Enkele klein ondernemers zien het niet meer zitten, maar de hoop opgeven is ook geen optie. “Geen vlotte verkoop, maar opgeven kan ook niet. Met een glimlach en mijn hoofd recht probeer ik toch de slechte dagen door te komen”, zegt een klein onderneemster in een gesprek met Dagblad Suriname.
Zij verkoopt het meest kinderkleding en damesschoenen. Daarvan leeft zij en met behulp van haar partner die in het buitenland zit, zorgen zij samen voor hun twee kinderen. Voor haar gaat het namelijk thuis ook moeilijk, want zij zit met mijn twee minderjarige kinderen en zonder oppas.
“Dit is ook een van de redenen waarom ik niet op wil geven. Mijn familie lastig vallen doe ik niet en mijn kinderen bij een oppas zetten, kan ik mij nu niet permitteren. Alleen aan voeding, wegwerpluiers, kleren en benzine gaat al het geld al op. Dagelijks verkopen gaat nu niet lukken. Het is heel erg vermoeiend. Ik verkoop ook mijn spullen online of doe het via een paar vrienden die de kans nemen om te verkopen. Dus het werk is deels al een beetje verdeeld. Mijn vrienden zijn ook klein ondernemers, net als ik. Zij verkopen ook kleding. De ene is hosselaar en verkoopt schoenen, terwijl de andere alleen tassen en brillen verkoopt. Onderling proberen wij mekaar te helpen, maar veel kunnen wij niet voor elkaar betekenen”, zegt de klein onderneemster.
“Over de hele wereld is het moeilijk, de meeste landen hebben de tools en ook bepaalde mogelijkheden om een business te laten draaien, terwijl andere mensen nog moeten wennen. Mijn man is al een tijdje gestart met werken. De keus had ik om in het buitenland te wonen,
maar ik ben in Suriname geboren en heb gekozen hier te blijven. Uiteindelijk wist ik helemaal niet wat ons te wachten zou staan”, benadrukt de vrouw.
Een andere klein ondernemer geeft aan, dat hij ook zijn best blijft doen om te verkopen. “Het is vakantie, wie weet wat je allemaal te wachten staat. Ik weet dat men niet kan toveren, maar ik weet wel dat ik klanten ga trekken. Door enkele schoolbenodigdheden en schoenen te verkopen, denk ik dat het zeker gaat lukken. Ik moet eerlijk zijn. De prijzen zijn laag, maar een ieder vat het anders op. Als een bordje eten al in totaal met alles erop en eraan tussen SRD 250 en SRD 300 is. Ik kan mij wel voorstellen waarom mensen klagen. Maar, geef niet op, hoop doet leven.”
TM
