Het is 30 juli de Internationale Dag tegen Mensenhandel (World Day Against Trafficking in Persons).
Het Blauwe Hart vertegenwoordigt het verdriet van degenen die worden verhandeld, terwijl het iedereen herinnert aan de koelbloedigheid van degenen die medemensen kopen en verkopen.
Het Korps Politie Suriname vraagt iedereen ervoor te zorgen, dat niemand voordeel haalt uit het feit dat een meisje of vrouw zich verkoopt aan mannen die door deze mensenhandelaars worden aangetrokken.
Hieronder het verhaal van een van slachtoffers van mensenhandel. Meer verhalen van TIP (Trafficking in Persons) slachtoffers zijn binnenkort te lezen op de website; www.menshasu.org.
Het verhaal van de 14-jarige Chariqua
“Mijn naam is Chariqua en ik ben veertien jaar. Als jonge dame houd ik van allerlei leuke dingetjes. Zo maak ik graag gebruik van de nieuwste modellen mobiele telefoons en doe ik van tijd tot tijd ook mijn nagels. Ik heb graag ook een leuk haar kapsel en daarom bestel ik mijn human hair wigs online. Daar ik niet uitgelachen wens te worden door mijn vrienden zorg ik ervoor dat ik heel mooi en netjes gekleed ben, vooral als ik ergens naar toe moet. Ik houd niet van neppe kleren en de merkkleding die ik aanschaf kost ook wat geld.
Mijn ouders konden zich al die luxe die ik graag wilde hebben niet permitteren. Om van het luxe leven te kunnen genieten, liep ik met mijn vriendin weg van huis. Wij verdienden ons geld door voornamelijk seks te hebben met rijke mannen.
Op een bepaald moment leerde ik ene mevrouw Ilse kennen die mij voorhield, dat zij mij naar het binnenland kon brengen voor een weekje, zodat ik meer geld kon verdienen. Ik besloot samen met een vriendin weer eens van huis weg te lopen, richting de goudvelden, omdat ik meer geld wilde verdienen en dit zou ik kunnen besteden om mijn nagels te doen, kledingstukken en pruiken te kopen.
Mijn vriendin en ik gingen met mevrouw Ilse naar het binnenland en zij bracht ons naar de goudvelden waar de goudzoekers aanwezig waren. In de goudvelden hadden wij seks met de goudzoekers.
De mannen betaalden ons voornamelijk met grammen goud. Tot mijn verbazing moesten mijn vriendin en ik, na elke avond, 50% van de inkomsten die wij met onze lichaam verdienden, afstaan aan mevrouw Ilse.
Mevrouw Ilse bleek een mensenhandelaar te zijn, want zij wist ons te vertellen dat zij deze afspraak ter plaatse maakt met alle jonge dames die zij naar het binnenland bracht. Intussen had mijn vader aangifte van vermissing gedaan bij de politie. Het bericht van vermissing werd door de politie gepubliceerd. Ik moest direct terugkeren naar Paramaribo.
Wat ik minder prettig vond is dat bij mijn terugkomst in Paramaribo ik mij bij het politiebureau in mijn ressort moest aanmelden met mijn ouders.
Uiteindelijk werd ik door de politie van het ressort overgedragen aan de afdeling Trafficking in Persons. Deze afdeling onderzoekt zaken van mensenhandel. Door deze afdeling werd er grondig onderzoek gedaan naar mijn handel en wandel. Mevrouw Ilse werd ook door de politie opgespoord om een verklaring af te leggen. Ik ben door de politie van deze afdeling gewaarschuwd en door tussenkomst van de politie van Jeugdzaken werd ik in een kinderopvanghuis geplaatst vanwege mijn ongehoorzaamheid aan mijn ouders. Tot op heden word ik begeleid.
Ik heb gemeend om mijn wegloopgedrag achterwege te laten en mijn studie opnieuw op te pakken, zodat ik later een goede baan kan vinden. Dan kan ik genieten van het luxe leven waar ik naar verlang, zonder dat er misbruik van mij wordt gemaakt.”
