Verschillende politieke partijen hebben hun kans gegrepen om het podium van de protestactie te gebruiken voor smerig politiek spel. Parlementariërs die mee doen aan de acties zijn verkeerd bezig. Je wordt betaald om als coalitie de regering te steunen en samen naar oplossingen te zoeken en niet om tegen te werken.
Als de bedoelingen zuiver zijn, dus als men echt veranderingen wil in het beleid, had men eerst gevraagd om een gesprek en pas als er niet werd geluisterd tot actie overgegaan. Ik voelde me gefrustreerd, omdat ik machteloos moest toekijken hoe destructief men bezig was.
Ik heb vaker gelovigen horen zeggen dat mensen die tot God bidden voor hulp, soms een teken van God krijgen dat hun gebed is gehoord. Ik heb daar nooit in geloofd. Maar in één week tijd werd ik geconfronteerd met twee tekens, die ik ben gaan beschouwen als tekens om mij te sterken en de goede kant op te leiden. Problems are not signs, they are guidelines.
Ik liep langs een winkel die bordjes met teksten erop verkocht. Mijn oog viel op een tekst “God heeft ons geen kalme reis beloofd, maar wel een behouden aankomst.” De rest van de dag, liet deze tekst me niet meer los. Plots associeerde ik deze tekst met de huidige toestand in Suriname. In mijn hoofd hoorde ik steeds het verwijt dat de president regelmatig onterecht naar het hoofd wordt geslingerd, ‘u heeft van alles beloofd maar er is nog niets bereikt.’ Toen viel plots het kwartje: ”De president heeft het volk geen kalme reis beloofd, maar wel een behouden aankomst. Hij heeft niet gezegd dat de weg naar herstel gemakkelijk zou zijn. Integendeel heeft hij vaak indringend gezegd dat oen sa moesoe tai bere drie generaties lang voordat het land weer stabiel is. Dit land bevindt zich midden in de naweeën van het wanbeleid van de vorige regering. Het is als een schip dat in een woeste zee dobbert op weg naar een veilige haven. Die reis naar herstel is echt geen pretje en toch moet het volk er op vertrouwen dat het eindstation, een mooi, stabiel Suriname zal zijn.
Als we in zo’n zware storm verkeren is het prettig om te weten dat er een deskundige kapitein met zijn bemanning aan boord is die zijn uiterste best doet om het schip door die woelige zee te leiden. Deze regering probeert al twee jaar om dat schip te koersen naar een veilige haven. Ze hebben er direct voor gezorgd dat er elke maand salarissen kunnen worden uitbetaald. Een deel van het volk is echter continu bezig met pogingen om het schip te laten zinken. Ze zijn vergeten dat het wanbeleid van de vorige regering het land tot de bedelstaf heeft gebracht. Gelukkig zijn er nog mensen die meehelpen om het schip op koers te houden. Ik hoop en bid dat, ze zullen overwinnen.
Het tweede teken kreeg ik van een oude vrouw in een bejaardentehuis. Af en toe bezoek ik die oudjes. Ik vertelde dat oudje over de acties en dat ik me zorgen maakte over ons land. Ze pakte mijn hand en zei, ‘ik ga je een verhaal vertellen, arkie mi boen dja mi pikin.’
“Er was een tijd dat ik het niet meer zag zitten. God gaf mij toen 2 dozen, een zwarte en een gouden en hij zei, ‘ doe al je zorgen in de zwarte doos en je vreugden in de gouden.’ Ik deed wat hij zei en stopte mijn zorgen in de zwarte en mijn vreugden in de gouden doos. De gouden doos werd steeds zwaarder maar de zwarte kwam maar niet aan in gewicht. Ik onderzocht de zwarte doos en ontdekte dat er onderin een gat zat waardoor alles wat ik erin stopte, verdween. Ik zei tegen God: “Heer de zwarte doos is niet goed, het heeft een gat en daardoor verdwijnen al mijn zorgen die ik erin heb gestopt. Weet u toevallig waar ze naar toe zijn gegaan? De Here glimlachte en antwoordde. ‘Ik gaf je de gouden doos waarin je alles wat mooi was in kon stoppen zodat jij je zegeningen kon tellen. En de zwarte met dat gat is bedoeld om je zorgen los te laten. Die verdwijnen door dat gat en komen bij mij terecht. Ik neem ze van je over en draag ze voor je.’ Dat oudje probeerde me duidelijk te maken dat ik me beter kon focussen op de mooie dingen en mijn zorgen aan God moest overlaten. Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Toch zag ik dit ook als een teken van God om mij een riem onder het hart te steken.
Of ik nu wel of niet geloof dat dit twee tekens waren van God om mij te sterken, is niet van belang. Belangrijk is dat het mij daadwerkelijk heeft gesterkt. Geen enkele regering is volmaakt. Ook deze heeft fouten gemaakt, van belang is echter hoe het volk met die fouten omgaat. Blijven we, spotten, treiteren en verwijten of proberen we te corrigeren en te ondersteunen? Het gaat dus om de gesteldheid van het hart. In de gedachten van mensen ontspruit vaak kwaad zoals moord, diefstal, laster, pesten enz. en die hebben de neiging om zich in ’t hart te nestelen. Daarom is het zo belangrijk dat we onze gedachten in de gaten houden en positief voeden, zodat we positieve dingen naar ’t hart kunnen doorsluizen. Het geeft niet als de prestaties af en toe niet volmaakt zijn, als hun hart maar zuiver en volmaakt is, dus als de intentie en de goede wil er maar zijn om positief bezig te zijn en bij fouten verantwoordelijkheid te nemen.
“The Lord ‘s our shepherd, He guides our ways, in righteousness. De Heer is onze herder, hij waakt over ons in duisternis en angst.
Masra de`wi fesiman, ai letie wi doengroe passie en bewaakt wi kon ini.”
Josta Vaseur
