De laatste tijd zijn er weer geluiden in de samenleving te horen, dat mensen zich niet meer veilig voelen. Men ervaart een toenemende criminaliteit, vaak gepaard gaand met bruut geweld. Maar, is er werkelijk sprake van een toenemende criminaliteit? Of is het slechts een gevoel bij burgers?
In ieder geval kon de vraag van Dagblad Suriname of er een toename te bespeuren is in de criminaliteit vooralsnog niet door de politie in de persoon van de voorlichter van het Korps Politie Suriname, Milton Bishop, worden beantwoord.
Formeel wordt veiligheidsbeleving of veiligheidsgevoel ook wel aangeduid als subjectieve veiligheid. Dit als tegenhanger van objectieve veiligheid. Hiermee wordt het feitelijk niveau van criminaliteit en overlast bedoeld; de subjectieve veiligheid geeft aan hoe mensen dit waarnemen en beleven. Er zijn twee manieren waarop veiligheid gemeten kan worden. Door te meten: Hoe vaak een gebeurtenis voorkomt, ook wel objectieve veiligheid genoemd, en hoe bedreigd mensen zich voelen, ook wel subjectieve veiligheid genoemd. Tot zover de formele uitleg.
Maar, wanneer op een dag een misdrijf wordt gepleegd bij iemand in de straat, dan zal die persoon mogelijk vanaf die dag een minder veilig gevoel hebben. Dat is begrijpelijk, dat gevoel. De misdaad is dichtbij gekomen. Maar, dat wil niet automatisch zeggen dat de criminaliteit in algemene zin is toegenomen of dat die persoon zich echt onveilig moet (gaan) voelen. Rick is bijvoorbeeld iemand die al jaren in een buurt woont in Paramaribo-Zuid die, geheel onterecht, een slechte naam heeft. “Maar, al die acht jaren daar, tussen marrons, stadscreolen en hindoestanen, jong en oud, hangjongeren ook, voel ik me veilig. Tja, er is een keer een gasbom weggenomen. En nu en dan eens een incident ergens in de buurt waar agenten op af moesten komen. That’s it. Maar, dat heeft mij nooit een onveilig gevoel gegeven. Ik woon en leef er met plezier, voel me er thuis. Misdaad verdwijnt niet en vindt in alle buurten van de stad en in alle districten plaats en criminelen gaan en komen, dat is helaas de realiteit van alledag”, aldus Rick in een reactie tegen Dagblad Suriname.
Maar, feit is en blijft dat veel mensen toch dat onbehaaglijke, onveilige gevoel ervaren. Het zijn individuele gevoelens, gevoelens van één persoon.
Militairen op straat
Toch vinden die gevoelens van onveiligheid onder burgers gehoor bij de autoriteiten. Om daar wat aan te doen komt de regering immers al jaar en dag met lapmaatregelen om iedereen zich toch een beetje veilig te laten voelen. Politie surveillances worden hier en daar en nu en dan wat opgevoerd en nu en dan krijgen agenten een beetje lijfelijke steun van militairen uit het Nationaal Leger, vertoon van macht en mogelijk afschrikking door een uniform en wapen. De burger moet zich daardoor veilig voelen en de crimineel bedreigd. Maar, laten we eerlijk zijn, juist de aanwezigheid van militairen creëert en werkt het gevoel van onveiligheid juist meer in de hand. Rick zegt zelfs in gesprek met Dagblad Suriname het centrum van Paramaribo liever te mijden wanneer er militairen door de straten patrouilleren. “Hoezo veilig? Moet ik me veilig voelen met zwaar bewapende militairen in de stad? Is het oorlog? Is de politie zelf niet in staat om de veiligheid van de bevolking te garanderen? Zo niet, dan heeft het politiekorps een groot intern probleem.”
Laffe bangerikken
Criminaliteit is iets van eeuwen her en het zal niet verdwijnen. In extremiteiten kan het toenemen, vanwege de kennelijke eenvoud waarmee criminelen aan (vuur)wapens kunnen komen. Daarenboven is het opmerkelijk, dat in Suriname criminelen toch wel laf en bangerikken zijn. Immers, zelden worden misdrijven door één persoon gepleegd, nee ze komen graag met z’n tweetjes of zelfs met z’n vijven. Alleen ergens inbreken of een winkelier of burger beroven, dat durven ze niet. Ergens uit een tuin een manja stelen, tja, dat durven ze nog wel. Zelfs bij senioren burgers durven criminelen niet alleen in te breken en de oudjes te beroven. Nee, ook dat doen ze het liefst in een groep, en gewapend. Laf zijn ze, die criminelen.
De laatste tijd lijkt het ook een trend te zijn om berovingen met z’n tweetjes te plegen vanaf een bromfiets, valhelm op, om maar vooral niet herkend te worden.
Maar, gelukkig beschikken tegenwoordig veel bedrijven, supermarkten en ook burgers over camera’s waarvan de beelden een grote hulp zijn bij de opsporing en aanhouding van verdachten.
Op den duur loopt iedere laffe, bange crimineel simpelweg tegen de lamp.
PK
