In het wereldnieuws is donderdag 25 augustus met zeer tot de verbeelding sprekende foto’s aandacht besteed aan de situatie van de meest vervolgde groep in de wereld: de Rohingya. Deze moslimminderheid die eens in Myanmar (het voormalige Birma) woonde, wordt thans opgevangen in de grootste vluchtelingenkampen in de wereld. Vijf jaar geleden is na opstoken door boeddhistische monniken, door militairen en burgermilities, een gewelddadig offensief geopend om het land Myanmar te zuiveren van moslims. Hele dorpen werden in brand gestoken, vrouwen werden verkracht en velen zijn gemarteld, mishandeld, in brand gestoken en vermoord. Uit de beelden bleek dat de bijna miljoen personen die daarna op de vlucht raakten, een zeer kwetsbaar en achtergestelde gemeenschap bleek te zijn.
De scholing en algemene ontwikkeling bleek laag, ook het religieus leven bleek niet op een hoog niveau. Met dit laatste bedoelen we dat de Rohingya geen contact en banden hadden met andere moslimgemeenschappen in de regio. De Rohingya waren niet in grote godsdienst verenigingen gebundeld. Ook bleken er geen leiders en geschoolde personen en activisten te bestaan in de groep. De groep leed ook een vrij ouderwets manier van bestaan en kan bijna vergeleken worden met een inheems of tribaal volk. Tot nu toe is onder de vluchtelingen geen woordvoerder of leider bekend die de zaak van de Rohingya bepleit.
De zuivering van Myanmar van zijn moslimbevolking vond plaats onder de goedkeurende instemming van de eerder als mensenrechtenactiviste gelauwerde politica Aung Sang Suu Kyi. De goedkeuring van de zuivering van het land waar ze de regeringsleider van was, leverde deze mevrouw veel kritiek op. Hier en daar werden decoraties van de mevrouw ingetrokken, maar zij bleef volharden dat de Rohingya als volk niet bestaan.
Er zijn daags na de zuivering van Myanmar van de moslimminderheid afkeuringen geuit door de zogenaamde beschaafde landen zoals die in West Europa en Noord Amerika. Dat zijn de landen die de wereldeconomie voor een belangrijk deel in hun greep hebben. De landen hebben echter geweigerd om harde sancties te treffen tegen de regering en de politieke leiders in Myanmar. Ook de omringende landen, waarvan sommige beweren de vroomste moslims van de aardbol te zijn, hebben geen maatregelen getroffen van welke aard dan ook. Deze moslimlanden in de regio behoren ondanks het religieus fanatisme tot de meest corrupte landen van de wereld.
We schrijven dit, omdat de Rohingya bij 5 jaar van hun zuivering, zouden hebben gepleit voor terugkeer naar Myanmar dat ze aanduiden als hun vaderland. Deze daad van terugkeer is te begrijpen, maar het staat tegelijkertijd gelijk aan zelfmoord. Het zou een onbezonnen daad zijn, want de omstandigheden in Myanmar zijn er alleen maar slechter op geworden. Dat kan niet anders als de VN het bewijs levert dat zij en haar Veiligheidsraad door de politieke polarisatie in de wereld, totaal geen rol van betekenis in het geheel kan spelen los van het helpen verdelen van voedsel en medicijnen. Dat is 1 ding, dat met deze zaak ook duidelijk is geworden: de VN voldoet niet meer aan de doelen waarvoor ze is opgericht. Er gaat totaal geen daadkracht uit van deze organisatie.
Een tweede zaak die duidelijk is, is dat er totaal geen broederschap, empathie en sympathie bestaat tussen moslims in de wereld onderling. We hebben eerder aangegeven, dat de profeet van deze religie zeker aangeduid kan worden als een succesvol persoon, omdat zijn naam alleen al miljarden keren per dag door moslims wordt herhaald in hun gebeden. Maar, de religie van deze profeet schijnt wat betreft de kern en de essentie te zijn mislukt, namelijk dat er geen broederschap, empathie en sympathie is tussen te moslims. Het stamgevoel, culturele tradities en de economische stratificatie zijn grotere krachten gebleken dan de bindende boodschap van de profeet. De Rohingya zijn namelijk door zeer rijke moslimlanden waarvan de leiders beweren dat ze beschermers zijn van de religie, in de steek gelaten. De wereldwijde moslimgemeenschap die verdeeld is in verschillende stromingen, sekten en verenigingen, heeft de Rohingya in de steek gelaten. Sterker nog, omringende landen zoals Bangladesh, die deze mensen hebben opgevangen, zien de vluchtelingen nu als een last. Dat komt ook de houding van de plaatselijke gemeenschappen tegenover de Rohingya. Er zijn dus moslims die andere moslims als een last zien, maar tegelijk zijn er dagelijks gewelddadige rally’s in deze contreien om de religie te beschermen van aanvallen van buiten. De vraag rijst nu dus wat het lot zal worden van deze Rohingya.
Wij denken dat deze Rohingya niet veilig terug zullen kunnen keren naar Myanmar. Als ze teruggaan zal dat betekenen de uitvoering van het laatste hoofdstuk in de genocide van deze groep. De VN en de omringende landen zullen geen poot uitsteken om dat te verhinderen, achteraf zal men wel mooie documentaires van de genocide maken. In Myanmar hebben de Rohingya door hun zwakte en achtergesteldheid geen plaats meer. De enige oplossing is dat omringende landen met een moslimbevolking (Pakistan, Bangladesh en Indonesië) bij elkaar komen en naar rato de vluchtelingen opvangen en hen burgerschap verlenen, iets waarop ze geen recht hadden en ook geen recht op zullen maken.
Het aantal van de vluchtelingen is heus niet zo groot gelet op de bevolkingsaantallen in de landen zelf. Deze landen zijn echter bang tot deze actie, omdat dan een ander gevaar zal dreigen dat wel voor een collapse van hun land zal zorgen: een tweede vluchtelingenstroom van ettelijke miljoenen naar deze landen uit India. Dit land dat ongeveer 300 miljoen moslims bevat, kent een groter worden islamofobie onder de in Suriname bij de vooraanstaande politici geliefde hindoenationalist Narinder Modi van de partij BJP. Er zijn al oproepen gedaan om India van moslims te zuiveren, op eenzelfde wijze als in Myanmar. Er zijn al vaak religieuze schermutselingen en intimidaties in dit land.
Voor de eeuwenlange heerschappij door buitenlandse moslimheersers en soms hun wandaden, wordt het moslim deel van de inheemse bevolking aansprakelijk gehouden. Het is al bij al pijnlijk om ondanks verschillende mensenrechten mijlpalen die de mensheid zou hebben bereikt, toch nog te constateren dat vervolging en zuivering op grond van religie in 2022 nog ongestraft kan plaatsvinden.
