“Toen ik de gelegenheid had om te stemmen liep ik zo fris en vol verwachting naar een toekomst waarbij ik mij veel kon permitteren. Nu moet ik staan met een lege portemonnee, SRD 50 in mijn broekzak en een gescheurde trui want een nieuwe kan ik niet kopen, versleten schoenen en een verschrikkelijke kapsel, want ik moest dat zelf doen. Een professionele kapper kan ik mij niet permitteren”, zegt een vrouw in gesprek met Dagblad Suriname, die ook aan het protesteren was tegen het regeringsbeleid.
“Dit vind ik heel erg hoor en dat is niet het ergste dat je kan overkomen. Die eerste hulp bij ongelukken kong trong wang delicatesse. Nu eten mensen bijna dagelijks ei gevarieerd met iets, want dat kan men zich nog permitteren. Het is nu SRD 6 en bij anderen SRD 7 voor een ei. Waar gaan wij naar toe? Dit geeft natuurlijk aanleiding, dat onze stem gehoord moet worden. Mi no mang moro. Als ik het nog langer vol ga houden, gaat mijn versleten broek van mijn lichaam scheuren. Er resten nog 10 dagen in deze maand en dan heb amper nog een SRD. Hoe ga ik het de komende dagen overleven? Daarnaast heb ik niet eens al mijn vaste lasten kunnen betalen. Naast mijn werk ben ik nu genoodzaakt een extra hossel te zoeken. Anders mi nanga ding piking no mang njang”, zegt de vrouw.
Een andere vrouw geeft aan, dat zij helemaal niet weet wat zij moet doen. “Ik zit letterlijk zonder geld. Dankzij mijn collega kan ik gelift worden naar het werk. Ik ben blij dat ik alleen ben. Als ik kinderen had zou ik heel erg stressen. Ondanks dat ik alleen ben kom ik niet uit. De nutsvoorzieningen en prijzen over het algemeen laten niets toe. Ik hoop echt dat er een verandering komt, want door het stressen kunnen velen ook sterven.”
TM
