De laatste tijd wordt er zo vaak gezegd, “Ik ga de politiek in omdat ik mijn land wil helpen opbouwen”. Het klinkt zo mooi en ik wil graag geloven dat de mensen dit oprecht menen. Maar, aan het gedrag is steeds meer te zien dat dit een loze kreet is, dat mensen niet landsbelang maar eigenbelang voor ogen hebben. Er vindt duidelijk een innerlijke verandering plaats in de Surinamer.
Alle regeringen maken fouten tijdens hun regeerperiode. Dat is niet erg als men van zijn fouten leert. De een maakt meer fouten dan de ander en sommige fouten zijn ernstiger dan de ander.
Suriname heeft erg veel natuurlijke bronnen en de bedoeling is dat het land eraan moet verdienen om ontwikkeling te bewerkstelligen
Een gewetenloze landgenoot kwam echter op het idee om zich de inkomstenbronnen en grond van het land toe te eigenen en zich daarmee te verrijken.
Zien doen, laat doen.
Dit gedrag werd gekopieerd. In elke regering waren er steeds meer mensen die de inkomstenbronnen en gronden van het land als verrijkingsmiddel voor zichzelf gebruikten. Het hek was van de dam, graaien en zichzelf verrijken werd zelfs de voornaamste reden om de politiek in te gaan.
Corruptie maakt een land kapot. Men heeft vele pogingen gedaan om het aan banden te leggen, maar dat is helaas nog steeds niet gelukt. De Corruptie concentreert zich steeds meer in de top omdat de ‘baas’ vrijspel heeft tot diefstal en bedrog. Velen willen de politiek in om zo aan macht en rijkdom te komen. Jammer genoeg geeft elke regering hiervoor de ruimte.
Het volk heeft zich lang in deze gang van zaken berust. Vooral tijdens de regering Bouterse was dit kwaad diep geworteld. Niemand durfde te protesteren. Opvallend is dat men tijdens deze zittende regering wel durft te protesteren.
Dit politieke spel verloopt als volgt: Tijdens de regeerperiode van elke regering, grijpen de politieke leiders hun kans en gooien het volk dood met de fouten die de zittende regering maakt: Nepotisme, het bekleden van meerdere banen, belangenverstrengeling, het benoemen van ondeskundigheid, het benoemen van mensen met een strafblad, spookbanen creëren, grond toe eigening enzovoorts.
De politieke leiders weten drommels goed dat de zogenaamde fouten die ze opsommen, niet nieuw zijn daar elke regering zich hieraan heeft schuldig gemaakt. Toch doen ze alsof alleen in de zittende regering dit soort gewetenloze graaiers zitten. En dan wordt er ook nog, tot in detail, aangegeven, hoe zij het beter zouden doen. Ze presenteren dan prompt een hele waslijst met punten ter correctie. Dit keer zijn ze er vroeg bij, namelijk na twee jaren regeren.
Wat het volk echter niet doorheeft, is dat deze gang van zaken een politieke stunt is, die zich tijdens elke regeerperiode herhaalt, namelijk: “Fouten van de zittende regering opsommen, het volk opruien, het volk protesteert, de zittende regering negeert de protesten en gaat op dezelfde manier door dus komt er geen verandering, politieke partijen grijpen hun kans en presenteren een waslijst van hoe het beter kan, het volk wordt beïnvloed, nieuwe regering komt en die bewandelt prompt dezelfde weg, hun waslijst van correcties belandt in vergietie boekoe. En zo blijft Suriname gevangen in dit destructieve systeem.
Aan de zijlijn staan en opsommen wat de ander verkeerd doet, is het makkelijkste.
Ook in de huidige regering zitten er mensen die proberen om dit oude systeem te handhaven. Het volk, dat zijn angst kwijt is, durft nu wel te protesteren.
Opvallend is dat deze regering de enige regering is, die de protesten niet heeft genegeerd. Ze hebben geluisterd en zijn bereid correcties in te voeren. Ze doen dus een poging om het oude systeem te doorbreken. Dat is een aangename verbetering.
Het zou geweldig zijn als deze regering deze nieuwe aanpak op zijn naam kon schrijven. Dus het volk een luisterend oor geven en waar mogelijk corrigerend optreden, eigenbelang afzweren en zich inzetten voor landsbelang. Het gevolg hiervan kan zijn dat het volk dit voorbeeld gaat volgen en gaat leven volgens het motto ‘wat kan ik voor mijn land doen en niet wat kan mijn land voor mij doen’.
Als de voorbeeldfiguren niet meer denken in de trant van waar, wat en hoe kan ik voor mezelf graaien, zullen ook de gedachten van het volk meer gaan in de richting van geven in plaats van nemen.
Het volk is niet bang meer, ze weten nu dat ze mogen protesteren. Het volk heeft een stukje macht geproefd en zal die macht niet meer willen loslaten. Dus de volgende regering moet er rekening mee houden dat ze niet meer zullen dealen met een passief volk.
Het volk moet wel zijn aanpak veranderen namelijk eerst in dialoog gaan over je grieven en samen naar oplossingen zoeken. De president is niet helderziende. Als je niet zegt wat je dwarszit, zal hij het niet weten en dus ook niet oplossingsgericht kunnen handelen. Het volk heeft dus altijd de keus om haar grieven in protestacties te schreeuwen of fatsoenlijk in dialoog te gaan. Protestacties moeten het uiterste middel zijn. Als je voor dialoog kiest, zal iedereen je serieus nemen
Deze regering heeft het oude systeem van niet luisteren, negeren en doen wat ze willen doorbroken. Ze stellen zich positief en oplossingsgericht op.
Het klopt dat de president ons een gezond land heeft beloofd, maar hij heeft nooit gezegd dat de te bewandelen weg, gemakkelijk zou zijn, integendeel zei hij dat we harde tijden tegemoet gaan, dus heeft hij het volk nooit voorgelogen. Verwacht dus niet na twee jaar al wonderen. Heb wat geduld en geef vertrouwen.
Josta Vaseur
