisie, waar militairen en oud-militairen hun klachten en vragen aan een commissie mochten voorleggen. Er waren enkele zinnige vragen bij. De bedoeling was dat de gestelde vragen alleen werden genoteerd en meegenomen, dus niet ter plekke beantwoord.
Een oud-militair vertelde uitgebreid hoe hij had gediend in de binnenlandse oorlog onder Bouterse en nu op zijn oude dag nog steeds geen pensioen had ontvangen. Terwijl ik zijn verhaal aanhoorde, mompelde ik: “ls je een echte militair bent, heb je daar natuurlijk recht op, maar ben jij wel een echte militair?” Het is algemeen bekend dat Bouterse zichzelf had benoemd tot legerleider en ook uit eigenbelang vele ongeschoolde mannen de kazerne had binnengehaald en rangen had weggeven alsof het snoepjes waren. Wat de bevordering in het leger betreft, is de normale gang van zaken dat je voor elke bevordering moet hebben gestudeerd, gepresteerd en examen moet hebben gedaan. Deze mannen hadden echter geen scholing en ook geen examens afgelegd en ze hadden hun bevordering gekregen van iemand die ook zichzelf had benoemd dus geen recht had op zijn rang. De vraag is of deze gang van zaken legaal en officieel genoemd mag worden. Hebben deze mannen er achteraf recht op om zichzelf militair te noemen en hebben ze recht op hun rang. Hebben ze achteraf recht op een pensioen?
Deze mannen hebben gevochten in opdracht van een couppleger. Hij had ze nodig, heeft ze binnengehaald en ze gebruikt. Na de oorlog waren ze niet meer nodig dus zijn ze afgedankt. Dat is geen nette behandeling, maar deze mannen hebben zich er bewust voor geleend om een nep militair te zijn. Ze wisten dat ze in officiële zin geen militair waren, waarom dan achteraf klagen? Ligt de verantwoordelijkheid voor deze mannen niet bij degene die ze heeft binnengehaald en gebruik van ze heeft gemaakt? Moet hij dan ook niet zorgen voor hun pensioen. Is het eerlijk om de financiële verantwoordelijkheid van deze mannen achteraf af te schuiven op de staat?
Als deze gang van zaken wordt geaccepteerd, dus als de staat de verantwoordelijkheid voor deze mannen op zich neemt, zal dat verwarring scheppen, daar elke gek dit gedrag kan gaan kopiëren en de staat laten opdraaien voor de gevolgen. Daarom moet er eerst duidelijkheid komen over de volgende vragen.
– Mogen deze mannen zich militair noemen?
– Hebben ze recht op een rang in het leger die niet verdiend is? – Moet de staat de verantwoordelijkheid dragen en zorgen voor hun pensioen?
– Of ligt de verantwoordelijkheid bij hun zogenaamde bevelhebber?
Ook de mannen horen hun verantwoordelijkheid hierin te nemen. Zij moeten zichzelf antwoord geven op de vraag of ze een echte militair zijn, of ze hun rang echt hebben verdiend en of ze recht hebben op een pensioen van de staat. Mensen maken hun eigen keuzes. Kiezen doe je met je gevoel, je verstand en je intuïtie.
Terwijl deze mannen wisten dat de situatie foute boel was, hebben ze jaren geleden toch hun keuze gemaakt om met Bouterse in zee te gaan. Nu moeten ze verantwoordelijkheid nemen voor die keuze. Jammer genoeg komen ze er pas achteraf achter dat elke keuze die je maakt invloed heeft op je leven en toekomst, dus de koers van je leven bepaalt. De meeste mensen willen achteraf die verantwoordelijkheid niet nemen, bijvoorbeeld de zelfgekozen bevelhebber neemt achteraf niet de verantwoordelijkheid voor de nep militairen. Na de oorlog, keert hij ze de rug. Ook de militairen weigeren te accepteren dat ze door hun eigen foute keuze misschien geen recht hebben op pensioen. Ze schuiven de schuld op de staat.
Verantwoordelijkheid nemen voor jezelf is een vaardigheid die je elke dag moet ontwikkelen. Het is een basis voor iedereen die zich persoonlijk wil ontwikkelen en effectief in het leven wil staan. Het vergroot niet alleen je invloed maar ook je eigenwaarde en zelfvertrouwen gaan zienderogen omhoog wanneer je verantwoordelijkheid neemt. De schuld op een ander schuiven en klagen, is niet de juiste aanpak. Wat je moet doen is beginnen bij jezelf. Steek je hand in eigen boezem en geef aan jezelf toe wat je verkeerd hebt gedaan en werk dan aan een correctie.
Tenslotte, er zullen altijd mensen zijn die je erop zullen wijzen dat je verkeerd bezig bent. Omdat je dat niet wil horen, zal je in hen een vijand zien. Maar er zullen ook vrienden om je heen zijn die weten dat je fout zit, maar zullen zwijgen. Ze zullen met je lachen en je het gevoel geven dat je stoer bezig bent. Die zogenaamde vrienden stimuleren juist jouw onverantwoordelijke gedrag. De vragen die jij voor jezelf moet beantwoorden zijn: “Wie is je vijand en wie je vriend? Hoe wil je door het leven gaan, als een verantwoordelijk of als een onverantwoordelijk lid van de samenleving? The choice is yours!
“Until you take responsibility for your life, someone else will run your life.”
Josta Vaseur
