Sanisha Autar mocht als gekozen jeugdambassadeur bij het jeugd ambassadeursprogramma (YAP), Suriname op een professionele wijze vertegenwoordigen in de Verenigde Staten. In een gesprek met Dagblad Suriname geeft ze aan hoe ze het heeft ervaren.
Leerrijke momenten
Sanisha heeft haar verblijf in de VS als heel leerrijk ervaren. Ze zegt dat ze nu meer weet over diverse onderwerpen. Ze is bewust van het feit, dat ze Suriname hoger op de ladder heeft kunnen plaatsen. De procedure om in aanmerking te komen voor dit programma was bij haar toch wel stressend in het begin, maar desondanks heeft ze het nimmer opgegeven.
Bij de eerste keer was het haar niet gelukt om in aanmerking te komen voor deze gelegenheid. De tweede keer is het daadwerkelijk gegaan zoals ze het wilde. Ze zegt dat de tweede stap na de selectie een gesprek was bij de Amerikaanse ambassade waarin de ambassade duidelijk wilde weten wat de plannen zijn van zo’n jonge Surinaamse die Suriname in Amerika wil vertegenwoordigen.
Nieuwe Caribische vrienden
Ze heeft tal van vrienden gemaakt in het buitenland. Vrienden waarvan ze zich bewust is dat ze hen niet binnen Suriname zou leren kennen. “Het waren studenten uit verschillende Caribische landen, maar drie bleven me echt bij, dat waren twee uit Guyana en een uit Trinidad and Tobago.”
Ze hebben haar geholpen toen ze zich niet makkelijk van de ene plek naar de andere plek kon verplaatsen. Ze was namelijk betrokken geraakt bij een verkeersongeluk, en ondanks dat heeft ze toch het beste ervan kunnen maken met alle andere Surinamers en de jeugdigen van de andere Caribische landen. Haar deelname zag er vanaf het ongeluk wel anders uit. Iedereen die aanwezig was toonde empathie en dat was voor haar het moment dat ze zich realiseerde hoe leuk het was om zoveel nieuwe vrienden te hebben. De Guyanese jonge heer die haar overal en altijd hielp, noemt ze nog steeds haar broer.
Boodschap naar de andere jongeren
Voor haar is het belangrijk om aan te geven aan andere jongeren die mee willen doen, dat het papierwerk jeugdigen soms afschrikt om deze gelegenheid niet te benutten. Ze zegt er meteen bij, dat het wel een leuke ervaring is en dat men gewoon moet doorbijten.
Het eerste stadium van al het papierwerk kan aldus haar, ervoor zorgen dat men wil stoppen, maar dan is het juist raadzaam om op zoek te gaan naar mensen die er kennis van hebben en die weten hoe het er allemaal aan toe moet gaan. Over de financiële situatie hoeven de jongeren zich niet druk te maken, omdat de ambassade alles bekostigd, alleen de persoonlijke dingetjes die er extra bij moeten komen worden niet bekostigd, maar dingen zoals verblijf, vervoer en voeding worden absoluut volledig bekostigd.
GW
