Niet iedereen heeft de kwaliteiten om een land te leiden. Naast fatsoen en integriteit komt er nog veel meer bij kijken. De kandidaat moet goed geschoold zijn, zich nationaal en internationaal goed kunnen presenteren in gedrag en spreken, de Engelse taal beheersen, maar vooral hart hebben voor het volk dus handelen in landsbelang. Politici gaan de politiek in met een bepaald doel voor ogen. De weg om dat doel te bereiken is echter zeer verschillend.
- De een bewandelt de weg van fatsoen, integriteit en eerlijkheid en krijgt het vertrouwen van zijn volk. (Obama, Venetiaan)
- Een ander probeert het volk te paaien met grootse plannen, waarvan hij van te voren weet dat hij ze niet zal kunnen waarmaken. Hij stelt zich op als de redder. Menig naïef volk is bezweken voor deze tactiek. Op dit moment past de NDP weer dezelfde tactiek toe. Ze gaan de huizen langs en maken het naïeve volk wijs dat zij ze uit de armoede zullen halen. Ze gebruiken gewetenloos de armoede die door hen is veroorzaakt als politieke stunt. De huidige regering wordt aangewezen als de veroorzaker van de armoede. Het volk krijgt slechts die ene zin te horen: ”Wij halen jullie uit de armoede.” Er wordt niet gezegd van welk geld en ook niet of ze de enorme schulden, door hen veroorzaakt, zullen kunnen terugbetalen. Men aast gewoon op het geld van de olievondst. Achteraf zal het volk weer de rekening gepresenteerd krijgen.
- Weer een ander is slechts uit op macht vergaren en zich verrijken. Hij bekijkt van tevoren waar de bronnen tot verrijking liggen en eigent zich die bronnen toe. Corruptie en fraude zijn op deze weg schering en inslag. Het welzijn van het volk gaat in vergietie boekoe. Zo iemand is gewetenloos en meedogenloos.
- Dan zijn er nog de toe mofo gongs politici die plakken een glimlach op het gezicht en waaien met alle winden mee. Ze hebben altijd een geheime agenda. Problemen worden niet opgelost maar onder het tapijt geschoven. Zulke politici bedienen zich van slogans als: ”Het zal worden uitgezocht, (container met illegaal hout en het Sabaku project). Alleen gebeurt er nooit wat. Zulke politici rekenen erop dat het volk het probleem snel vergeet dan hoeven ze geen daadkracht te tonen om iets op te lossen.
- Tenslotte is daar nog de man die, met zogenaamde goede bedoelingen voor zijn volk, binnenkomt maar zich langzamerhand ontpopt als een dictator. Hij eist gehoorzaamheid. Zijn ministers en directeuren zijn puppets on a string. Die mogen slechts handelen in zijn opdracht. Eigen denken is er niet bij. Wie niet gehoorzaamt, wordt uit zijn of haar functie gezet en vervangen door een jaknikker. Diana Pokie werd uit haar functie ontheven omdat ze niet wilde meewerken aan het illegaal toewijzen van grond aan Leo Brunswijk. Ze werd vervangen door Vorswijk die Leo Brunswijk binnen een dag de grond, waarop hij aasde, gaf. Zo’n dictator zaait angst en onzekerheid, oogst wel gehoorzaamheid maar krijgt nooit respect.
Een regering moet erg veel geluk hebben om de juiste coalitie te kunnen vormen en dat geluk heeft de huidige regering niet. Vanaf het begin was duidelijk dat de combinatie van de huidige coalitie foute boel was. Jammer genoeg kon het niet anders, met NDP samenwerken was geen optie.
Tijdens alle voorgaande regeringen heeft de coalitie ondersteunend naar de regering toe gewerkt. Echter deze regering moet niet alleen het hoofd bieden aan de oppositie maar ook aan de coalitie en dat bemoeilijkt de samenwerking en stagneert de vooruitgang. Men zit daar slechts in naam als coalitie maar heeft in werkelijkheid een eigen agenda. Neem bijvoorbeeld energie, een politieke partij is er vanaf het begin bewust op uit geweest om de ministerspost, de post bij Staatsolie en bij EBS in handen te krijgen. Men ging zelfs zo ver om de post bij staatsolie, die eerst was toebedeeld aan de NPS, op te eisen. De reden hiervoor is duidelijk. Er is vaak geprotesteerd tegen de huidige bezetting van de directeursfunctie bij EBS. Men negeert de protesten van het volk en geeft die post niet vrij. Hieruit blijkt weer de houding van, ‘ik heb lak aan de wil van het volk, mijn eigenbelang gaat voor.’
Nog een voorbeeld is de reshuffelingskwestie. Ook hier werd keihard gezegd, ‘Ik heb liever geen reshuffeling, maar als het moet, dan liever in mei, ik heb nog wat tijd nodig.’ We zijn nu in juli en er is nog steeds niet gereshuffeld. Ook hier wordt weer de houding bevestigd van, ‘ik ben hier voor eigen belang en doe wat ik wil. En zo zijn er in de afgelopen twee jaar nog vele voorbeelden van dit dictatoriaal gedrag te noemen.
Elke regering wil land en volk tot ontwikkeling brengen. Echter een staatshoofd dat het hoofd moet bieden aan chantagepolitiek, opgezadeld zit met figuren die uit zijn op eigen belang en maar al te vaak wordt geconfronteerd met een coalitie die erop uit is om de poten onder zijn stoel door te zagen, zal dit nooit voor elkaar krijgen. Geen enkel land kan ongeschonden uit zo’n slopende situatie komen.
The future of the Surinam people is not dependent upon how other people treat us or think about us, but upon how we treat each other and ourselves.
Josta Vaseur
